Masalımın Öldüğü Gün

Masalımın Öldüğü Gün

Gavin

5.0
Yorum(lar)
225
Görüntüle
24
Bölümler

Efe Hanzade ile hayatım, tam bir İstanbul masalıydı. O, yıkıcı bir yakışıklılığa sahip, dâhi bir teknoloji CEO'suydu ve nişanımız, yaşam tarzı bloglarının ve pırıltılı cemiyet dergilerinin manşetlerini süslüyordu. Birlikte geçirdiğimiz sekiz yıla kalbimi adadım, mükemmel bir gelecek, insanların imrendiği bir "Altın Çift" imajı inşa ettim. Ta ki o mesajları bulana kadar: "Şu kız aradan bir çıksın artık, sabırsızlanıyorum. Söz verdin." Ve sonra fotoğraflar, patlıcan emojisi, Bvlgari bileziğin o sıradan zalimliği... Efe "eşsiz, tek" demişti... şimdi *onun* bileğinde parlıyordu, benimkinin aynısı. Ceyda Vural, üniversiteden eski bir tanıdık, onun gizli "kaçışı", "heyecanıymış". Sadece bir kaçamak değil, uzun süreli, hesaplanmış bir ihanet. Beni hediyelere boğdu, onu alenen savunurken, endişelerimi hiçe sayarken bile beni büyülemeye devam etti. Hamile metresine, sadece bana ait olacağına yemin ettiği aile yadigârını bile verdi. Doğum günüm, onun uydurma krizi için beni terk etmesiyle son buldu, hemen ardından da Ceyda'nın hamilelik raporunun fotoğrafını aldım. Sekiz yıl. Bir ömürlük vaatler. Hepsi onun yalanları üzerine kuruluydu. Bir insan nasıl bu kadar kusursuzca, bütünüyle aldatıcı olabilirdi? Ona olan aşkım buza döndü, yerini kavurucu bir ihanet acısı ve soğuk, sessiz bir öfke aldı. Ağlamayacaktım. Bağırmayacaktım. Geride bıraktığım bir geçmişten gelen Levent Kara'nın adının üzerine basıp aradım ve her şeyi değiştirecek dört kelimeyi söyledim: "Benimle evlen, Levent." Hesaplaşma zamanı gelmişti. Ve bunu nasıl yapacağımı çok iyi biliyordum.

Bölüm 1

Efe Hanzade ile hayatım, tam bir İstanbul masalıydı. O, yıkıcı bir yakışıklılığa sahip, dâhi bir teknoloji CEO'suydu ve nişanımız, yaşam tarzı bloglarının ve pırıltılı cemiyet dergilerinin manşetlerini süslüyordu. Birlikte geçirdiğimiz sekiz yıla kalbimi adadım, mükemmel bir gelecek, insanların imrendiği bir "Altın Çift" imajı inşa ettim.

Ta ki o mesajları bulana kadar: "Şu kız aradan bir çıksın artık, sabırsızlanıyorum. Söz verdin." Ve sonra fotoğraflar, patlıcan emojisi, Bvlgari bileziğin o sıradan zalimliği... Efe "eşsiz, tek" demişti... şimdi *onun* bileğinde parlıyordu, benimkinin aynısı. Ceyda Vural, üniversiteden eski bir tanıdık, onun gizli "kaçışı", "heyecanıymış". Sadece bir kaçamak değil, uzun süreli, hesaplanmış bir ihanet.

Beni hediyelere boğdu, onu alenen savunurken, endişelerimi hiçe sayarken bile beni büyülemeye devam etti. Hamile metresine, sadece bana ait olacağına yemin ettiği aile yadigârını bile verdi. Doğum günüm, onun uydurma krizi için beni terk etmesiyle son buldu, hemen ardından da Ceyda'nın hamilelik raporunun fotoğrafını aldım. Sekiz yıl. Bir ömürlük vaatler. Hepsi onun yalanları üzerine kuruluydu.

Bir insan nasıl bu kadar kusursuzca, bütünüyle aldatıcı olabilirdi? Ona olan aşkım buza döndü, yerini kavurucu bir ihanet acısı ve soğuk, sessiz bir öfke aldı. Ağlamayacaktım. Bağırmayacaktım. Geride bıraktığım bir geçmişten gelen Levent Kara'nın adının üzerine basıp aradım ve her şeyi değiştirecek dört kelimeyi söyledim: "Benimle evlen, Levent." Hesaplaşma zamanı gelmişti. Ve bunu nasıl yapacağımı çok iyi biliyordum.

Bölüm 1

Asya Mertoğlu, parmağı Levent Kara'nın isminin üzerinde gezinirken telefonuna bakakaldı.

Bu delilikti.

Ama Efe'nin ihaneti taptazeydi, kanayan bir yaraydı.

Arama tuşuna bastı.

İki kere çaldı.

"Asya?" Levent'in sesi sıcaktı, biraz şaşırmıştı.

O, Ankara'daydı, Asya'nın İstanbul kabusundan kilometrelerce uzakta.

"Levent," dedi Asya, sesi içindeki fırtınayı gizleyen bir düzlükteydi.

"Sana bir şey sormam gerek. Büyük bir şey."

Bir sessizlik, sonra, "Tamam. Söyle."

"Benimle evlen, Levent."

Daha uzun bir sessizlik. Zihninde olanları işlediğini neredeyse duyabiliyordu.

"Asya... seninle evlenmek mi?" Sesi şaşkındı.

"Vay canına. Şey, evet. Evet, seninle evlenirim."

Sonra, tereddütlü bir ton.

"Ama... Efe ne olacak? Nişan, her yerde haberleri var."

"Efe bitti," dedi Asya, her kelime minik, keskin bir buz parçası gibiydi.

"Onunla işim bitti. Tamamen."

Levent'in nefesini verdiğini duydu.

"O zaman, Asya, binlerce kez evet. İlk uçakla geliyorum. Ya da, nerede olmam gerektiğini söyle. Bekledim... Tanrım, Asya, o kadar mutluyum ki."

Sesi duyguyla çatladı, Asya'yı saran soğukluğun tam zıttıydı.

Onu İzmir'den, üniversiteden beri, Efe'den önce sevmişti.

Telefonu kapattıktan sonra, Asya'nın bakışları sehpada duran tablete kaydı.

Ekran koruyucu, Çırağan Sarayı'ndaki yardım balosunda yapılan evlenme teklifinden samimi bir kareydi.

Efe, yıkıcı bir yakışıklılıkla, tek dizinin üzerine çökmüştü.

O, Asya Mertoğlu, başarılı yaşam tarzı blog yazarı, "Küller ve Kıvılcımlar"ın yazarı, coşkuyla bakıyordu.

"İstanbul'un Altın Çifti!" diye bağırıyordu bir manşet.

"Bir Masal Gibi Nişan!"

Midesi bulandı.

Hepsi bir yalandı. Güzel, pırıltılı bir İstanbul serabı.

Masalı üç gün önce paramparça olmuştu.

Pelüş koltuklarında Efe'nin yanında kıvrılmış, laptopundan düğün mekanlarına bakıyordu.

Efe ise güya telefonundan Hanzade Holding'in bir raporunu inceliyordu.

Sonra telefonunun ekranı aydınlandı, pufun üzerinde yüzü yukarı bakıyordu.

İşte o an dünyası sona erdi.

Bir bildirim başlığı: "Ceyda'cım."

Sonra bir diğeri, art arda gelen mesajlar.

"Seni özledim, E. Dün gece..." ardından bir patlıcan emojisi.

"Şu kız aradan bir çıksın artık, sabırsızlanıyorum. Söz verdin."

"Tatlı E'm, senin ateşini gerçekten anlayan tek kişinin ben olduğumu biliyorsun."

Mahrem fotoğraflar tam olarak seçemeyeceği kadar hızlı geçti, ama ima beyinine kazınmıştı.

Bir kadının eli, narin, tanıdık bir vintage Bvlgari tenis bilekliğiyle, şüphesiz Efe'nin bacağının üzerinde duruyordu.

Efe'nin bu Ceyda'cım için kullandığı lakap.

Karnına yediği bir yumruktu.

Ceyda'cım.

Ceyda Vural.

Asya onu İzmir'deki üniversiteden hatırlıyordu.

Sıradan Ceyda, hep gruplarının kenarında dolaşan, gözleri rahatsız edici bir yoğunlukla Efe'ye sabitlenmiş Ceyda.

Şimdi İstanbul'da halkla ilişkilerde çalışan, onların çevrelerinde dolaşan Ceyda.

Asya, hissizleşmiş bir halde, Efe'nin duşa girmesini beklemişti.

Elleri titreyerek kilidi açık telefonunu aldı.

"Ceyda'cım" ile olan sohbet kaydı aylar öncesine dayanıyordu. Belki de yıllar.

Tutkulu ilanlar. Gizli buluşmalar. Ceyda'nın güvensizliği, Efe'nin güvenceleri.

"Asya, imajım, ailem için mükemmel bir eş," diye yazıyordu Efe'nin bir mesajında.

"Ama sen, Ceyda, sen benim kaçışımsın. Heyecanımsın."

Ceyda'ya onu sevdiğini söylemişti.

Ceyda'ya Asya'yı halledeceğini söylemişti.

Aldatıcılığının derinliği ezici bir ağırlıktı.

Birlikte sekiz yıl, özenle inşa edilmiş bir hayat, hepsi onun yalanları üzerine kuruluydu.

Asya uygulamayı kapatmış, telefonu tam olarak olduğu yere geri koymuştu.

Kalbi paramparça olmuştu ama içine buz gibi bir kararlılık yerleşmişti.

Ağlamayacaktı. Bağırmayacaktı.

Kenara çekilecekti. Efe'nin "heyecanını" yaşamasına izin verecekti.

Ve ona bunun bedelini ödetecekti.

Levent'i araması ilk adımdı.

Okumaya Devam Et

Gavin tarafından yazılan diğer kitaplar

Daha Fazla
Onun Piyonundan Kraliçesine

Onun Piyonundan Kraliçesine

Romantik

5.0

Ben Asya Koray, siyasi bir hanedanın asi gazetecisiydim. Tek kaçışım, buzdan ve mantıktan yoğrulmuş güçlü bir CEO olan Demir Arslan ile yaşadığım gizli ve tutkulu bir ilişkiydi. O bana "benim güzel felaketim" derdi; onun lüks rezidansının duvarları arasına hapsedilmiş bir fırtına. Ama ilişkimiz bir yalan üzerine kuruluydu. Onun beni sadece başka bir kadına, babamın özel kalem müdürünün kırılgan kızı Ceylin'e olan ödenemez borcuna karşılık bir iyilik olarak "evcilleştirdiğini" keşfettim. Herkesin önünde beni değil, onu seçti. Gözyaşlarını bana hiç göstermediği bir şefkatle sildi. Onu korudu, onu savundu ve ben bir avcı tarafından köşeye sıkıştırıldığımda, onun yanına koşmak için beni terk etti. En büyük ihanet ise, "dersimi almam gerektiğini" tıslayarak beni hapse attırıp dövdürmesiyle geldi. Son darbe bir araba kazası sırasında geldi. Bir an bile tereddüt etmeden kendini Ceylin'in önüne attı, vücuduyla ona siper oldu ve beni çarpışmayla tek başıma yüzleşmek için bıraktı. Ben onun aşkı değildim; feda etmeye hazır olduğu bir yüktüm. Bir hastane yatağında kırık dökük yatarken sonunda anladım. Ben onun güzel felaketi değildim; onun aptalıydım. Ben de yapabileceğim tek şeyi yaptım. Onun mükemmel dünyasını yakıp kül ettim, bana huzur vaat eden iyi kalpli bir milyarderin evlilik teklifini kabul ettim ve aşkımızın küllerini arkamda bırakarak yeni bir hayata başlamak için çekip gittim.

Kırılmamış Mirasçı

Kırılmamış Mirasçı

Çağdaş

5.0

İstanbul'un köklü siyasetçi ailelerinden birinin kızı olan Asya Tekin, her şeye sahip olduğunu sanıyordu: Ankara'nın yükselen yıldızı Ateş Karam ile göz kamaştırıcı bir düğün ve iki güçlü ailenin kusursuz birleşimi. Ancak Çankaya'daki o devasa evdeki sessizlik ve Ateş'in, evlatlık kız kardeşi Ceyla'ya olan sarsılmaz bağlılığı, bambaşka bir gerçeğe işaret ediyordu. Bir gece, o gerçek patladı. Asya, Ateş'in evliliklerinin "amaca giden bir araçtan" ibaret olduğunu ve kendisinin "hiçbir anlam ifade etmediğini" itiraf ettiğini duydu. Ateş'in tüm sadakati yalnızca Ceyla'ya aitti. Kalbi tuzla buz oldu, hayatının o güzel görünen cephesi etrafında un ufak oldu. Ateş, Asya'nın acısını açıkça görmezden geldi ve Ceyla'nın kötü niyetli eylemlerini korumayı seçti. Hatta Ceyla'nın, Asya'nın en yakın arkadaşı Meyra'yı öldürdüğünü soğukkanlılıkla itiraf etmesini bile örtbas etti. Ailesinin akıl almaz gücünü kullanan Ateş, Ceyla'nın serbest kalmasını sağladı, gerçeği çarpıtarak Asya'yı suçlu gösterdi ve sadık asistanını tehdit etti. En büyük ihanet ise felaketle sonuçlanan bir yat partisinde yaşandı. Ateş, içgüdüsel olarak önce Ceyla'yı kurtardı ve çaresiz Asya'yı Göcek'in azgın sularında boğulmaya terk etti. Sevdiği adam, hayat arkadaşı olması gereken adam, onu nasıl bu kadar acımasızca ölüme terk edebilirdi? Neden manipülatif bir sosyopat olduğu bu kadar açık olan bir kız kardeşe körü körüne bağlıydı? Sınırın en ucuna itilmiş, bu derin adaletsizlik ve bir hiç uğruna harcanabilir olduğu gerçeğiyle tamamen yıkılmış olan Asya, olduğu yere yığıldı. Ancak iyileşirken, içinde soğuk ve sarsılmaz bir kararlılık filizlendi. Ateş'in Ceyla'ya olan bu sapkın sadakatinin ardındaki tüm gerçeği ortaya çıkaracak ve Meyra'dan esirgenen adalet için savaşacaktı. Gözden çıkarılan eş Asya, şimdi onlar için geliyordu. Güçlü bir aileyi, her seferinde bir sırrı açığa çıkararak yerle bir etmeye hazırdı.

Zulmü, Dirilişi

Zulmü, Dirilişi

Romantik

5.0

Kocam Kenan, benim kahramanımdı. Üç yıl önce, onun saplantılı aşığı Ceyda, çizim yaptığım elimi sakat bırakarak mimarlık kariyerime son vermişti. Kenan bana adalet sözü vermiş, işlediği suçun cezasını çekmesi için onu ücra bir dağ evine hapsetmişti. Beşinci evlilik yıldönümümüzde, kayıtlarımı güncellemek için nüfus müdürlüğüne gittim. Memur bana acıyarak baktı. "Hanımefendi, kayıtlarımıza göre üç yıl önce boşanmışsınız. Eski eşiniz Kenan Soykan, aynı gün yeniden evlenmiş." Hemen ardından okuduğu isim dünyamı başıma yıktı: Ceyda Yılmaz. Ceza bir yalandı. Onların hapishanesi, bir aşk yuvasıydı. Üç yıl boyunca çifte bir hayat yaşamış, bizim yıldönümümüzü diğer karısıyla kutlamıştı. Onu "iyileşme sürecim" için olduğunu iddia ederek hizmetçi olarak evimize getirmişti. Hatta onu kurgulanmış bir düşüşten kurtarmak için beni herkesin içinde yere itmişti. Son ihanet, Ceyda'nın bana iftira atmasıyla geldi. Kenan'ı, ona saldırmaları için adam tuttuğuma ikna etmişti. Beni karanlık bir odaya sürükledi, bir maskenin ardında beni tanımadı bile. Gerçek karısına zarar veren bir yabancı olduğuma inanıyordu. "Kim karımın kılına dokunursa," diye dişlerinin arasından tısladı, "bin katı acıyı tadar." Beni tam doksan dokuz kez kendi elleriyle kırbaçladı. Beni korumaya yemin eden adam, aslında gerçekte sevdiği kadını savunduğuna inanarak benim celladım olmuştu. İşi bitirmeleri için adamlarına emir vererek beni ölüme terk etti. Ama kaçtım. Kanlar içinde ve paramparça bir halde, yeni bir kimlikle ülkeden kaçtım. Kalbimde tek bir şey vardı: Paris mimarlık yarışmasına katılmak ve onun yok etmeye çalıştığı hayatı geri almak. Kanatlarımı kırdığını sanmıştı ama bana sadece küllerimden nasıl uçulacağını öğretmişti.

Mahkumdan Anka'ya: Pişmanlığı

Mahkumdan Anka'ya: Pişmanlığı

Milyarderler

5.0

Üç yıldır, zar zor geçinen bir MMA dövüşçüsü olan Kaan'la mutlu bir evliliğim olduğunu sanıyordum. Geçinebilmek için iki işte çalışıyor, yaralarını sarıyor, onun tek dayanağının benim sevgim olduğuna inanıyordum. Özellikle de bir araba kazası hafızamı silip süpürdüğünden ve onu benim bütün dünyam haline getirdiğinden beri. Sonra, küçücük mutfağımızın zeminini ovarken, yerel haberlerde bir manşet parladı: "Teknoloji devi Kaan Demirkan, Demirkan Holding'in CEO'su, bugün Başkan Yardımcısı Selin Altan ile nişanlandığını duyurdu." Ekranda, bir gökdelenin önünde duran, göz alıcı bir kadına sarılan adam, benim kocamdı. Üzerinde, tanıdığım yaralı bereli dövüşçünün aksine, özel dikim bir takım elbise vardı. Yıldönümümüz için özenle yaptığım küçük, oyma ahşap kuş, o kadını derinden, sahiplenircesine öperken göğsünde duruyordu. Mideme kramplar girdi, başım zonklamaya başladı ve onun için pişirdiğim biftek dumanlar çıkarmaya, sıkışık dairemizi acı, yanık bir kokuyla doldurmaya başladı. Cevaplar için çaresizce Demirkan Holding'e bir taksi çevirerek dışarı fırladım. Orada, Selin'le gülerken gördüm onu, benim varlığımdan habersizdi. Aramamı sessize alıp mesaj attı: "Toplantıdayım bebeğim. Konuşamam. Bu gece geç geleceğim. Beni bekleme. Seni seviyorum." Kelimeler gözyaşlarımın arasından bulanıklaştı. Yüksek ve ham bir hıçkırık koptu benden. Başımda bir şimşek çaktı ve sonra anılar sel gibi geri geldi: Araba kazası bir kaza değildi, şoför Selin Altan'dı ve babamın himayesindeki Kaan, bu koca yalanı, sadakatimi ölçmek için bu zalim oyunu tezgahlamıştı. Her şeyimi almıştı - kimliğimi, servetimi, ailemi - ve beni, onu koşulsuz sevmeye devam edip etmeyeceğimi görmek için yoksulluğa atmıştı. O bir canavardı ve ben onun esiriydim. Ama göğsüme soğuk, sert bir kararlılık oturdu: Dünyasını başına yıkacaktım ve işe kendi ölümümü sahneleyerek başlayacaktım.

Ayrıca beğenebilirsiniz

Bölümler
Şimdi Oku
Kitabı İndir