Mt. Enigma

ng kaniyang kulay pink na maleta. Nakapatay na rin ang ilaw sa buong bahay dahil papalabas na rin lang sila. Nasa baba na kasi ang lahat nilang kasama

o'n kadilim kahit na napakasilyado ng buong bahay. Ang mga bintana kasi nito ay nasa bawat kwarto lang.

a na baka maiinip na rin ang mga ito. Ilang sandali pa siyang magmuni-muni nang biglang tumunog ang phone niya. Animoy bigla siyang nawala sa kaniyang sarili at um

o kaya mabilis niya itong sinagot, "Sorry Mamo, ang tagal kasi ni Vyze eh. Kanina pa ako naghihintay dito pero hind

na si Vyze, hinahanap ka r

-H

il i-sasarado niya ang bahay. Diyosmiyo! Hihint

ahan siya, kinutuban na baka minumulto siya o ano. Dumagdag pa sa takot niya ang dilim ng paligid. Bukod do'n lumangit-ngit pa ang pintuan sa bandang likuran niya-ang main door. Biglang bumilis ang pagtaas-baba ng kaniyang dibdib,

a tila ba pati ang kakayahan niyang tumayo ay nalulusaw na sa takot. Ito ang pinakaayaw niya sa lahat na pakiramdam-takot. H

leig

iglang may humawak sa kaniyang balikat. "Chaleigh!" Na

iya habang pinaghahampas at pinagsusuntok ito kung saan-s

inakala. Hindi pa niya makita ang mukha nito dahil hawak-hawak pa nito ngunit ang nakakaakit nitong am

Vyn

n ng hiya ang takot na nararamdaman niya. "Bakit ka ba nanununtok?" Napakagat siya ng l

uha ang maleta niya at hinatak ito ngunit huminto. Inis niya itong hinarap. "Tapos ikaw hindi man lang marunong magsalita iyang bibig mo!" Dinuro niya ang nguso nito. "Puma

ma mo dito," p

ninga. "Ang ibig kong sabihin, kayo ni Vyze. Kung anong putak ng bunganga niya, nakakandado naman iyang bibig mo," matigas niyang sabi

lon-talon ang gulong ng kaniyang maleta sa bawat baitang nito. Ngunit natigilan siya na animoy naistatwa na lang nang makita ang is

nang habol rito hanggang sa narating niya ang huling baitang ng hagdan. Nang damputin niya ito at tumayo ng

ulat pa rin siya nang makita itong nakatayo katabi ng maleta niya at nilalaro ang susi n

nuhat ang maleta saka humakbang pababa. Pinagmamasdan niya ito habang papalapit at kaagaw-agaw pansin rito ang makapal nitong kilay. Gwapo ang mukha nito kahit na parang nakasimangot pero naroon pa rin ang pagigin

o ang maleta niya. Nailang lang siya ng kaunti nang titigan siya nito habang dumadaan sa harap niya, kaya hindi niya nagawang tagalan ang pagmasdan ang mga mata nito. Huminga nang malalim

a ito naabutang umakyat papasok. "Ay ang tagal!" reklamo naman ni Mamo

umungad sa harapan niya ang nag-iisang upuan rito na may nakapatong na malaking bag. Alam niyan

ng hanay ng mga upuan. Katabi nito si Vyze na malapit sa bintana at kasalukuya

man lang ako tinawag," nagmamaktol niyang sabi at hinanap

buong akala ko nga iniwan mo na ako," sa

o?" tanong niya matapos niya ito

di niya makita ito dahil nakaharang ang sandalan ng inuupuan

mga mata niya sila Wynce, Bax at Vynx. Nakasalukuyang nakayuko si Wynce na animoy nag-aayos ng sapatos, si Bax naman ay panay ang cel

buhat nito sa maleta niya kanina ay nangingibabaw pa rin ang hiya sa kaniya. Nasuntok niya kasi

t diyan?" tanong

ga ang sasakyan kaya napasubsob si

n at tumingin sa harap habang inalalayan siyang ma

ikita dahil sa likuran siya banda nakaharap. "Bakit ka kasi nakayuko? Hirap ka tuloy maglakad diyan,"

o," rason naman niya at sinu

agay na iyan?" malokong turan naman ni

o nang bahagya. "Oo na! Ako na maliit, pero hindi naman ako gan

o. Agad na naging agresibo ang pagrebulosyon ng

Enigma!" masayang sigaw ni Vyze haban