Isang Blind Date sa Tadhana

"Noelle, lumuhod ka at mag-sorry kay Willa ngayon din!"

Isang boses ng lalaki ang umalingawngaw, matalas at malamig, umalingawngaw sa malawak na sala.

Nakatayo si Noelle Moss na frozen sa gitna ng silid, bumaba ang kanyang mahahabang pilikmata habang hinihigpitan ang hawak sa voice recorder na nakasuksok sa loob ng kanyang bulsa. Dahan-dahang dumilat ang kanyang mga mata sa lalaking nasa sofa—ang kanyang ikatlong kapatid na si Gerard Moss.

Sa tabi niya ay nakaupo si Willa Moss, ang adopted daughter ng pamilya Moss. Hindi man lang siya kadugo sa kanila.

Ngunit siya ay sinabihan ng kanyang sariling nakatatandang kapatid na lumuhod at humingi ng tawad kay Willa.

"Kusa mong tinulak si Willa pababa ng hagdan. Paano ka naging malupit? Ikaw ay lubos na nakakadiri! Tumanggi akong kilalanin ang isang tulad mo bilang kapatid ko!" putol ni Gerard.

Ganap na kasuklam-suklam?

Bahagyang nanginginig ang mga pilikmata ni Noelle habang pinipigilan ang masikip at masakit na presyon sa kanyang dibdib. "Hindi ko—"

Bago pa siya makatapos, kumuha si Gerard ng baso sa mesa at malakas na ibinato sa kanya. "How dare you talk back!"

Ang salamin ay tumama sa kanyang paa at pagkatapos ay bumagsak sa sahig, na nabasag sa hindi mabilang na mga fragment.

Agad na namula ang maselang paa ni Noelle at nagsimulang mamaga.

Pinutol ng manipis na pira-pirasong salamin ang kanyang makinis na binti, na gumuhit ng sariwa at matingkad na pulang dugo.

Pero hindi nagpatinag si Noelle. Nakatayo lang siya doon na parang walang masakit.

Hindi ito ang unang beses na sinigawan siya ni Gerard ng ganito—o sinaktan siya.

"Gerard, please... Don't be so harsh on Noelle," mabilis na sabi ni Willa, mahina at malumanay ang boses. "Hindi niya ako sinasadyang itulak. Hindi niya kasalanan. Aksidente lang yun. Talaga—ako ang may kasalanan."

Biglang natunaw ang puso ni Gerard sa sinabi niya. "Bakit mo pa siya pinagtatanggol, Willa? Naisip mo ba kung ano ang maaaring mangyari kung napunta ka sa isang peklat? Babae ka. Hindi iyon isang bagay na basta-basta!"

"Pero Gerard..."

"Tama na. Itigil mo na ang pagtatanggol sa kanya. Lumapit ka—tingnan ko kung nasaktan ka."

"Okay lang ako, Gerard. wala yun…"

Nang makita nilang ginagampanan nila ang kanilang mga tungkulin bilang pamilya, nadama ni Noelle ang isang malalim, nakakapagod na pagod na dumapo sa kanya.

Labis na nag-aalala si Gerard kung baka masira ni Willa ang kanyang hitsura. Ngunit ilang sandali ang nakalipas, walang pag-aalinlangan niyang binato siya ng baso, na iniwang dumudugo ang binti nito. Akala ba niya hindi siya mapilat? Hindi ba mahalaga na siya—ang kanyang sariling kapatid na babae sa dugo—ay maaaring nag-aalala rin sa kanyang hitsura?

Natutunan ni Noelle na mabuhay nang mag-isa mula sa murang edad, lumaki sa isang orphanage na walang maaasahan. Nang maglaon, kinuha siya ng isang matandang mag-asawa, sina Jeffery at Babette Hobbes, at pinalaki siya nang may init at pangangalaga. Sa ilalim ng kanilang pangangalaga, hindi siya kailanman pinagmalupitan, hindi kailanman pinaramdam na isang pasanin.

Matapos pag-usapan si Willa, lumingon si Gerard at nakita niya ang mahina at mapanuksong ngiti sa magandang mukha ni Noelle. Halos magwala siya sa iritasyon. "Anong nginingiti ngiti mo dyan? Noelle, nilinaw namin nang ibalik ka namin dalawang taon na ang nakararaan—lumaki si Willa sa bahay na ito. Kahit na hindi ka kadugo, inaasahang tratuhin mo siya na parang sarili mong kapatid. Ikaw, bilang mas nakatatanda, ay dapat na protektahan siya-spoil her! Pero anong ginawa mo simula nung bumalik ka?"

Ngumiti ng mapait si Noelle. Bahagyang nanginginig ang labi niyang malambot at kulay rosas.

Dalawang taon na ang nakararaan, nang dumating ang pamilya Moss upang hanapin siya at inangkin siya bilang isa sa kanila, naisip niyang sa wakas ay natagpuan na niya ang kanyang mga tao. Pumanaw na sina Jeffery at Babette, at walang natitira, kumapit siya sa ideyang muling makasama ang kanyang pamilya. Tinanggihan pa niya ang isang mapagbigay na alok na tumira sa kanya mula kay Levi Martin, ang dating kaibigan ni Jeffery—para lang makasama niya ang mga Mosses.

Sa loob ng dalawang taon, ginawa niya ang lahat para magkasya siya. Siya ay magtiis ng higit sa dapat gawin ng sinuman, palaging umaatras.

Palagi niyang binibigyan si Willa ng mga magagandang bagay. Tanging tinatanggap ang tinanggihan ni Willa. Nabuhay siyang parang anino sa likuran niya, hindi na humihingi ng higit pa.

Talagang naniniwala siya na kung patuloy siyang magiging matiyaga at mabait, unti-unti siyang tatanggapin ng pamilya. Na baka makita siya ng kanyang mga magulang at limang kapatid na lalaki bilang bahagi nila.

Ngunit ang tanging natanggap niya ay ang walang katapusang papuri nila kay Willa at patuloy na paninisi sa kanya. Ang bawat pagkakamali ay palaging kasalanan niya.