LOST(Living On The Sorrow Time)

ngayon sa loob ng kawarto namin ni Ate Bela gumagawa ng project na kailangan nang ipasa bukas kasi nagmamadali ang teacher namin,

siya doon na nagtatanim ng mga pananim. Siguro galing na naman ito sa kaniyang mga kai

may ginagawa po akong importante sa loob kay ‘wag niyo po akong guluhin.” Kaya niya naman itanim laha

sa labas. “Ano naman kaya iyon?” pabulong kong tanong sa sarili.

nadatnan ko si Ate na naka-upo sa sahig habang umiiyak at si nanay naman at tatay ay galit na galit na nakatingi

akit nagsisigawan at nagbabasag kayo?” tan

akaganto ngayon Sela! Huwag ka nang mag

ng nangyayari dito? Tay, wala akong alam!” Ano

nang sampalin ako ni tatay. Ano ba ang

mga anak! Lalo ka na Sela! Napakasinungal

la akong alam. Ni hindi ko nga alam kung bakit nandito si Elbert.

ling mo? Ha, Sela? Hindi mo ba sasabihi

Tumingin ako kay Ate na hang

” sigaw ni nanay sabay hablot sa buhok ko. “Hind

ang aking mga luha. Bakit nila ako ginaganto? Hindi naman ako ang may kasalanan

asama sa kwarto paanong hind

ad ang lahat na tungkol kay Ate. Ni hindi nga kami halos magkausap eh, we neve

pa, ganoon din ang ginawa ni Elbert. Hindi pa rin ako makatayo sa kinauupan ko kasi feeling ko napakahina ko

naintindihan mo?” aniya sabay sa

t ng nararamdaman ko. Lumapit si Elbert sa akin at tinakpan ang sugat ko na panay ang dugo

para patingnan itong kapatid mo kung ayaw mong dagdagan ko iyan, n

ng malalim ang sugat na natamo ko dahil binaon ng sobra ni tatay ang kutsilyo. Hinanap ko ang first aid

it ganaganto nila ako? Ano ba ang nagawa kong kasalanan? May mali ba ako? Nagkamali ba ako? Bakit ang tingin nila sa

at galing sa litratong nabasag kanina. Dahan-dahan kong kinuha ang naturang litrato at mas bumu

ot ng sugat na natamo ko. “Ako itong may sugat at nakakaranas ng sakit pero ba

ng project. Dinala ko doon lahat ng mga gagamtin ko. Alam kong hindi sila uuwi ngayong gabi at sa bayan na lang mat

iniis ko para matapos lang ang project ko. Kailangan kong magpursige sa pag-aaral at maka

sinaksak noong grade six ako kasi nabasag ko ang paborito niyang alak na bigay sa kaniya ng kompadre niya. Ang pangalawang beses naman ay noong grade eight ako, si

ya. Si nanay nanahimik na lang siya minsan at hindi nangingialam sa pinanggagawa sa akin ni tatay, pero tuwing nakikialam siya never

kialam sa akin. Ni hindi nga kami close eh, minsan niya lang ako kinakausap. Siya yung palaging na

labasan malapit sa rancho kung saan nagtatrabaho si tatay at nanay, kumpadre kasi ni tatay ang may-ari kaya ma

hay na ito. Magiging masaya ako. Hindi ako makakaranas ng

ko. Konting tiis na lang Sela makakalis ka r

. Kapit ka