Ang Pinakamayamang Binata

Abala si Brian Tennant sa kanyang part-time na trabaho, nililinis ang mga mesa sa kantina ng Everin University.

Suot niya ang apron at pares ng rubber gloves, bahagi ng mga kinakailangan sa trabaho.

Kinolekta rin niya ang lahat ng plastik na bote ng tubig sa mesa at ipinasok ang mga ito sa malaking plastik na bag sa tabi niya.

Sampung bote pa at mapupuno na ang bag. Pagkatapos ay maaari ko na silang ibenta ng dalawampung dolyar! Sa wakas, magkakaroon na ako ng sapat na pera para makabili ng pagkain bukas. Perpekto!

Nang mababa ang boses, si Brian ay tila nag-uusap sa sarili, pinalalakas ang kanyang loob. Tiningnan niya ang halos punong plastik na bag na may kasabikan.

Hindi kalayuan, nakita ni Jeanne Hall ang ginagawa ni Brian at siya ay napakunot-noo.

Tumingin siya kay Kim Percival, na nakaupo sa tapat niya, at nagtanong na may pagkasuklam, "Kim, sino 'yung lalaking nasa dulo? Bakit siya mukhang dukha?"

Si Kim ay isang sikat na estudyante sa finance na galing sa mayamang pamilya. Sinasabing ang net worth ng kanilang pamilya ay lumampas na sa sampung milyong dolyar.

"Dukha? Huwag mong husgahan ang aklat sa pamamagitan ng pabalat nito." Kilala mo yung sikat na babae, si Rosy Stevens, di ba? Siya ang nobyo niya. Binigyan niya siya ng tatlong libong dolyar na allowance bawat buwan."

Habang siya'y nagsasalita, nakatingin si Kim kay Brian na may pagkainis.

Nagulat si Jeanne sa kanyang nakita. Tinitignan niya ang lalaking abala sa mga bote sa pagkamangha at nagtanong, "Seryoso ka ba? Paano nagkaroon ng relasyon si Rosy sa kanya?"

Pinasimangot ni Kim ang kanyang ilong nang may paghamak at nag-ngusong, "Dahil siya ay makapal ang mukhang sipsip sa harap ni Rosy."

Nakita ang kalituhan sa mukha ni Jeanne, ngumiti si Kim ng pabiro. "Dito, ipapakita ko sa iyo."

Tumayo siya at sinadyang ikalat ang natira niyang pagkain sa sahig. Pagkatapos ay sumigaw siya kay Brian, "Hoy, ikaw!" "Halika rito at linisin mo ang gulo na ito."

Nang hindi masyadong nag-iisip, nagmadaling pumunta si Brian at nag-squatted para linisin ang nagkalat na mga tira.

Bigla niyang naramdaman ang malamig na likido na bumuhos sa kanyang buhok.

Napataas ang tingin niya sa gulat. Lumabas na si Kim ay ibinuhos ang isang bote ng inumin sa kanyang ulo.

Kaagad na tumayo si Brian. Na may nakagusot na mga kamao, tinitigan niya si Kim nang galit, at ang mga ugat sa kanyang noo ay bumubukol.

Dahan-dahang itinagilid ni Kim ang kanyang mga mata. Sa halip na matakot, hinaplos niya si Brian sa pisngi at nangutya, "Ano ang nangyari?" Gusto mo ba akong suntukin?"

Nag-aapoy ang mga mata ni Brian sa galit. Ngunit bago niya ihagis ang suntok kay Kim, naisip niya ang kanyang sitwasyon.

Maraming pagsisikap ang ginawa niya upang makuha ang part-time na trabaho ito sa kantina. Bukod sa suweldo, pinapayagan siyang mangolekta ng mga bote at ibenta ang mga ito para sa karagdagang kita.

Kung sasaktan niya si Kim dito ngayon, malamang na mawawala ang kanyang trabaho. Pagkatapos nito, hindi na niya mababayaran ang sariling matrikula, lalo na ang mga bayarin sa ospital ng ina ni Rosy.

Muling huminga ng malalim si Brian at pinilit ang sarili na magpakalma.

Sa huli, kinagat niya ang kanyang mga ngipin at pinilit ang ngumiti. "Hindi... Hindi, ayokong saktan ka."

"Ha-ha!"

Nakita ito, sabay na tumawa sina Kim at Jeanne nang magkasabay.

"Napaka-gagong talunan mo!" Pumunta ka at bumili mo ako ng tiket sa loterya. Maaari mong itago ang sukli bilang gantimpala. Pagkatapos, dalhin mo itong pakete sa Kwarto 1024 ng Galaxy Hotel, naintindihan?"

Kumuha si Kim ng isang daang dolyar na perang papel at itinapon ito sa mukha ni Brian. Pagkatapos sinukbit niya ang braso niya sa baywang ni Jeanne at umalis ang dalawa na tumatawa habang naglalakad.

Walang ekspresyong pinulot ni Brian ang paketeng iniwan ni Kim at kinuha ang isang daang dolyar na perang papel mula sa sahig.

Mas mabuting ipadala muna ang pakete sa hotel at pagkatapos ay bumili ng tiket sa loterya para kay Kim.

Nang isipin niya ang pagbabago na makukuha niya pagkatapos bumili ng isang tiket ng loterya, biglang nawala ang pagkainis ni Brian.

Sa masayang pag-iisip, naglakad siya patungo sa Room 1024 ng hotel.

Bago pa man siya makatok sa pintuan, narinig niya ang mga daing ng isang babae mula sa loob ng silid.

Tumigil sa ere ang kamay ni Brian. Namula ang kanyang pisngi na parang kamatis sa hiya. Ngunit agad niyang napagtanto na may mali.

Bakit ang boses sa loob ng silid ay mukhang si Rosy?

Habang lalo niyang iniisip, lalong bumibigat ang kanyang pakiramdam. Itinaas niya ang kanyang kamao at kumatok ng dalawang beses, isinigaw, "Buksan ang pinto!"

"Sino iyon?" "Ano ba naman yan!" reklamo ng babae nang malakas.

"Huwag mag-alala, babe. Baka courier lang." Hiniling ko kay Kim na bumili ng mga sex toys para sa akin. Babawi ako sa iyo mamaya."

Ilang segundo ang lumipas, binuksan ang pinto.

Biglang lumiwanag ang mga mata ni Brian at tuluyang naging blangko ang isip niya.

Bakit nga ba nandito si Rosy?