Asylum

ta! I-empake mo lang ang mga mahahalagang

a boses ni papa. Dumating na pala ito galing sa trabaho, ang alam ko kasi

pintuan ng silid namin ni ate. " Tama, si papa nga 'yon, mukhang

ngin ito, pero natigilan ak

ako. Kailangan na natin' umalis! " Mahigpit na hinawak

? Pwede bang huminahon ka dahil wala akong maint

at pinatay lahat ng ilaw, maliban sa maliit na ilaw sa altar na nag bibi

. Hindi ko na narinig pa ang ibang sinabi ni papa dahil halos bumubulong nalang i

sa silid nila, sa pag labas nito bit

ango si papa. Agad na rin akong tumayo sa kinauu

aalis?" Kahit madilim naaninag ko ang pamumutla ng a

akina nito, sa halip ay lalo nilang iningayan ang silinyador ng mga sasakyan nila at sadyang itinutok ang head lig

si papa na walang mag iingay. Dahan dahan kaming bumaba ni mama at lumapit kay papa. Kitang k

pintuan. Niyayanig nito ang buon

ayari? Bakit po naka

pala yon. Mukhang nagising din sila ni ate Beatrice

a sa labas. Mahigpit na yumakap si Ate Beatrice kay Mama. Tatlo na kaming tila mga dagang bahag ang buntot na nag sisiksikan sa isang sulok habang nakadapa. Lalong humigpit ang pag kakahawak ni papa sa kanyang baril. Pareh

do ni papa sa mahinang boses. Sunod- sunod na umiling si mama. Hind

hit na anong gawin niyo huwag kayong titigil sa pag ta

uhat na nito ang bunso naming kapatid na mag tatatlong buwan pa lam

bumuga ng dugo si mama. Hindi ko alam kung a

ang matinis na tunog lamang ang naririnig ko sa ten

iligo ito sa sarili niyang dugo, mulat na mulat ang mga mata nito at bas

. Hirap man maingat niyang ipina

o... yu-yung kapatid mo

g mapa ang pulang likido sa suot nitong puting pantulog. Mariin kong

ay niyang nanlalagkit sa dugo ang mga kamay kong nanlalamig sa ta

ta-tayo." Sabi ko sa pagitan ng mga h

ly..." Mahina

ikod na pintuan, Mukhang pilit nilang niraransak ang mga pinto namin. Sumisiwang ang

s loob akong tumayo at madaling umakyat sa kwarto namin ni ate Beatrice. Hindi ko na inabala pa

amin. Lalong lumakas ang kabog ng dib-bid ko ng marinig kon

atay sir" ku

ok ng bahay. Take some variables, make it look like

ko sa pag hikbi, kabog ng puso kong ta

kong dumaan dito at buong ingat na muling isinara ang bintana. Wala na akong ibang maisip

ubungan. Sumandal ako sa pader sa labas ng silid namin ni ate Beatrice. Pigil na pigil ako sa pag hikbi habang mahigpit na

ng ilaw na kung di ako nag kakamali ay mga laser. Minsan na akong nakakita no

la ito sa loob ng silid namin ni ate Beatrice. Agad tumigil ang tunog ng sagutin ng t

a mga kasamahan matapos nitong babaan an

lang minuto ng katahimikan, bago sila umalis isang malakas

tinakasan ng lakas ang tuhod ko. Tanaw na tanaw ko sa kinaroroonan namin ang isa-isang pag alis ng mga sasakyan na may lulan sa mga taong walang awang pumatay sa pamilya ko.

s ang buhos ng ulan.Tulad namin, tila nag luluk