Cesar Cascabel, Deel 2

jve

n verloren; zij konden zich niet vleien met de flauwste hoop. Eenmaal aan het drijven in de Behringstraat, hadden zij alleen door den zuidelijken stroom na

n de Poolzee terecht komen? De wind was nu naar het Oosten gedraaid. Zou die hen nog eenige honderden mijlen verder doen drijven, om hen ten laatste misschien te doen stranden op de klippen die Spitsb

onafgebroken den blik gevestigd hield op den in nevelen geh

ren omringd zijn. Ieder oogenblik kan deze schots in stukke

ns op het oogenblik gebe

het gevaar minder en kan het eindelijk geheel verdwijnen. In dezen tijd van het jaar en op de breedte waar w

zeide Jan. Aangenomen echter dat de ijssch

en grooter ijsveld vastgevroren raakten. Ligt de zee eenmaal weder voorgoed dicht, dan m

bel uit. Mijne arme beesten, dat ik die zoo moest kwijt raken! Mijnheer Sergius

d. Wat was dat ook voor een onzinnig plan, met een wagen en een span paarden een stuk zee over te steken! Het v

hien de vermoeienissen en ontberingen, welke ons te wachten staan, nog uithouden, maar de vrouwen die wij bij ons hebben, moeder Casc

e? In den s

moeten, vad

mel hief, ik zie nu hoe roekeloos ik geweest ben met deze reis te o

s hem te troosten. Het gevaar onder de oogen te zien zonder er ons v

met ons aller goedvinden geschied. Geef uzelven dus de schuld niet dat gij meer

overmand. Zijn zelfvertrouwen, de wijsgeerige kalmte waarmede hij

t zijne beschikking had, gebruikte hij; met behulp van het kompas trachtte hij, door sommige vaste punten, die hij meende t

en. Het bleek nu duidelijk dat bij de ongewoon lage temperatuur het ijsveld nog in het geheel niet over zijne volle breedte vastgevroren was geweest. Het had alleen gedurende eenige dagen zoo geschenen

r het noordwesten was afgeweken. Dit was zeker gekomen door dat de stroom in de Behringstraat eerst naar de Siberische kust geloopen was, dáár den stroom, di

ten gedraaid was. Een tijdlang was hij Zuid geweest, maar dat was gekomen doordien de kust hem

gde er bij dat dit, onder de omstandigheden waarin zij verkeerden, het gelukkigste was

den kant uitdrijven waar wij toch heen willen.

ijd op hun drijvend eiland moesten doorbrengen. Het eerste waar zij het over eens waren, was dat zij weder eene schuilp

st was. Het duurde niet lang of het eten was gereed, allen gingen aan tafel, en al vlotte het gesprek zoo goed niet als anders, toch waren z

met onbeschrijfelijke felheid. Talrijke vluchten vogels, petrels, ptarmigans en

1ste October, kwam er geen verandering. De wind bleef Oos

reed ongeveer honderd voeten. Aan de kanten werd dit ijsveld merkbaar dunner en in het midden liep het eenigszins op. Er was geen enkele scheur aan de oppervlakte te zien, maar een dof gekraak liet zich nu en dan ove

ld te sleepen en haar daar te bevestigen aan de touwen en palen die anders bij de kermisvertooni

s af, of dreef die ze voorbij. Sommige van die ijsklompen waren vijftien of twintig voet hoog en als zij die zoo zagen aankomen, was het alsof het schepen waren, die hen kwamen enteren. Van verre zagen zij ze al naderen en e

ns dat hunne drijvende verblijfplaats zich in een aantal stukken zou oplossen, hing hun dus steeds boven het hoofd. Telkens als er zoo'n groote ijsklomp in het zicht kwam zochten zij allen eene schuilplaats rondom de Schoone Zwerfster en klemden zij zich aan den wagen vast, waarbij Jan steeds de nab

pt en door de maan, die even boven den horizont verscheen, met een grauw en geheimzinnig licht overgoten werden. Zoodra de man, die op wacht stond, onraad meende te bespeuren, maakte hij alarm en vlogen zij allen op om aftewachten wat er komen zou. Niet zelden ging de naderende ijsberg plotseling een anderen ka

urd werd, maakten zij

n indien de eene of andere walvischvaarder, die verhinderd was geweest de thuisreis bij tijds te aanvaarden, hen voorbij was gekomen. Dan zouden zij door fakkels, of door geweerschoten getracht hebben de aandacht der bemanning te trekken, zij hadden op het schip eene toevlucht kunnen vinden en dit zou hen in een der Amerikaansche havens, te

langen tocht te moeten maken door de onbewoonde vlakten van Siberi?, waar geen gelegenheid bestond om voedsel te koopen, hadden zij een ruimen voorraad ingelegd vleesch, meel, rijst, vet en andere levensbehoeften medegenomen. Voor het voederen van de paarden behoefden zij zich

ar uren op den dag licht, daarna werd het weder duister en dit maakte hunnen toestand nog vreeselijker. Sergius poogde voortdurend de richting te bepalen waarin zij zich bewogen

unt in het oog, waar zij ten naasten bij

goede verrekijker, waar Kruidnagel gewoon was aan de kermisgasten de Evennachtslijn in te vertoonen. Hiertoe was er over het groote glas een draad gespannen. Dan liet hij ook de menschen op de maan kijken, door

gezichteinder op, doch hij zag niets. Op e

daar ginds meen ik iets te

geloof ik niet. Het zal we

ker naar het punt waar het

e gelijk heeft, zeide hij na e

an Sergius over, die he

is een tamelijk hooge berg. Kaye

som dat er op eenen afstand van vijf of z

berg op staat, moet nog al eenige

best doen om op de kaart te vinden wat het voor een land zijn k

nam Kayette, zie ik een rook

spuwende berg moeten

door den kijker gezien te hebben. Ik

, zoodat zij zelfs door den kijker nauwelijk

hter duidelijk een vurig schijnsel in dezelfde richting, die zij terstond aa

op de kaart iets wijzer k

s te voorschijn, sloeg de kaart op waar het gedeelte van de ijszee ten Noorden v

stroom was voortgedreven. Zij moesten dus zoeken welk land er in het Noordwesten liggen kon. Een mijl of twintig van het vasteland stond er op de kaart een groot eiland geteekend, dat de aardrijkskundigen Wrangel-eiland noemen, doch waarva

aap Hawan en kaap Thomas, en een vuurspuwende berg, die altijd in werking is en op de nieuwste kaarten aangeteekend staat, verheft zich midden op het

d. Eerst waren zij de kust rond en kaap Serdtse-Kamen rondgevoerd, vervolgens voorbij Kolioutchine-baai, het voorgebergte Wankarem en de

ruit weten. Sergius wist, en het maakte hem niet weinig ongerust, dat er in het Noorden geen ander land meer op de kaart vermeld staat

ert ettelijke weken geschied zijn. Vóór dat zij aan den rand van het vaste ijsveld gekomen waren zou hunne schots dan tot stilstand komen, en over de achter hen gevormde ijsvlakte zouden zij in zuidelijke richting moeten trachten

ter niet veel te beteekenen, maar het zeewater, stuitende op het ijs, vloog er overheen en overdekte het, even als de golven over het dek van een lenzend schip vliegen. Dit ging met zulke schokken gepaard dat het ijsveld tot op het dikste gedeel

r de golven het meest van daan kwamen. Allen togen aan het werk om dit tot stand te brengen. De sneeuw werd stevig aangestampt en opgestapeld tot eene hoogte van een voet of vier vijf. Zoodoende maakten zij eenen muur van eenige voeten dikte, die eene borstw

's rug nog al eens tot mikpunt kozen. Voor zulk een kinderspel was het eigenlijk nu geen geschikte gelegenheid, maar Cascabe

merik die dat d

woordde Napoleona heelemaal o

g, waar de golven niet over

scabel. Mijnheer Sergius, gij moet het

e Sergius. Laat zij het maar komen afzoen

het en daarme

stond dus geen gevaar meer. Tusschen de borstwering en den wagen lieten zij een nauwe gang open, zoodat er eene kleine ruimte vrij bleef om te loopen. Het leek nu een schip, dat te midden van ijsbergen overwintert en waarvan de buitenkant door eene dikke sneeuwlaag tegen de koude en de stormvlagen beschut wordt. Z

esten van de Nieuwe Wereld eene veilige woonstede geweest was, zouden zij, tusschen het ijs en de sneeuw bekneld, moeten achterlaten. Als de zomer weer aanbrak en

nschte hij het ongeluk dat hem vervolgde. Hij gaf er zichzelven de schuld van en vergat dat alles alleen het gevolg was van de schurkenstreek waardoor hij in den bergpas d

racht terug zou krijgen. Het hielp niet of zijne kinderen en zelfs Kruidnagel hem zeiden dat zij even goed als hij verantwoordelijk waren voor hetgeen zij gezamenlijk besloten en gedaan hadden. De reis was immers,

hem op zekeren dag, waarbij zij hem bij den

mismoedig en schoof weer in zijnen hoek, waar deze ontboez

r zij begreep beter dan iemand anders hoe noodzakelijk het was het hoofd van het gezin, di

k tot op den dag dat de karavaan op de Siberische kust kon aanlanden. Op de jacht viel in het geheel niet te rekenen, want de zeevogels, die te midden der ondoordringbare nevels nog over hunne hoofd

altijd door den stroom voortgesleept wordende, op de hoogte van