Cesar Cascabel, Deel 2

streek va

e moleculen der lichamen doet verstijven en alles in eenen staat van volstrekte onbewegelijkheid doet overgaan. Toch was het ook hier op het eiland alsof de kleinste luchtdeeltjes zich niet meer bewogen en de dampkringslucht vast geworden was. Zij hadden bij het inademen een brandend gevoel, en de koude nijpte zoo hevig dat niemand er meer a

ikkelden zich geheel in rendierenvellen en trokken bovendien nog een kap over hun hoofd, zoodat er niets van hen te zien overbleef. Het waren wandelende pakken bont. Dat zij zich echter nog buiten hunne woningen waagden, geschiedde op b

binnenkant van het ijs ontdaan konden worden, zag aankomen. Die kerels hebben stellig robbenbloed in hun lichaa

nne andere brandstof konden bewaren, verspreidde zulk eene warmte dat het zelfs nu en dan noodig was te luchten. Maar nauwelijks stond de buitendeur open of alle vloeibare stoffen in den wagen stolden

n nu sneeuwstormen, van wier geweld men zich geen denkbeeld maken kan en die zeker de Schoone Zwerfster onderste boven geworpen zouden hebben indien zij

t algemeen bleef de gemiddelde thermometerstand omstreeks het midden der maan

iten te komen, maar niet zonder de grootste voorzorgen om den overgang geleidelijk te doen

ende pakken bont

rnis, want gedurende een paar uur liet zich thans aan den zuidelijken gezichteinder een grauw schijnsel zien, eene weerkaatsing van lichtstralen zonder warmte, die naarmate de voorjaars dag-

genen kregen opnieuw last binnen den kortst mogelijken tijd voor een losgeld van drieduizend r

nsch, waar hij overtuigd was dat de ander geen woord van verst

chten zijn, de toestand werd er niet beter door. Het begon er zelfs bedenkelijk u

cabel op eenen inval kwam, zooals alleen het genie ze soms kan hebben. Van eenen man, die zic

p hij den volgenden ochtend op eens uit, als dàt mij

anleiding gaf, verkoos Cascabel niet te zeggen. Hij openbaard

e volksstammen in het Noorden van Siberi? gesproken wordt. Het gevolg daarvan was, dat terwijl Kayette voortging zich in het fransch te oefenen onder

mtrek der Schoone Zwerfster, kwam hij met zijn ver

zal mij dus goed te pas komen als ik de taal van het land kan spreken, zoo

rgius. Maar gij verstaat reeds zooveel van onze ta

ij wat er gezegd wordt, maar zelf ben ik nog niet in staat mij

t wilt ben ik t

en ander nut, is het alti

lkomen verklaarbaar en niemand to

drie per dag les, niet zoozeer om de taalregels als om de uitspraak ter deg

is het geval niet en voor franschen is het russisch in het geheel niet gemakkelijk. Het vorderde dus heel wat inspanning en oplettendheid

n te leeren en bracht het er spoedig ver in, t

n zeker aantal volzinnen, telkens op een anderen toon en met grooter nadruk, waarbij hij vooral de r's liet rollen, zóó dat geen rus het hem had kunnen verbeteren. Dit

it was dan weder eene gewenschte gelegenheid om zich te oefenen en hij kre

Kayette was nog altijd niet in staat zich te herinneren waar zij de stem

r de kansen om weg te komen. Cascabel nam nu meestal aan het

wezen waarover wij nog niet gedacht

? vroeg

at er walvischvaarders langs de Liakhoff-eilanden komen varen. Zouden wij

evangenschap te moeten deelen zonder dat wij er iets bij wonnen, antwoordde Sergius. Die schep

nog drie of vier maanden voór dat het open wat

ogenblik na en

r te komen, zelfs indien de brave Sjoe-Sjoe dat goedvond, dan

eval niet anders kunn

riep Cascabel uit.

an misschie

men de boere

erde iets in zijne oogen en er speelde een glimlach

ar man geantwoord had, kon zij niet

ft. Wat het zijn kan, weet ik niet. Maar van een ma

r als mijnheer Tchou-T

hij hem sedert eenigen tijd een "beste k

st het tegendeel mede bedoelt,

n de welsprekendheid oefende aan het strand der Helleensche zee, nog menig uur d

hand minder koud. Met de zuidelijke winden kwam er

t late invallen van den winter, door het dooiweder aan het drijven geraakt; zij moesten nu

sveld tusschen de Liakhoff-eilanden en de Siberische kust nog volkomen vast en veilig te berijden was. Wisten zij dan aan een goed stel rendieren te komen, dan kon dit gedeelte van de reis

die oude schurk van een Tchou-Tcho?k u aan de noodige rendieren helpen zal, d

ls hij er dus in toestemt dat wij heengaan, dan zal hij ook goedvinden dat wij de Schoone Zwerfster medenemen, en als hij dat goedvindt, dan ka

em dus in

punt van zijn neus tusschen mijne vingers heb, mijnheer

met een innemend gebaar zijne hand aan zijnen mond en maakte hij een denkbeeldig compliment aan Zijne inlandsche Majesteit. Maar Sergius, b

te hervatten, zooals de jacht op vogels en de robbenvangst, waartoe op het ijsveld gelegenheid genoeg bestond. Ook werden

st. Vrijdag, moet men weten, is zooveel als de Zondag der Nieuw-Siberi?rs. Maar op Vrijdag den 29sten

abel op een heel gewonen toon

or de plechtigheid in de Vorspük, waar

r? Wilt ge dat do

wil

el niet te ontkennen dat Tchou-Tcho?k gaarne zag dat ook zijne gevangenen eerbied toonden voor zijne afgodsbeelden. Maar voor die monsters de knie?n te buigen en het bijgeloof der

ggen dat het niet meer dan een graad of tien vroor. Ook was het nu weder iederen dag gedurende een uur of vier eenigszins helder en verto

ben vel, mantels van rendierenhuiden, met het haar naar buiten. Overal eene uitstalling van wit of zwart bont, van mutsen met valsche parelsnoeren, van veelkleurige borstlappen, van r

hunne gewone bezigheden te

naamsten van het dorp hadden andere sieraden noodig geacht, en de verschillende voorw

eschikt met een bandelier of koord, waar de ringen aan bengelden die voor de gymnastische toeren gebruikt werden. Een paar droegen aan hunnen gordel de bollen en halters; ma

van den troep. De klephoorn trachtte de schuiftrompet te overschreeuwen en

eurende geraas en als zij gedurfd hadden, zouden zij de inlandsche toonkunstenaar

scabel gaf de duidelijkste blijken van ingenomenheid met dit concert. H

zij een engagement bij onzen troep willen aannemen, dan sta ik er voor in dat zij een schi

den om de hulde der geloovigen te ontvangen. Tchou-Tcho?k ging vooraan. Onmiddellijk achter hem volgden Cascabel, Sergius en de andere led

waarbinnen de afgodsbeelden geschaard stonden, behangen met kostbare

ter aarde; daarna legde hij zich plat voorover op een tapijt van rendierenvellen, da

et voorbeeld van het opperhoofd. De geheele ver

enden half zingenden toon, het woord te richten tot de drie voornaamste afgod

een machtig, doordringend geluid, dat van ach

an den rechterkant staande afgodsbeeld. In duidelijk

Katori ote zapada prichli! Z

n bete

Westen gekomen zijn, zijn heilig

oorlingen duidelijk verstonden, maakte een

an Nieuw-Siberi? zich verwaardigden h

op bevelenden toon, komenden uit den muil van het

same balcho?e vajestvo imiète i nime addate vcié vieschtchi katori ou ikhe boui

n zijn en die door Tchou-Tcho?k in het

e gevangenen in vr

tsten eerbied te behandelen en hun al

naar het vasteland van Siberi? zo

ten halve opgericht, met starende oogen en opengespalkten mond, de handen trillende naar boven geheven, een beeld van stomme

lonk hol en dreigend, vol onmiskenbaren toorn. Iedere lettergreep had een dreunenden

oord kwam als met het gewicht van eenen moker

ame diène, kakda èti sviati tchéloviéki

n wil

worden, den dag waarop zij zulks verlangen z

al hunne ledematen, languit op den grond, terwijl Cesar Cascabel was opgerezen en zijne hand

niet in eenen schaterlach uittebarsten en a

wiens gelijke men niet licht onder kunstenmakers vinden zal, bedacht had o

"Die mannen uit het Westen"-hoe kwam Cascabel aan deze vernuftige betiteling?-"

en zou hij hen laten trekken, en hij met zijne onderdanen zouden hun al de hulpvaardigheid bew

richt, een beeld van stomm

Cascabel in het buikspreken was, konden hunne verbazing

nie!... Wat een slimmert!...

Cornelia er bij en zij boog zich voor haar

welke alles overtreft wat iemand zich voor kan stellen. Die karaktertrek had Cascabel terdege opgemerkt en daardo

?n gevallen zijn, zoo goed als voor het machtigste afgodsbeeld. Hoe hadden trouwens de onwetende bewoners van Tourkef kunnen vermoeden dat zij beetgenomen werden door eenen grappenmaker? Zij konden niet twijfelen, het moesten wel de goden in de Vorspük wezen, die hunne dreigende stemmen hadden doen hooren. Het was wel ter dege hun tot dusver stom gebleven snavel die deze beve

dat zij eene verandering in de gezindheid der inboorlingen te duchten hadden: daarvoor waren deze veel te goed "ingepakt." Sjoe-Sjoe was nu de vertrouwdste vriend van Cascabel geworden; hij zou zijne schoenen gepoetst hebben als dat van hem verlangd was geworden. Natuurlijk had de brave man zich gehaast alles, wat uit de Schoone Zwerfster geroofd was,

n te trekken en zijn vorstelijke vriend had hem er terstond honderd aangeboden, maar Cascabel bedankte daarvoor en hield zich

de twee russische matrozen van de bewoners van Tourkef afscheid. Het geheele

rd en aangedaan. Cascabel ging naar hem toe, klopte hem vriendschappelij

ag, oude

deed het opperhoofd nog weder rijz

roote vermoeienissen doorgestaan te hebben, de ijsvlakte tusschen den Liakhoff-Archipel en de Si

selingen doorleefd te hebben sedert hun vertrek uit Port-Clarenc