Aşk Bir Köprü Kurabilir

"Vanessa, ne yapıyorsun? Evden kaçmayı mı düşünüyorsun?" Vanessa James bavuluyla aşağı inmeye hazırlanırken, yengesi Ella Bates'in sesini duydu.

Cevap vermek yerine, Vanessa ona kayıtsız bir bakış attı ve merdivenlerden inmeye devam etti. Vanessa aşağı indiğinde, her zaman ona tepeden bakan kayınvalidesi Julia Bates ile karşılaştı.

"Bu saatte bavulla nereye gidiyorsun?" Julia, bakışlarında küçümsemeyle sordu.

Bates ailesine evlendikten üç yıl sonra, Vanessa Julia'nın kendisine zorluk çıkaracağını biliyordu.

Geçmişte olsaydı, özür diler ve Julia'yı dikkatlice ikna etmeye çalışırdı. Ancak, artık kocası Killian Bates ile birlikte olmak istemediği için, bu huysuz kadına daha fazla katlanamazdı.

"Nereye olursa olsun, Bayan Bates. Merak etmeyin, bir daha asla buraya dönmeyeceğim." Sesi soğuktu ve artık eskisi gibi alçakgönüllü değildi.

Julia, tutumundaki ani değişikliği gördüğünde birdenbire yüzü karardı. "Vanessa, büyüklere böyle mi davranılır?" Vanessa kaşlarını kaldırdı. "Ben sadece sizin bana davrandığınız gibi davranıyorum."

Bunu duyduğunda, Julia'nın sinirleri bozuldu. "Beni hala kayınvaliden olarak görüyor musun?" Julia'ya gülümseyerek bakan Vanessa, "Üzgünüm, yakında kayınvalidem olmayacaksınız," diye yanıtladı.

Tam o anda, villanın dışından bir araba kornası duyuldu.

"Artık gidiyorum. Odada bıraktığım eşyalarla istediğinizi yapabilirsiniz. Onları artık istemiyorum. Tek ricam, bundan sonra benimle iletişime geçmemeniz." Bavulunu yavaşça sürükleyerek ekledi, "Bates ailesi gerçekten tiksindirici."

Julia, Vanessa'nın yakında artık kızı olmayacağını söylediğinde ne demek istediğini anlamadan önce, Bates ailesini tiksindirici olarak nitelendirdiğini duyduğunda birden öfkelendi. "Vanessa, deli misin? Killian'a seni anlatacağım—"

"Anne, Vanessa'yı gördün mü? Az önce bavulunu taşıyordu. Beni yanından geçerek durdurmamı mı istedi acaba?" Ella merdivenlerden inerken, Julia'nın ön kapıda durduğunu gördü, bu yüzden yanına doğru yürüdü, annesinin kolunu çekiştirerek sordu, "Anne, ne oldu?" Julia'nın yüzünde karmaşık bir ifade vardı. Geçmişte, Killian'ı ne zaman anarsa, Vanessa her zaman ona boyun eğmek zorunda kalırdı. Ancak bugün, Vanessa kararlı bir şekilde arkasına bakmadan ayrıldı.

Dışarıdaki spor araba hızla uzaklaştı. Julia dışarı çıktı ve sadece arabanın arka lambalarını görebildi.

"O... Gerçekten mi gitti?" Ella da aynı şekilde yürüdü ve dudaklarını kıvırdı. "Ne önemi var? Louise geri döndü. Vanessa şimdi gitmese bile, Killian onu er ya da geç kovar!" Julia, bu sözlerin mantıklı olduğunu düşündü. Louise Keillor geri döndüğüne göre, Vanessa'nın kendi isteğiyle gitmesi akıllıcaydı.

Porsche'de otururken, Vanessa boşanma anlaşmasını gözden geçirdi. Şartları okuduktan sonra, tereddüt etmeden imzasını attı.

Bunu gören arkadaşı Nicole Clarke, dilini şaklattı. "Bu kadar mı?" diye sordu arabayı sürerken.

Vanessa kaleminin kapağını kapattı. "Başka ne yapabilirim ki?" Killian'ın ilk aşkı geri dönmüştü. Vanessa'nın yapabileceği başka bir şey yoktu.

Üç yıl ne uzun ne de kısaydı. Vanessa, Killian'ın kalbini ne kadar soğuk olursa olsun ısıtabileceğini düşünmüştü.

Ancak yanılmıştı. Killian'ın tek sevdiği kişi Louise'di.

Vanessa, gerçekten yüzsüz olduğuna inandı. O zamanlar, Killian'ı evlenmeye zorlamıştı, borcunu ödeme bahanesiyle. Üç yıl boyunca kendini aşksız bir evliliğe hapsetmişti. Şimdi Louise geri döndüğüne göre, Vanessa doğal olarak Killian'ın karısı olarak yerini bırakmak zorundaydı.

Sonuçta, Killian, Louise için kendini saklamıştı.

Evet, üç yıl boyunca, Killian Vanessa ile bir kez bile birlikte olmamıştı. Dışarıdan kimse bunu bilmiyordu, yoksa alay konusu olurdu. Her neyse, üç yıllık umutsuz evlilik, onun yedi yıllık tutkunu dindirmeye yetmişti.

Vanessa, elini gözlerine kapatarak ağlamasını sakladı. Nicole'ün gözyaşlarını görmesini istemiyordu.

Ne kadar özgür ve rahat olabilirse olsun, on yıllık aşkının iyi bir sonla bitmemesi herkesi üzecekti.

Kısa süre sonra, kırmızı spor araba şirket binasının önünde durdu. Güneş gözlüklerini kaldırarak Nicole, "Geldik. Vanessa, istediğin her şeyi yap. Ben yanındayım!" dedi.

Vanessa gülümsedi, "Tamam. Şimdi içeri giriyorum."

Boşanma anlaşmasını Killian'a hem otoriter hem de zarif bir şekilde fırlatmak zor olacaktı.

Anlaşma elinde, Vanessa kapıyı açtı ve arabadan indi. Grandwalk Şirketi'ne ilk gelişiydi ve resepsiyon tarafından yüzeysel bir şekilde karşılanması ilk kez değildi. "Bayan James, randevu almadan giremezsiniz. Bay Bates çok meşgul. Herkes randevusuz onu görebilseydi, benim resepsiyonist olarak ne anlamım kalırdı?"

Bir resepsiyonist bile ona karşı saygısızlık yapmaya cesaret ediyordu. Üç yıl boyunca, hiçbir zaman bu şirkette Bayan Bates olarak anılmamıştı. Belliydi ki, Killian onu hiç ciddiye almamıştı.

Vanessa başını eğdi, hafif bir kahkaha attı. "Buradaki personel eğitimi oldukça kötü. Neden Killian'ı görmek için randevu almam gerekiyor ki, ben karısıyım? Görünen o ki, onun karısı olmak oldukça sıkıcı."

Resepsiyoniste soğuk bir bakış attıktan sonra asansöre doğru yürüdü.

Resepsiyonist, Vanessa'nın böyle davrandığını ilk kez görüyordu. Bir an şaşırdıktan sonra bir burun çekişi yaptı. Yine de, bir şey olmasından endişe ederek hemen Killian'ın sekreterine haber vermek için aradı.

Bu yüzden, Killian Vanessa'nın gelişinden haberdar oldu.

"Onu görmek istemiyorum," diye kaşlarını çattı.

Beş dakika sonra katılması gereken bir toplantı vardı.

Sekreteri Gavin Harris, bunu onaylayarak ofisten çıktı. Gavin, ofisten çıkar çıkmaz Vanessa'nın geldiğini gördü.

Bugün kendini iyi giyinmişti, bu da onu nazik ve zarif gösteriyordu. Gavin, onun bugün biraz farklı olduğunu hissetti.

"Gavin," diye selamladı Vanessa onu. Gavin daha bir şey söyleyemeden, doğrudan Killian'ın ofisine girdi ve "Affedersiniz, Bay Bates. Sizden bir anlaşma imzalamanızı istiyorum." dedi. Masadaki adama doğru yürüdü ve boşanma anlaşmasını önüne koydu. "İmzala. "