Cesar Cascabel, Deel 2

d der J

vaan en daarna van hare overwintering op Nieuw-Siberi?. Er viel thans niet meer te denken aan eene reis door de zuidelijke streken van Siberi?. Er bestond bovendien alle kans op goed weder, zoodat er ook geene

ebergte te bereiken, dat de grens vormt tusschen Aziatisch en Europeesch Rusland. Om hierover na te denken wilde Sergius den tijd b

evening, langer dan elf uren en werden nog verlengd door de ochtend- en de avon

tot de beide russen aangetrokken, maar zij maakten niettemin deel uit van het reisgezelschap der Schoone Zwerfster, zij zaten m

aan zijn rechtmatigen eigenaar teruggegeven had. De grond lag zoover het gezicht reikte bedekt met sneeuw, welke echter binnen korten tijd onder de stralen der Aprilzon

en zelven hun voedsel weder kunnen vinden, want zij weten het mos en de heesterbladen, waar de grond van Siberi? bijna overal mede bedekt is, zeer goed onder de sneeuw van daan op te snuffel

hoeveelheid opgedaan van eene soort van boter, die de inboorlingen weten te bereiden, in berkenhouten doosjes, welke hun vriend Tchou-Tcho?k hun had medegegeven. Zoodra zij er gelegenheid toe vonden moesten zij echter in de eene of andere

e diensten. Zij verzekerden dat zij in een gedeelte van noordelijk Siber

en dag eene algemeene

and gereisd hebt, zeide Sergius tegen

moeite om den zwaren wagen voo

kunnen, antwoordde Ortik, nu wij onze vrijh

lleen mijn buik, die van de natuur de kunst van

e volgen Ortik, vroeg Sergius weder, wan

and, die meer zuidelijk gelegen zijn, laten liggen, maar daarentegen brengt hij ons het spoedigst naar het Oeral-gebergte. Bovendien zi

dorpen te maken. De hoofdzaak is dat wij geen tijd verliezen en met spoe

t niet, antw

eten mochten zijn die iets tegen de Schoone Zwerfster wilden onder

cabel, gij hebt niets te vr

einig gezellig, somber en stilzwijgend en liet zijn kameraad meest het woord voeren. Ortik was blijkbaar vee

enschelijk, terwijl het tegelijkertijd in den geest viel van de beide zoogenaamde matrozen. Naarmate zij echter dichter bij de grens kwamen, zou het moeilijker worden de steden van eenige beteeken

ij alleen nog hunnen weg bepalen door de provinci?n heen, welke zij

e op, waar de Siberische groote rivieren, in stede van eene reis uit het Oosten naar het Westen gemakkelijker te

weinige dorpen gevonden worden, in

dat van de Anabara-rivier, vervolgens dat van de Khatanga, de Jenisei- en d

bergte trekken, zijnde honderdvijfentwin

tot Perm, dat is weder een honderdt

en naasten bij

vier maanden tijds afgelegd worden. Daarbij werd dan gerekend op zeven of acht mijlen per dag, hetgeen van de rendieren niet te veel gevergd was en zij zouden naar deze berekening m

met ons mede? vroeg

hter den rug hebben, zijn wij voornemens onzen weg naar St

Cascabel. Eerst moeten wij ma

oodra zij zich op het vasteland bevonden. Na hun voorspoedigen tocht over he

chtige rivier, die een aantal kleinere stroomen in haren loop opneemt, bedraagt vijftienhonderd mijlen, van haren oorsprong tot waar zij hare

n van de Lena verward te raken. Wel lag het water nog toegevroren, maar het zou desniettemin een waagstuk geweest zijn, zich te midden van dit net van waterwegen te begeven, want de ij

e eenen aanvang, waar slechts hier en daar eenige heuvels zic

s te vinden en desnoods eene stevige hut in het ijs te maken, ook kenden zij het kunstje van de visschers langs de kust, die nat geworden kleederen droog weten te krijgen door ze onder de sneeuw te stoppen, waar al de vochtigheid uit het goed in opgezogen wor

jkskundige gesteldheid van noordelijk Siberi? en bij deze gelegenheid vertelde Ort

hun namelij

zeelieden, zooals gij beiden, zulk een

ondingen van de Lena tusschen het ijs beklemd zat. Op die reis van Archangel naar de Lena-baai hebben wij het noordelijke gedeelte van Siberi? doorgereisd. Nadat wij aan boord van de Seraski-zoo heette het schip-gekomen waren, hebben wij het vlot gebracht en zijn wij er mede

eest? vroeg Kayette, die zooals m

tik. Is dat niet

te gedeelte van Noord-Amerika en het is het geboorteland va

oren spreken, zeide Ortik op den

dan de Behringstraat gewe

echter wist te herinneren waar zij die vroeger gehoord kon hebben. Het kon niet anders zijn d

an haren stam meestal eigen is, dan ook geen verdere vragen meer. Maar zij kon toch eene zekere verwonder

en waren met touwen vastgebonden, doch niet zóó nauw dat hun dit belette in den omtrek der legerplaats

h uit zoo ver het oog reikte, als een blank sneeuwveld dat nog hard genoeg was om er met gemak op te rijden. De twintig rendieren werden bij vieren aangespannen,

. Sergius en Cascabel met Jan en Sander gingen meestal te voet tot dat het nachtkwartier betrokken werd, en Cornelia

gelijk staande met twintig wersten of twee en een halve mijl. In den namiddag werd dezelfde afstand n

lag en denzelfden dag kwamen Cascabel en zijne reisgenooten in het vlek Ma

et noordelijkste uiteinde der steppe als verloren ligt. Er bevond zich geen gezaghebber of geen koz

oeten en de familie Cascabel werd door de

en daar met groepen boomen bezet zijn, die nu, onder den invloed van den naderenden zomer, spoedig zouden uitloopen. Er is een overvloed van wild, hetge

zijn godvreezende en gastvrije lieden; hunne zeden zijn zuiver en zij zijn even dankbaar voor de weldaden der

gebouwde lieden, middelmatig van lengte, met platte gezichten, zwarte oogen, weligen haartooi en zonder baard of knevel. Te Maksimova zagen d

in grooten getale over de steppen rondzwerven. Die welke in huizen in de dorpen of stadjes bijeenwonen, houden zich voornamelijk bez

en zijn zij hartstochtelijke tabakrookers en bovendien-wat erger is-aan

merkte Jan op. Drie maanden van het jaar hebben zij niets

eens brood? vroeg Kruidnagel, die

zulk eenen tijd van ontbering is het hun bijn

en steile, puntige daken, zoodat de smeltende sneeuw in April, als de zonnestralen kracht krijgen, er gemakkelijk afvalt. Het stadje Maksimova ziet er dan ook vriendelijk uit. De mannen hebben een gunstig voorkomen, openhartig, met eene oprechte uitdrukkin

Starsynas geheeten worden. De gastvrije lieden betwistten elkander het voorrecht van de vreemdelingen te herbergen en te onthalen, maar Cornelia wilde niets aa

had kunnen geven om daar spijt van te hebben. Diefstallen worden in dit land zelden bedreven, zelfs niet ten nadeele van reizigers, maar wanneer ze voorkomen, volgt de straf in den regel op het misdrijf. Wordt de schuld van den dader bewezen, dan wordt hi

eene kleine rivier, die na eenen afstand van vijftig mijle

duurde een dag of acht. Gedurende dien tijd raakte de wagen herhaaldelijk in den modder vast en zonk ettelijke malen zoo diep weg, dat de toestand, als de weg over een moerassig terr

ussische matrozen, wier gedienstigheid en ijver inderdaad n

g veertig mijlen sedert Maksimova afgelegd en kw

naar de monding der rivier dreven, stortten met groot geweld op en over elkander. Waren zij eene week later gekomen, dan zouden zij eene doorwaadbare

n. Aan de heesters vertoonden zich knoppen; nog een dag of wat en de eerste blaadjes zouden zich aan de takken beginnen te ontplooien. Het ontwaken

ogst vermoeiend

er de voorjaarskoelte heen en weder wiegelden. De geheele Noordsche natuur

ontvanger, die van dorp tot dorp trok om de belastingen op te halen. Dan werd er eenige oogenblikken halt gemaakt ten einde met dien ambtenaa

achement kozakken begeleidde hen, en aan mishandelingen lieten deze ruwe geleiders het niet ontbreken. Natuurlijk had de aanvoerder van het geleide geen enkele aanleiding om Sergius met vragen las

nige afdrijvende ijsschotsen gaven blijk dat de dooi bijna haar werk volbracht had. Zij waren nu verplicht den stroom te doorwaden, hetgeen een heel oponthoud had kunnen veroorzaken indien Ortik er niet geweest was om eene goede plaats te wijzen. Hij vond die eene halve werst hooger o

n waterspiegel voor, omringd door het altijddurende groen van pijn- en denneboomen, door verschillende heesters prijkende met hun versch loof, door mirtenbezi?n met p

eene oase. (

midden waarvan Wagram en Marengo zonder twijfel het een of andere wild konde

ooievaars, die uit de streken van Midden-Azi? kwamen, met lange vleugelslagen de lucht doorkliefden. Onze

t te houden. Aan het uiteinde van het meer, in het lommer van

er op uit, van Wagram vergezeld, nadat zij beloofd hadden niet te ver af

en zij van de bewoners van Port-Clarence hadden gekocht, doch met deze gebrekkige hulpmiddelen kan een geoefend visscher, die deze groote kunst verstaat en de

n dag genoeg hadden kunnen vangen om er een paar weken van te leven. Dat was juist een kolfje naar Sander's hand en toen Napoleona, zijn zusje, kwam vragen om ook den hengel eens te mogen houden, verkoos hij dit niet toetelaten, zoodat zij samen twist kregen

gevolgd door Wagram, wien de jacht veel te vroeg eindigde, want dolg

fwisseling en altijd smakelijk beloofde te zijn. De visschen uit het meer Jege lieten zich best gebruik

"karallys", die in vluchten bij elkaar vliegen, alsmede een koppel of wat "dikouta's" e

rtroffen in het bakken van de visch en het braden van het gevogelte. In het vorige dorp was de voorraad meel aangevuld en hadden zij opnieuw Jakoeten-boter aangeschaft, zoodat al het noodige aanwezig was voor het bakken van eene goudgele taart,

rbij was en alsof de familie Cascabel hare avontuurlij

en en de rendieren maakten daar gebruik v

ends te zes uur op reis. Vier dagen daarna bereikte