Annenin İntikamı: Yitirilen Aşk

Annenin İntikamı: Yitirilen Aşk

Gavin

5.0
Yorum(lar)
184
Görüntüle
10
Bölümler

Oğlum Can'ın bacağındaki o keskin acıyla başladı her şey. Bir yılan ısırığı. Onu hemen, büyük oğlum Demir'in acil servis doktoru olarak çalıştığı Medilife Hastanesi'ne götürdüm. Kardeşini kurtaracaktı. Ama acil servisin kapısından içeri daldığımda, kollarımda Can'ın cansız bedeniyle yere yığılırken, Demir'in kız arkadaşı olan Aslı Yılmaz adında sarışın bir hemşire bana döndü. Çaresiz yardım çığlıklarımı buz gibi bir reddedişle karşıladı ve formları doldurmamı istedi. Ona Demir'i bulması için yalvardığımda gözleri çelik gibi sertleşti. Beni iterek, "Herkes gibi sıraya geç," diye tısladı. Demir'in annesi olduğum iddialarımla alay etti, Can'ı "küçük velet" diye aşağıladı, hatta ölmesine izin vermekle tehdit etti. Anahtarlığımdaki gümüş serçe tılsımını – kendisininkiyle aynı olanı – görünce telefonumu çaldı ve "aldatan şerefsiz" diye bağırarak paramparça etti. Aslı, benimle "ilgilenmesi" için kaba saba kardeşi Kenan'ı bile aradı. Diğer hemşireler ve hastalar bakakaldı ama Aslı, Can'ın giderek zayıflayan nefesini görmezden gelerek benim çektiğim azaptan zevk alırken kimse bir şey yapmadı. Yere dökülen çantamı tekmeledi, kimliğimi etrafa saçtı ve çaresiz yardım yakarışlarımla dalga geçti. Ayağıma kapanmamı, başımı eğip merhameti için yalvarmamı istedi ve bu aşağılanma anını telefonuna kaydetti. Can'ın dudakları maviye dönerken gururumu yuttum, başımı soğuk zemine bastırdım ve "Özür dilerim. Lütfen... oğluma yardım et," diye fısıldadım. Ama bu bile o canavar için yeterli değildi. Kendime on kez tokat atmamı istedi. Tam elimi kaldırdığımda Can'ı gördüm. Hareketsiz. Sessiz. Gitmişti. Oğlum ölmüştü. Ve o anda, tüm aşağılanmam, tüm korkum yanıp kül oldu, yerini her şeyi yakıp kül eden volkanik bir öfkeye bıraktı.

Bölüm 1

Oğlum Can'ın bacağındaki o keskin acıyla başladı her şey. Bir yılan ısırığı.

Onu hemen, büyük oğlum Demir'in acil servis doktoru olarak çalıştığı Medilife Hastanesi'ne götürdüm. Kardeşini kurtaracaktı.

Ama acil servisin kapısından içeri daldığımda, kollarımda Can'ın cansız bedeniyle yere yığılırken, Demir'in kız arkadaşı olan Aslı Yılmaz adında sarışın bir hemşire bana döndü. Çaresiz yardım çığlıklarımı buz gibi bir reddedişle karşıladı ve formları doldurmamı istedi.

Ona Demir'i bulması için yalvardığımda gözleri çelik gibi sertleşti. Beni iterek, "Herkes gibi sıraya geç," diye tısladı. Demir'in annesi olduğum iddialarımla alay etti, Can'ı "küçük velet" diye aşağıladı, hatta ölmesine izin vermekle tehdit etti. Anahtarlığımdaki gümüş serçe tılsımını – kendisininkiyle aynı olanı – görünce telefonumu çaldı ve "aldatan şerefsiz" diye bağırarak paramparça etti.

Aslı, benimle "ilgilenmesi" için kaba saba kardeşi Kenan'ı bile aradı. Diğer hemşireler ve hastalar bakakaldı ama Aslı, Can'ın giderek zayıflayan nefesini görmezden gelerek benim çektiğim azaptan zevk alırken kimse bir şey yapmadı. Yere dökülen çantamı tekmeledi, kimliğimi etrafa saçtı ve çaresiz yardım yakarışlarımla dalga geçti.

Ayağıma kapanmamı, başımı eğip merhameti için yalvarmamı istedi ve bu aşağılanma anını telefonuna kaydetti. Can'ın dudakları maviye dönerken gururumu yuttum, başımı soğuk zemine bastırdım ve "Özür dilerim. Lütfen... oğluma yardım et," diye fısıldadım.

Ama bu bile o canavar için yeterli değildi. Kendime on kez tokat atmamı istedi. Tam elimi kaldırdığımda Can'ı gördüm.

Hareketsiz. Sessiz. Gitmişti.

Oğlum ölmüştü. Ve o anda, tüm aşağılanmam, tüm korkum yanıp kül oldu, yerini her şeyi yakıp kül eden volkanik bir öfkeye bıraktı.

Bölüm 1

Her şey oğlumun bacağındaki o keskin acıyla başladı.

Evimizin arkasındaki uzun otların arasına gizlenmiş bir yılan, Can'ı sokmuştu. Yedi yaşındaki baldırında, şimdiden şişmeye başlayan iki küçük, koyu ve öfkeli delik vardı. Yüzü solgun, nefesi hızlıydı.

Onu kucağıma aldım, küçük bedeni benimkine karşı titriyordu.

"Tamam canım. Annen burada. Hastaneye gidiyoruz."

Daha önce hiç sürmediğim kadar hızlı sürdüm, parmak boğumlarım direksiyonda bembeyaz kesilmişti. Şehir merkezindeki büyük hastane olan Medilife'a gidiyordum. Büyük oğlum Demir orada çalışıyordu. O bir acil servis doktoruydu. Ne yapacağını bilirdi. Kardeşini kurtarırdı.

Acil servisin otomatik kapılarından içeri koştum, Can kollarımda gevşek bir şekilde yatıyordu. Gürültü ve kaos bir duvar gibi yüzüme çarptı.

"Yardım edin! Oğlumu yılan soktu! Yardıma ihtiyacı var!"

Sıkı bir at kuyruğuyla toplanmış sarı saçlı bir hemşire tezgahtan döndü. Yaka kartında Aslı Yılmaz yazıyordu. Beni baştan aşağı süzdü, gözleri buz gibiydi.

"Şu formları doldurun," dedi, bir pano uzatarak.

"Zaman yok! Hemen panzehire ihtiyacı var! Oğlum, Dr. Demir Arslan burada çalışıyor. Lütfen, onu bulabilir misiniz?" diye yalvardım, sesim çatlayarak.

Demir'in adını duyunca yüzü gerildi. Yüzümden Can'ınkine baktı, gözlerinde çirkin bir parıltı vardı.

"Demir Arslan mı?" dedi, sesi şüpheyle doluydu. "Demek onlardan birisin."

"Kimlerden biri? Neden bahsediyorsun? Oğlum ölüyor!"

Kısa, keskin bir sesle güldü. "Bana aptalı oynama. Senin gibi kadınları her zaman görüyorum, küçük sorunlarınızla ortaya çıkıp onun adının sihirli bir şifre olduğunu sanıyorsunuz."

Aniden beni itti. Geriye sendeledim, Can'ı neredeyse düşürüyordum.

"Herkes gibi sıraya geç," diye tersledi.

"Ne yapıyorsun? Onun bir doktora ihtiyacı var!" diye bağırdım, Can'ı daha sıkı tutarak.

Daha da yaklaştı, yüzü öfkeyle çarpılmıştı. "Ben Demir'in kız arkadaşıyım. Biz birbirimiz için yaratıldık."

Sesi vahşi bir fısıltıya dönüştü. "Ve sen bir piçle bana meydan okumaya cüret mi ediyorsun?"

Okumaya Devam Et

Gavin tarafından yazılan diğer kitaplar

Daha Fazla
Onun Piyonundan Kraliçesine

Onun Piyonundan Kraliçesine

Romantik

5.0

Ben Asya Koray, siyasi bir hanedanın asi gazetecisiydim. Tek kaçışım, buzdan ve mantıktan yoğrulmuş güçlü bir CEO olan Demir Arslan ile yaşadığım gizli ve tutkulu bir ilişkiydi. O bana "benim güzel felaketim" derdi; onun lüks rezidansının duvarları arasına hapsedilmiş bir fırtına. Ama ilişkimiz bir yalan üzerine kuruluydu. Onun beni sadece başka bir kadına, babamın özel kalem müdürünün kırılgan kızı Ceylin'e olan ödenemez borcuna karşılık bir iyilik olarak "evcilleştirdiğini" keşfettim. Herkesin önünde beni değil, onu seçti. Gözyaşlarını bana hiç göstermediği bir şefkatle sildi. Onu korudu, onu savundu ve ben bir avcı tarafından köşeye sıkıştırıldığımda, onun yanına koşmak için beni terk etti. En büyük ihanet ise, "dersimi almam gerektiğini" tıslayarak beni hapse attırıp dövdürmesiyle geldi. Son darbe bir araba kazası sırasında geldi. Bir an bile tereddüt etmeden kendini Ceylin'in önüne attı, vücuduyla ona siper oldu ve beni çarpışmayla tek başıma yüzleşmek için bıraktı. Ben onun aşkı değildim; feda etmeye hazır olduğu bir yüktüm. Bir hastane yatağında kırık dökük yatarken sonunda anladım. Ben onun güzel felaketi değildim; onun aptalıydım. Ben de yapabileceğim tek şeyi yaptım. Onun mükemmel dünyasını yakıp kül ettim, bana huzur vaat eden iyi kalpli bir milyarderin evlilik teklifini kabul ettim ve aşkımızın küllerini arkamda bırakarak yeni bir hayata başlamak için çekip gittim.

Kırılmamış Mirasçı

Kırılmamış Mirasçı

Çağdaş

5.0

İstanbul'un köklü siyasetçi ailelerinden birinin kızı olan Asya Tekin, her şeye sahip olduğunu sanıyordu: Ankara'nın yükselen yıldızı Ateş Karam ile göz kamaştırıcı bir düğün ve iki güçlü ailenin kusursuz birleşimi. Ancak Çankaya'daki o devasa evdeki sessizlik ve Ateş'in, evlatlık kız kardeşi Ceyla'ya olan sarsılmaz bağlılığı, bambaşka bir gerçeğe işaret ediyordu. Bir gece, o gerçek patladı. Asya, Ateş'in evliliklerinin "amaca giden bir araçtan" ibaret olduğunu ve kendisinin "hiçbir anlam ifade etmediğini" itiraf ettiğini duydu. Ateş'in tüm sadakati yalnızca Ceyla'ya aitti. Kalbi tuzla buz oldu, hayatının o güzel görünen cephesi etrafında un ufak oldu. Ateş, Asya'nın acısını açıkça görmezden geldi ve Ceyla'nın kötü niyetli eylemlerini korumayı seçti. Hatta Ceyla'nın, Asya'nın en yakın arkadaşı Meyra'yı öldürdüğünü soğukkanlılıkla itiraf etmesini bile örtbas etti. Ailesinin akıl almaz gücünü kullanan Ateş, Ceyla'nın serbest kalmasını sağladı, gerçeği çarpıtarak Asya'yı suçlu gösterdi ve sadık asistanını tehdit etti. En büyük ihanet ise felaketle sonuçlanan bir yat partisinde yaşandı. Ateş, içgüdüsel olarak önce Ceyla'yı kurtardı ve çaresiz Asya'yı Göcek'in azgın sularında boğulmaya terk etti. Sevdiği adam, hayat arkadaşı olması gereken adam, onu nasıl bu kadar acımasızca ölüme terk edebilirdi? Neden manipülatif bir sosyopat olduğu bu kadar açık olan bir kız kardeşe körü körüne bağlıydı? Sınırın en ucuna itilmiş, bu derin adaletsizlik ve bir hiç uğruna harcanabilir olduğu gerçeğiyle tamamen yıkılmış olan Asya, olduğu yere yığıldı. Ancak iyileşirken, içinde soğuk ve sarsılmaz bir kararlılık filizlendi. Ateş'in Ceyla'ya olan bu sapkın sadakatinin ardındaki tüm gerçeği ortaya çıkaracak ve Meyra'dan esirgenen adalet için savaşacaktı. Gözden çıkarılan eş Asya, şimdi onlar için geliyordu. Güçlü bir aileyi, her seferinde bir sırrı açığa çıkararak yerle bir etmeye hazırdı.

Zulmü, Dirilişi

Zulmü, Dirilişi

Romantik

5.0

Kocam Kenan, benim kahramanımdı. Üç yıl önce, onun saplantılı aşığı Ceyda, çizim yaptığım elimi sakat bırakarak mimarlık kariyerime son vermişti. Kenan bana adalet sözü vermiş, işlediği suçun cezasını çekmesi için onu ücra bir dağ evine hapsetmişti. Beşinci evlilik yıldönümümüzde, kayıtlarımı güncellemek için nüfus müdürlüğüne gittim. Memur bana acıyarak baktı. "Hanımefendi, kayıtlarımıza göre üç yıl önce boşanmışsınız. Eski eşiniz Kenan Soykan, aynı gün yeniden evlenmiş." Hemen ardından okuduğu isim dünyamı başıma yıktı: Ceyda Yılmaz. Ceza bir yalandı. Onların hapishanesi, bir aşk yuvasıydı. Üç yıl boyunca çifte bir hayat yaşamış, bizim yıldönümümüzü diğer karısıyla kutlamıştı. Onu "iyileşme sürecim" için olduğunu iddia ederek hizmetçi olarak evimize getirmişti. Hatta onu kurgulanmış bir düşüşten kurtarmak için beni herkesin içinde yere itmişti. Son ihanet, Ceyda'nın bana iftira atmasıyla geldi. Kenan'ı, ona saldırmaları için adam tuttuğuma ikna etmişti. Beni karanlık bir odaya sürükledi, bir maskenin ardında beni tanımadı bile. Gerçek karısına zarar veren bir yabancı olduğuma inanıyordu. "Kim karımın kılına dokunursa," diye dişlerinin arasından tısladı, "bin katı acıyı tadar." Beni tam doksan dokuz kez kendi elleriyle kırbaçladı. Beni korumaya yemin eden adam, aslında gerçekte sevdiği kadını savunduğuna inanarak benim celladım olmuştu. İşi bitirmeleri için adamlarına emir vererek beni ölüme terk etti. Ama kaçtım. Kanlar içinde ve paramparça bir halde, yeni bir kimlikle ülkeden kaçtım. Kalbimde tek bir şey vardı: Paris mimarlık yarışmasına katılmak ve onun yok etmeye çalıştığı hayatı geri almak. Kanatlarımı kırdığını sanmıştı ama bana sadece küllerimden nasıl uçulacağını öğretmişti.

Mahkumdan Anka'ya: Pişmanlığı

Mahkumdan Anka'ya: Pişmanlığı

Milyarderler

5.0

Üç yıldır, zar zor geçinen bir MMA dövüşçüsü olan Kaan'la mutlu bir evliliğim olduğunu sanıyordum. Geçinebilmek için iki işte çalışıyor, yaralarını sarıyor, onun tek dayanağının benim sevgim olduğuna inanıyordum. Özellikle de bir araba kazası hafızamı silip süpürdüğünden ve onu benim bütün dünyam haline getirdiğinden beri. Sonra, küçücük mutfağımızın zeminini ovarken, yerel haberlerde bir manşet parladı: "Teknoloji devi Kaan Demirkan, Demirkan Holding'in CEO'su, bugün Başkan Yardımcısı Selin Altan ile nişanlandığını duyurdu." Ekranda, bir gökdelenin önünde duran, göz alıcı bir kadına sarılan adam, benim kocamdı. Üzerinde, tanıdığım yaralı bereli dövüşçünün aksine, özel dikim bir takım elbise vardı. Yıldönümümüz için özenle yaptığım küçük, oyma ahşap kuş, o kadını derinden, sahiplenircesine öperken göğsünde duruyordu. Mideme kramplar girdi, başım zonklamaya başladı ve onun için pişirdiğim biftek dumanlar çıkarmaya, sıkışık dairemizi acı, yanık bir kokuyla doldurmaya başladı. Cevaplar için çaresizce Demirkan Holding'e bir taksi çevirerek dışarı fırladım. Orada, Selin'le gülerken gördüm onu, benim varlığımdan habersizdi. Aramamı sessize alıp mesaj attı: "Toplantıdayım bebeğim. Konuşamam. Bu gece geç geleceğim. Beni bekleme. Seni seviyorum." Kelimeler gözyaşlarımın arasından bulanıklaştı. Yüksek ve ham bir hıçkırık koptu benden. Başımda bir şimşek çaktı ve sonra anılar sel gibi geri geldi: Araba kazası bir kaza değildi, şoför Selin Altan'dı ve babamın himayesindeki Kaan, bu koca yalanı, sadakatimi ölçmek için bu zalim oyunu tezgahlamıştı. Her şeyimi almıştı - kimliğimi, servetimi, ailemi - ve beni, onu koşulsuz sevmeye devam edip etmeyeceğimi görmek için yoksulluğa atmıştı. O bir canavardı ve ben onun esiriydim. Ama göğsüme soğuk, sert bir kararlılık oturdu: Dünyasını başına yıkacaktım ve işe kendi ölümümü sahneleyerek başlayacaktım.

Ayrıca beğenebilirsiniz

Bölümler
Şimdi Oku
Kitabı İndir