LOST(Living On The Sorrow Time)

y? Ang sungit ang s

mga Mondragon. Feeling ko nga parang may mga fairies at elves na nakatira dito, kasi ang gaganda ng pagkaka-bloom ng mga bulaklak. We

k at bonsai. May duyan at mga upuan na gawa sa kahoy, mukhang dito ko nakita ang tatlo kanina n

nda ng kalangitan, asul na asul at mukhang ang sasaya ng mga ibon na naglalaro sa himpapaw

asadyang makunan ko ng litrato si V

pictures of me?” nakaku

ka artista?” ma

nok ako. Nararamdaman ko na ang mabangong hininga niya. Ang gwapo niya, lalo na sa malapitan. Lumakas ang kabog ng puso ko, para a

ke me,

o sa tanong niya. Baliw ba siya? Bakit na

tigas ko

awa. Ang gwapo niya lalong tingnan. Ang sexy niyang tumawa, parang makala

diyan?” tanong ko. Panay k

a. Nag-init bigla ang pisngi ko at fee

lihim kong pinapaypayan ang pisngi ko. Feel

aka kung ano pa ang isipin niya. “Kinikilig ka ba? Did I give you chills? You’re blushing, I think you do like me,” sunod-sunod niyang tan

t like you. Bakit naman kita magugustuhan? Ang pangit mo kaya!” mabilis k

siya habang tinitingnan niya pa r

-ngiti ka diyan? Nahihibang ka na

aliw sa ganda mo,” n

ay ipo-ipo ba diyan sa bumbunan

niyang sabi. What’s wi

masama. Aba ang lakas na

kung ma

nang tawagin siya ng kapatid niyang mala

lad ng mga kapatid niya, parang babae nga eh. Maraming bakla ang gusto ng ganiyang bos

a ng volleyball, mukhang hindi naman ito ang hawak-hawak niya kanina

pa, pauwiin mo daw,” s

ndi na la

ka ng umangal kuya!” Mukhang

glakad papunta sa may maliit na gate dito sa garden. Sumuno

aman sa a

kung totoong babae itong si Vince, sobrang ganda nito. Kamuk

te kong sabi. Mu

sa kaniya at doon din kami

ng ganda at ang calming at refreshing tingnan. May mga baka rin doon sa taas ng mga burol at may mga puno rin na kay

. Si bwisit naman ay ayun naglalakad papuntang burol,

nakasabit sa mga puno na nakapalibot dito. Sa ‘di kalayuan ma

nce at itinuro ang hindi mapuno na parte at ma

alam kong hindi iyon masakit kasi tumawa lang si Vince. Pagdating ko doon may volleyball

” anyaya sa akin ni Vill a

papunta sa kabila kung saan nakabantay si Vince at s

ing mag-volleyball pero marunong naman ako kahit papaano, kaya naibalik ko kaagad

alam kong hindi rin iyon masakit. Ang saya nilang tingnang dalawa, kahit

aw ni bwisit habang

le 40’s palang ito, ito na ata ang papa nila. Magkamukha silang dalawa ni bwisit, as in carbon copy. Kung si Vince ay ca

ni Ate Bela ang layo ng mukha. Ang layo rin ng mukha ko kina nanay at tatay at maging sa namayapa kong kuya. L

naman ako sinusuyo nina nanay at tatay kasi galit sila sa akin. Ako kasi ang dahilan kung bakit si kuya namatay. Nasagasaan kasi siya ng sasakyan na dapat ako. He saved me that day. Pero

mga iniisip ko. Nadatnan ko na lang ang sarili ko na hawak-ha

Sela?” nagaalal