LOST(Living On The Sorrow Time)

is worse than hell. For the whole th

on’t know if I can sti

. Paulit-ulit kong sinasabi sa kaniya na ayaw ko pero pinagpipilitan niya pa rin ang sarili niya sa akin. Kahit hin

ong pakialam kung sa tingin ng mga tao sa paligid na isa akong baliw na tumatakbo na hubo’t hub

d niya, si Elbert. Akala ko ibibigay niya ako sa kuya niya pero buti na lang at niyakap niya ako para matakpan k

kasambahay nila. Galit na galit si Aaron sa nakita niya pero hindi n

iyakap muli. Dumating ang ama nina Elbert at ganun din sina nanay at tatay. For the first time in my l

ct pala si Aaron noong makulong siya, kaya siguro ganoon siya umasta kasi lulong pala sa droga. For the whol

pagtatanto ko rin na iba siya kay Aaron. Siguro dahil

at nagpapasalamat ako na kahit papaano pumayapa ang buhay ko

ng kulungan si Aaron an

eron na naman? Bakit sa dinamiraming babae bakit kapat

ng manggagamit!” sigaw ko ulit sa ka

g nag-insist na mag-sex kami, si Bela yun,” sabi ni

aking mga luha dah

g may gusto ako sa ’yo. Pinagbantaan ako ni Bela na kapag hindi ko pi

bumuhos ang

am ko rin na hinding-hindi niya iyon magagawa. I know her because she’s my si

mong tatandaan na mahal kita at kahit kailan hindi kita niloko o pinag-isipan ng masama kasi mah

ti ang mga labi niya habang tinitin

sa sahig. Mas humagulgol ako. Napakasakit, sobrang sakit. Natutunan

amin ng kuya niya, pero mahal ko siya at hindi ko kaya na mawala siya sa akin. Siya ang nagin

amahal kaya kong ibalewala ang nararamdaman ko para sa ikabubuo ng pamilya ng magiging anak nil

k ako sa aking huwisyo nang marinig ko ang boses ni Mr. Pineda. N

yon napapansin. Sure ka bang ok

ko,” pilit na n

kasi dadalhin kita sa ate namin at nang makapag-relax ka kahit papaano, okay ba iyon?” Nakataas kilay niyang saad na i

ay problema ako. At tsaka may charity din si Mr. Pineda na sinusuportahan, actually silang tatlo. Magkapatid kasi silang tatlo, ‘yun nga lang i

ita bukas sa

ng ako as

ay at tatay at Ate Bela dito sa bahay. Bukas na lang ako magpapaalam kina nanay at

nilang naglalandi lang ako doon. Siguro hindi na talaga magbabago pa ang pagtingin sa a

ng sarili kong maluha dahil sa mga nangyari. Masa

biglang bumukas ang pinto a

glang tanong n

kong sabi. Hindi ko alam pero kahit anong pasakit nil

ebenta na namin ang bahay na ito, doon na kam

ay, paa

n siguro sari

ko alam ang

g kalayaan mula sa amin at kasiyahan at higit sa lahat upang mahanap mo ang sarili mo sa to

ang l

n para sa iyo, kaya hanapin mo ito sa iba at magpak

ahal ko sila. At alam kong mahal din nila ako pero hi

dito sa puro pasakit na lugar na ito.” Iyon ang huling mga sinabi

at problema ang a