En Rusujo per Esperanto

ofte sin banas, heredinte, kiel la turkoj, tiun ?atemon de la Bizantoj. Mi devas aldiri, ke tiu higiena kutimo, bonega ?ie, estas speciale necesa por la po

akvon, kiu tuj vapori?as kaj plenigas la aeron per malseka kaj varmega nebulo. ?irka?e en la ?ambro ku?as kelkaj longaj bretoj el ligno, amfiteatre surmetitaj, sur kiujn sin sternas la banantoj. Ju pli alta estas la breto, des pli varma kaj sufokiga la atmosfero estas. Kaj multaj rusoj preferas la plej altajn lokojn, kie ili ?vitas ?is tuta malforti?eco, kaj, plie, sin vergigas per vergofaskoj, kuiritaj en bolanta akvo! Iafoje, iaj bravuloj,-plej ofte de la klaso de komercistoj, kiuj estas efektivaj forteguloj,-p

iun timindan rusan operacion, sed nur banonta, kiel

obligas iliajn akvojn, ili disfluas super siaj malaltaj bordoj kaj superakvigas la ?irka?a?on. Por fiksi la fluejon de la Psjol en Sumi, oni donis al ?i bordojn, artefaritajn

s aro da plena?aj viroj, da junuloj kaj knaboj tute nudaj, ?u starantaj a? sidantaj sur la bordo, ?u na?antaj a? petole saltantaj en la rivero, kvaza

mi ?in ne atendis! Kredeble, mia amiko, kiu jam komenci?is senvesti

ne deziras

tas iom... mirigata. ?u, do, la Rusoj kutim

en kelkaj mondumaj banlokoj sur la bordo de la Nigra maro? Se nur mi estus ?in anta?supozinta, mi estus provinta trovi unu en Sumi... kvank

tis, ?io estas, kont

kaj solenan viron, kiu pla?dis en la akvo kun du knaboj, dum severmiena soldato rigide staris apud iliaj vestoj,

konveneco, en tiaj cirkonstancoj, estis konduti kiel ?iuj

mi na?is apud mia amik

ino" generaledzino, ?u an

loko. Tamen, iom pli malproksime, estas parto de la rivero, kie sin banas la virinoj d

la Psjol. Kompreneble, ni ne forgesis forporti kun ni la necesan samovaron, kun karbo por ?in varmigi. Kun ni venis afabla kaj gaja fra?lino, amikino de la familio Speranskij, kaj tri kna

?oj de la Psjol. Tie, la rivero estis neprofunda kaj ofte ?ian trankvilan fluadon malrapidigis nenufaroj

tre simplan rusan bankostumon, kiun mi jam priskribis. Nia alveno ne ?enis ilin. Dum ni trapasis, niaj ?ipanetoj ?erce alparolis tri knabinojn ap

ko de artisto, kaj ?ar mi ne estas pentristo mi pov

po, alkuris galope bando de junaj nudaj rajdistoj. Per siaj kriegoj, ili incitis siajn ?evalojn, sur kiuj ili sidis firme kaj gracie, kiel indaj idoj de la antikvaj kozakoj de Ukrajno. ?

ile pensas pri nia juna akompanantino kaj sin demandas: "Kiel, konvena fr

tas la plej bela ornama?o de niaj okcidentaj virinoj, kaj ?i estas necesa kondi?o de la bonordeco de nia societo. Sed, ?u ?i est

ta, ke e? la strataj mal?astulinoj ne konsentus sin montri publike sen vualo. Iu el miaj amikoj, iafoje alvenis neatendite apud izola rivereto, en kiu ?erpis akvon Ma?rino, v

nudajn en balo a? banloko. Oni do devas akcepti, ke la korphontemeco estas malsimila la? la popoloj, kaj e?, ?e unu sama persono, la? cirkonstancoj difinitaj nur de monduma interkonsento. Efektive ?i estas la rezultato de la edukado kaj de lokaj kutimoj. La nudeco, principe, ne estas malvirto, sed i?as tia

lo de Amo, kredeble ?ar ?iaj densaj foliaroj igas ?in ta?ga nesteto por la kamp?atantaj amantuloj. Sur herban tapi?on

kun konsternata mieno pripensis, ke ili estos devigataj fari man?adon sen teo, kio estas abomena?o por ?iu vera ruso... En tiuj malfeli?aj cirkonstancoj mia amiko ekhavis genian eltrova?on kaj uzis artifikon, ?atatan de la mu?ikoj, kiuj ne posedas kuirejan blovilon. Li nur demetis unu el siaj botoj, ?in starigis renversitan kontra? la supro de la samo

Naturo, dum la nokta ripozado, sin liveras pli plene. La rusa steparo tiam estas strange impresiga. Nenio, krom oceano, donas tiel fortan impreson de la Senfineco, kiel senlima ebena?o sub ?ielo, plena da steloj. Inter ili, iranta la homo vagas kiel punkto inter du senfina?oj. Tiun vesperon, la luno duonheligis p

mojn, krom aliaj homoj. Al la praavoj de la nunaj malgrandarusoj, al la batalemaj kozakoj komisii?is la dan?era tasko defendi E?ropon kontra? la invado de aziuloj. Kiom da furiozaj bataloj iam sangig

elvo?a, estis kantanta popolan arion. Mi ne komprenis liajn rusajn parolojn, sed la melankolia kaj sova?a ritmo de tiu melodio mirinde vivigis kaj korpigis miajn reva?ojn. Sub la energiaj trajtoj, la ostaj kaj brunaj vangoj, la brila rigardo de miaj ?irka?antuloj, mi eltrovis, ne tute malaperintajn, post

estas efektivaj kazaketoj. Se vi falus en la riveron kaj estus en mortiga dan?ero, kvankam ili ne scius na?i, estu vi certa, ke n

toj, kiuj hontus iri en la liceon sen gantoj, kaj timas malvarmum

s nin en plena mallumo. Samtempe malproksima tondro sciigis nin, ke ni devas akceli nian returnon. Ni do rapidigis nian remadon la?eble por alveturi en la urbon anta? la pluvego, sed niaj penadoj estis vanaj. Pli kaj pli ofte, fulmoj strekis la

is feli?egaj kaj ridegis, dum ?ielaj torentoj fluegis tra iliaj maldikaj ?emizetoj. La forto de l' pluvego estis t

le kontra? nia tremetanta ha?to. Sed tiu deviga bano ne havis malbonan sekva?on, krom por la nova ?apo de nia kunpromenantino, kiu faris en tiu tago sian unuan ka

e patrinindaj flegoj de s-ino Speranska, al miaj longaj babila

ueladis sian plej allogan ariaron, de la "Norma" ?is, ho surprize!-"En rev'nant de la R'vue", la popola kanto pri generalo Boulanger. Mi certigas al miaj legantoj, ke s-ro Speranskij ne uzis gurdegon; mi estis sola kontra? kvardek; tamen mi ricevis publikon, se ne tiel multan, almena? pli ?atindan ol la bestoj de s-ro Salomon. E? sinjorinoj kaj fra?linoj subite ekmemoris, ke de longe ili intencis viziti s-in

estis anta?e uzata de la superaj klasoj, kiuj e? afektis iafoje ne scii sian nacian lingvon. Hodia? estas reakcio favora por la rusa lingvo; tamen ankora? nun la kapableco paroli france estas konsiderata kiel la vera pruvilo de la monduma eleganteco. Kiu ajn deziras ?ui la famon de delikata kleru

por ke mi povu promeneti eksterhejme kaj konat