De Zwarte Kost

ag was eindeli

durende de eerste mis, gecommunieerd. Hij was tot de lange reis uitgerust. Al zijn afscheidsbezoeken waren volbracht, zijn volle koffers stonden op elkaar gestapeld in het smalle gangetje, hij moest ma

wetse hoge hoed. Bescheiden glimlachend verscheen hij in de keuken, waar Massijn, in groot uniform, gereed stond. De koe

gekomen, sprak Massijn met een stokkende stem. En bleek, met ro

ren de beide vr

Schrijf ons, schrijf ons dikwijls, gedraag u goed, en pas op uw gezondheid. En 't hoofd

.ot weerziens, snikte Massi

elsde zij hem, en gelijk moeder, ga

alle drie in stil

luidruchtig. Buiten in een dof gegons van menigte, klonk bijw

is tijd, sprak meester De Vreugh

t voorschoot vóór het aangezicht op stoelen waren neergezakt. En daarop keerde hij zich met een bruuske bewegi

omringd van een krielende volksschaar, de heren Spittael en Potvlieghe. Massijn, wiens ontroering reeds een weinig gestild was, wipte uit het rijtuig, liep vlug over de

peinzen op een stoel gezeten naast het venster, d

stochtelijker; en op dat plechtig ogenblik, in die wanhopig-verliefde knelling van beider lichamen die van elkaar niet wilden scheiden, kreeg hij even, in een plotselinge openbaring, benevens het akelig visioen van de rampen en ellenden die hij tegemoet liep, het helder bewustzijn van de gekheid van de daad waa

meester De Vreught zijn hoofd in het kamertje stak, Massijn door een wenkteken verwittigend, dat het hoog tijd was te vertrekken. Toen droogde

ij getrouw gedurende drie...ie jaren, ik za...al het ook

r De Vreught dwars door de gonzende gelagzaal. Zij klommen weer in het rijtuig waar de heren Spittael en Potvlieghe reeds plaatsgenom

tel, de verbazende gebeurtenis was een volbracht fei