LOST(Living On The Sorrow Time)

khang malakas ang tama ng bol

siya kumikirot kanina nang makarating kami dito, tapos ngayon pa siy

ad agad sa akin ang napakaguwapong mukha ni Vino, ay

May masakit ba sa

t ko na lang na ngumiti sa kaniya kahit na a

” paninigu

pa rin ang sugat ko. At medy

buhok ko at inilagay sa likod ng aking teng

mo ko. Ang sa

u’re not okay

ng nagpapasakit sa ulo. Mukhang mawawala naman ito kapag itinu

g ‘to,” sabi ko at

on ang mga tinginan niya sa akin, pero bakit ngayon punong-puno ito

g gumigising sa akin tuwing umaga, kahit sobrang gabi na ako nakatulog magigising at magigising

id ng kama. Mukhang tulog na tulog. Hindi ba nangangawit ang ulo o leeg niya? Nakahiga kasi sa kama an

niya kahit tulog, parang anghel na mahimbing ang tulog. N

ang aking noo at wala na ang bukol. Salamat naman. Dahan-dahan akong naglakad

as at tumama sa sugat ko ang pinto. Naiwas ko nga an

ang ba?” sabi ni Vince na mukha

,” mahina

ng! Sela, you’re ble

ako sa sugat ko at

bumuhat sa akin. Si Vino iyon. Inilapag

urt you,” mahinang sabi ni Vince and

ni Vino na ikinagulat ko

niya ulit habang naghahanap ng bandage. Kita ko sa

Huminahon ka, tinatakot mo si V

mga mata ko at bumalik

careful,” sabi niya kay Vince

st treat her wound,” aniya h

r him. Wala naman siyang kasalanan, kasi naman kung sig

igawan si Vince, wala si

my wound, nang tabig

ve me a “w

do it,”

at nakatago ito sa likod ng damit ko. Hindi nama

a ang manggas ng damit ko at iniluw

akita ang isang babae na may peklat. Actually, I got this scar from Aaron. Nasugatan

der that I’m already

nabunan ko ang sarili ng kumot. Ayaw kong may makakita ng mga peklat ko. It makes me feel that I sh

g pagsara ng pinto. Inalis ko ang kumot na nakabalot sa akin

ng mag-iiwan din ito ng peklat kagaya ng m

o sa baba. Nakita ko silang lahat na nakaupo sa di

sa tabi ni

ba?” tanong

sugat mo?” tanong naman ni Mr. P

a niya ngayon. Tahimik lang siyang k

awa niya at si Vill. Siguro may pupuntahan sila ngayon. Hi

upuntahan din daw sila ngayon. Isasama sana nila ako pero humindi

ag ni Vince sa akin

earlier, I di

nce, I’m fine,

wan siya ni Vino kanina. At hindi ko rin maintindihan

ng mag-isa ang naiwan dito. Si Vino kasi w

punta ako ngayon doon sa kubo sa taas ng burol. Hindi naman

a taas. Ngayon kita ko ang bahay nina Tita Amelia at ibang mga k

mga baka, tupa at iba pang hayop. Ang la

a tao ay kaniya-kaniyang kuha ng mga hayop at ni

o sa kubo. Siguro dito na muna ako habang hinihintay na tumila ang ulan. Umupo

Kahit dito ang ganda tingnan ng ulan. Kapag nakaipon ako ng mal

ng paparating. Lumingon ako at nakita ko si Vino n

kin. Our eyes meet. Ang kaniyang mapupungay na mga ma

ulong ko