Eşim Reddetti, Düşman Alfa Sahiplendi

Eşim Reddetti, Düşman Alfa Sahiplendi

Gavin

5.0
Yorum(lar)
1.5K
Görüntüle
10
Bölümler

Ruh eşim Alfa Hakan'a on yıl boyunca sadakatle hizmet ettim. Bugün, Gümüş Ay sürüsünün Luna'sı olarak taç giyeceğim gündü. Sarsılmaz bağlılığımın kutlanacağı bir zafer anıydı. Ancak törenden hemen önce, onun Beta'sıyla konuşmasına kulak misafiri oldum. Bana "çorak bir tarla" dedi ve yerime hamile metresi Derya'yı getireceğini alaycı bir şekilde söyledi. Hatta üç gün içinde sürünerek geri döneceğime dair bahse bile girdi. Tüm sürünün önünde, benim başarısızlığımın kanıtı olarak sahte bir doktor raporunu havaya kaldırarak Derya'yı yeni Luna olarak ilan etti. Uzaklaşmaya çalıştığımda ise ona saldırmakla suçlandım. Hakan'ın Alfa Emri bir balyoz gibi üzerime indi ve beni dizlerimin üzerine çökmeye zorladı. Gözleri nefretle dolu bir şekilde, "Gelecekteki Luna'nıza saldırdı," diye kükredi. Son emri ise gümüşle bezenmiş kırbaçların getirilmesiydi. Kırbaçlar sırtımı parçalara ayırdıktan sonra savaşçıları beni bir çöp gibi ormana fırlatıp ölüme terk etti. Acı ve zehrin etkisiyle bilincimi kaybettim. Gözlerimi açtığımda ise yine bir esirdim. Tepemde, rakip sürümüzün korkunç Alfa'sı Baran Boz duruyordu. Yırtık pırtık giysilerime ve kanayan yaralarıma baktı. Sesi, yıllardır zihnimde çınlayan o kelimeleri tekrarlarken soğuk ve sorgulayıcı bir fısıltı gibiydi. "İşe yaramaz bir dişi kurt mu?"

Bölüm 1

Ruh eşim Alfa Hakan'a on yıl boyunca sadakatle hizmet ettim. Bugün, Gümüş Ay sürüsünün Luna'sı olarak taç giyeceğim gündü. Sarsılmaz bağlılığımın kutlanacağı bir zafer anıydı.

Ancak törenden hemen önce, onun Beta'sıyla konuşmasına kulak misafiri oldum. Bana "çorak bir tarla" dedi ve yerime hamile metresi Derya'yı getireceğini alaycı bir şekilde söyledi. Hatta üç gün içinde sürünerek geri döneceğime dair bahse bile girdi.

Tüm sürünün önünde, benim başarısızlığımın kanıtı olarak sahte bir doktor raporunu havaya kaldırarak Derya'yı yeni Luna olarak ilan etti. Uzaklaşmaya çalıştığımda ise ona saldırmakla suçlandım.

Hakan'ın Alfa Emri bir balyoz gibi üzerime indi ve beni dizlerimin üzerine çökmeye zorladı. Gözleri nefretle dolu bir şekilde, "Gelecekteki Luna'nıza saldırdı," diye kükredi.

Son emri ise gümüşle bezenmiş kırbaçların getirilmesiydi. Kırbaçlar sırtımı parçalara ayırdıktan sonra savaşçıları beni bir çöp gibi ormana fırlatıp ölüme terk etti.

Acı ve zehrin etkisiyle bilincimi kaybettim. Gözlerimi açtığımda ise yine bir esirdim. Tepemde, rakip sürümüzün korkunç Alfa'sı Baran Boz duruyordu. Yırtık pırtık giysilerime ve kanayan yaralarıma baktı. Sesi, yıllardır zihnimde çınlayan o kelimeleri tekrarlarken soğuk ve sorgulayıcı bir fısıltı gibiydi.

"İşe yaramaz bir dişi kurt mu?"

Bölüm 1

Ceyla'nın Gözünden:

Baran Boz'la ilk tanıştığımda onun esiriydim. Bu anı, acı ve korkuyla bulanıklaşmış bir hatıradan ibaret. Zihnimde yankılanan o soğuk, net sesin tam zıttı bir karmaşa.

Bu bir Zihin Bağı'ydı, kurt adamlar arasındaki özel bir iletişim kanalı. Ama bu seferki zorlama ve istilacı hissettiriyordu. Baran'ın sesi, uzaktan gelen bir gök gürültüsü gibi derin bir tınıyla ruh eşime, Hakan'a sesleniyordu.

"O elimde, Alkan. Senin küçük Luna adayın."

Bir ağaca bağlanmıştım, bedenim sızlıyordu ama beni asıl yıkan Hakan'ın cevabı oldu. Yeni sevgilisiyle birlikte gün doğumunu izliyordu ve düşünceleri bana yönelmiş bir tiksinti dalgası gibiydi.

"Sende kalsın," dedi Hakan'ın sesi, bağın içinden bir bıçak gibi keskin ve tüm sıcaklıktan yoksundu. "Ona bir ders ver. Zaten işe yaramaz bir dişi kurttan başka bir şey değil."

Bu bir geri dönüştü. Bir kâbus.

Şimdi, bugün, ona kendimi adadıktan on yıl sonra, taç giyme törenim olmalıydı. Gümüş Ay sürüsünün resmi olarak Luna'sı olacağım gün. Herkes bunun sadece bir formalite olduğunu söylüyordu. On yıllık bir bağlılığın kutlaması.

Yanılmışım.

Karnımda sinir bozucu bir heyecanla Hakan'ı bulmak için Alfa'nın özel çalışma odasına doğru gidiyordum. Kapı aralıktı ve onun sesini duydum. Zihin Bağı'yla değil, yıllardır görmezden gelmeye zorladığım o zalimlikle dolu gerçek sesiyle.

Beta'sı Mert'le konuşuyordu.

"Gerçekten bugünün kendisiyle ilgili olduğunu sanıyor," diye alay etti Hakan. Bu ses, ruhumun üzerine dökülen buz gibi bir su gibiydi. "Acınası."

"Ne yapacaksınız, Alfa?" diye sordu Mert.

"Yıllar önce yapmam gerekeni. Bu sürüye bir varis verebilecek bir Luna'yı ilan edeceğim. Derya doğurgan. Ceyla ise sadece çorak bir tarla." Hakan kıkırdadı, alçak ve çirkin bir sesti bu. "Ona üç gün veriyorum. Üç gün sonra sürünerek geri gelecek, ona atacağım her kırıntı için yalvaracak. Bahse girmek ister misin?"

Kalbim sadece kırılmadı. Toz oldu.

Tören için hazırlanan beyaz elbiseyi giymeye tenezzül bile etmedim. Basit kot pantolonum ve ince kazağımla törenin yapılacağı büyük açıklığa yürüdüm. Sürünün her üyesi oradaydı, yüzleri beklenti doluydu.

Hakan beni gördü ve yüzü öfkeyle kasıldı. Alfa Emri, daha zayıf kurtları itaate zorlayan o güç, üzerime bir darbe gibi indi.

"Bu ne demek oluyor, Ceyla? Neden beni rezil etmeye çalışıyorsun?"

Sesi alçak bir hırıltıydı ve arkasındaki gücün dizlerimi bükmeye, beni özür dilemeye zorladığını hissettim. Ama göğsümdeki acı, onun emrinden daha güçlüydü. Dimdik ayakta durdum.

Gözlerimdeki meydan okumayı gördü ve ifadesi sertleşti. Elindeki kozu oynamaya karar verdi.

"Sürüm," diye gürledi, sesi sessiz kalabalıkta yankılandı. "On yıldır bir varis bekledik. Ay Tanrıçası'nın lütfunun bir işaretini. Anlaşılan o ki, Tanrıça'nın bizim için farklı bir yolu var."

Yana doğru bir işaret yaptı ve genç bir Omega olan Derya Tunç öne çıktı. Işıldıyordu, eli koruyucu bir şekilde hafifçe belirginleşmiş karnının üzerindeydi.

"Ay Tanrıçası beni doğurgan bir eşle kutsadı! Derya yeni Luna'nız olacak ve bu sürünün geleceğini taşıyor!" Elinde bir kâğıt parçası tutuyordu—bir doktor raporu, ucuz bir sahtekârlık. Kalabalık şaşkınlıkla nefesini tuttu, sonra yavaşça birkaç dalkavuk alkışlamaya başladı.

Ağlamadım. Bağırmadım. Soğuk, oyuk bir boşluktan başka hiçbir şey hissetmedim.

Ona, şimdi fısıldaşan ve beni parmakla gösteren sürüye sırtımı döndüm ve uzaklaştım.

"Üç gün, Ceyla!" Hakan'ın alaycı sesi arkamdan geldi. "Sürünerek geri dönmeni bekliyor olacağım!"

Açıklığın kenarında Derya önüme geçti, yolumu kesti. Gülümsedi, yüzünde kendini beğenmiş, muzaffer bir ifade vardı ve karnını okşadı. "O artık benim. Unvan benim. Gelecek benim."

Uyuşukluğumu delen sıcak ve ham bir öfke parıltısı sonunda ortaya çıktı. Onu kenara ittim, sert değil, sadece geçip gidecek kadar.

"Luna'mıza saldırdı!" diye bağırdı biri.

Hakan bir anda yanımdaydı, kolumu demir gibi bir güçle kavradı. Bunu gelecekteki varisine bir saldırı olarak görmüştü.

Alfa Emri, mutlak ve acımasız bir şekilde üzerime çöktü. "Diz çök!"

Bedenim bana ihanet etti. Bacaklarım büküldü ve toprağın üzerine düştüm. Aşağılanma, her türlü fiziksel acıdan daha yakıcıydı. Hakan bana tepeden baktı, gözleri nefretle doluydu.

"Gelecekteki Luna'nıza ve doğmamış çocuğuma saldırdı. Cezalandırılacak." Savaşçılarına başıyla işaret etti. "Kırbaçları. Gümüşle bezenmiş olanları."

O gece, sırtımı yaran kırbaç darbelerinden sonra beni dışarı attılar. Sürgün edilmiş ve kırılmış bir halde, topraklarımızı sınırlayan kadim ormanda sendeleyerek yürüdüm. Yaralarımdaki seyreltilmiş gümüş yavaş etki eden bir zehirdi, görüşümü bulandırıyor ve bacaklarımı titretiyordu.

Bir yaprak yığınının üzerine yığılıp bilincimi kaybettim.

Uyandığımda, bir anının tüyler ürpertici yankısıyla karşılaştım. Bu kez bir uçurumun kenarında, bir ağaca bağlanmıştım. Uzun, heybetli bir figür önümde duruyordu, silueti solgun ay ışığına karşı karanlıktı.

Bu, rakip Kara Orman sürüsünün Alfa'sıydı. Baran Boz.

Sesi, o ilk kâbustaki kadar soğuk ve keskindi. Beni baştan aşağı süzdü, bakışları yırtık pırtık giysilerimde ve kanayan yaralarımda gezindi ve sonra yıllardır peşimi bırakmayan o kelimeleri tekrarladı. Hakan'ın söylediği kelimeleri.

Başını yana eğdi, sesi alçak, sorgulayıcı bir mırıltıydı. "İşe yaramaz bir dişi kurt mu?"

---

Okumaya Devam Et

Gavin tarafından yazılan diğer kitaplar

Daha Fazla
Onun Piyonundan Kraliçesine

Onun Piyonundan Kraliçesine

Romantik

5.0

Ben Asya Koray, siyasi bir hanedanın asi gazetecisiydim. Tek kaçışım, buzdan ve mantıktan yoğrulmuş güçlü bir CEO olan Demir Arslan ile yaşadığım gizli ve tutkulu bir ilişkiydi. O bana "benim güzel felaketim" derdi; onun lüks rezidansının duvarları arasına hapsedilmiş bir fırtına. Ama ilişkimiz bir yalan üzerine kuruluydu. Onun beni sadece başka bir kadına, babamın özel kalem müdürünün kırılgan kızı Ceylin'e olan ödenemez borcuna karşılık bir iyilik olarak "evcilleştirdiğini" keşfettim. Herkesin önünde beni değil, onu seçti. Gözyaşlarını bana hiç göstermediği bir şefkatle sildi. Onu korudu, onu savundu ve ben bir avcı tarafından köşeye sıkıştırıldığımda, onun yanına koşmak için beni terk etti. En büyük ihanet ise, "dersimi almam gerektiğini" tıslayarak beni hapse attırıp dövdürmesiyle geldi. Son darbe bir araba kazası sırasında geldi. Bir an bile tereddüt etmeden kendini Ceylin'in önüne attı, vücuduyla ona siper oldu ve beni çarpışmayla tek başıma yüzleşmek için bıraktı. Ben onun aşkı değildim; feda etmeye hazır olduğu bir yüktüm. Bir hastane yatağında kırık dökük yatarken sonunda anladım. Ben onun güzel felaketi değildim; onun aptalıydım. Ben de yapabileceğim tek şeyi yaptım. Onun mükemmel dünyasını yakıp kül ettim, bana huzur vaat eden iyi kalpli bir milyarderin evlilik teklifini kabul ettim ve aşkımızın küllerini arkamda bırakarak yeni bir hayata başlamak için çekip gittim.

Kırılmamış Mirasçı

Kırılmamış Mirasçı

Çağdaş

5.0

İstanbul'un köklü siyasetçi ailelerinden birinin kızı olan Asya Tekin, her şeye sahip olduğunu sanıyordu: Ankara'nın yükselen yıldızı Ateş Karam ile göz kamaştırıcı bir düğün ve iki güçlü ailenin kusursuz birleşimi. Ancak Çankaya'daki o devasa evdeki sessizlik ve Ateş'in, evlatlık kız kardeşi Ceyla'ya olan sarsılmaz bağlılığı, bambaşka bir gerçeğe işaret ediyordu. Bir gece, o gerçek patladı. Asya, Ateş'in evliliklerinin "amaca giden bir araçtan" ibaret olduğunu ve kendisinin "hiçbir anlam ifade etmediğini" itiraf ettiğini duydu. Ateş'in tüm sadakati yalnızca Ceyla'ya aitti. Kalbi tuzla buz oldu, hayatının o güzel görünen cephesi etrafında un ufak oldu. Ateş, Asya'nın acısını açıkça görmezden geldi ve Ceyla'nın kötü niyetli eylemlerini korumayı seçti. Hatta Ceyla'nın, Asya'nın en yakın arkadaşı Meyra'yı öldürdüğünü soğukkanlılıkla itiraf etmesini bile örtbas etti. Ailesinin akıl almaz gücünü kullanan Ateş, Ceyla'nın serbest kalmasını sağladı, gerçeği çarpıtarak Asya'yı suçlu gösterdi ve sadık asistanını tehdit etti. En büyük ihanet ise felaketle sonuçlanan bir yat partisinde yaşandı. Ateş, içgüdüsel olarak önce Ceyla'yı kurtardı ve çaresiz Asya'yı Göcek'in azgın sularında boğulmaya terk etti. Sevdiği adam, hayat arkadaşı olması gereken adam, onu nasıl bu kadar acımasızca ölüme terk edebilirdi? Neden manipülatif bir sosyopat olduğu bu kadar açık olan bir kız kardeşe körü körüne bağlıydı? Sınırın en ucuna itilmiş, bu derin adaletsizlik ve bir hiç uğruna harcanabilir olduğu gerçeğiyle tamamen yıkılmış olan Asya, olduğu yere yığıldı. Ancak iyileşirken, içinde soğuk ve sarsılmaz bir kararlılık filizlendi. Ateş'in Ceyla'ya olan bu sapkın sadakatinin ardındaki tüm gerçeği ortaya çıkaracak ve Meyra'dan esirgenen adalet için savaşacaktı. Gözden çıkarılan eş Asya, şimdi onlar için geliyordu. Güçlü bir aileyi, her seferinde bir sırrı açığa çıkararak yerle bir etmeye hazırdı.

Zulmü, Dirilişi

Zulmü, Dirilişi

Romantik

5.0

Kocam Kenan, benim kahramanımdı. Üç yıl önce, onun saplantılı aşığı Ceyda, çizim yaptığım elimi sakat bırakarak mimarlık kariyerime son vermişti. Kenan bana adalet sözü vermiş, işlediği suçun cezasını çekmesi için onu ücra bir dağ evine hapsetmişti. Beşinci evlilik yıldönümümüzde, kayıtlarımı güncellemek için nüfus müdürlüğüne gittim. Memur bana acıyarak baktı. "Hanımefendi, kayıtlarımıza göre üç yıl önce boşanmışsınız. Eski eşiniz Kenan Soykan, aynı gün yeniden evlenmiş." Hemen ardından okuduğu isim dünyamı başıma yıktı: Ceyda Yılmaz. Ceza bir yalandı. Onların hapishanesi, bir aşk yuvasıydı. Üç yıl boyunca çifte bir hayat yaşamış, bizim yıldönümümüzü diğer karısıyla kutlamıştı. Onu "iyileşme sürecim" için olduğunu iddia ederek hizmetçi olarak evimize getirmişti. Hatta onu kurgulanmış bir düşüşten kurtarmak için beni herkesin içinde yere itmişti. Son ihanet, Ceyda'nın bana iftira atmasıyla geldi. Kenan'ı, ona saldırmaları için adam tuttuğuma ikna etmişti. Beni karanlık bir odaya sürükledi, bir maskenin ardında beni tanımadı bile. Gerçek karısına zarar veren bir yabancı olduğuma inanıyordu. "Kim karımın kılına dokunursa," diye dişlerinin arasından tısladı, "bin katı acıyı tadar." Beni tam doksan dokuz kez kendi elleriyle kırbaçladı. Beni korumaya yemin eden adam, aslında gerçekte sevdiği kadını savunduğuna inanarak benim celladım olmuştu. İşi bitirmeleri için adamlarına emir vererek beni ölüme terk etti. Ama kaçtım. Kanlar içinde ve paramparça bir halde, yeni bir kimlikle ülkeden kaçtım. Kalbimde tek bir şey vardı: Paris mimarlık yarışmasına katılmak ve onun yok etmeye çalıştığı hayatı geri almak. Kanatlarımı kırdığını sanmıştı ama bana sadece küllerimden nasıl uçulacağını öğretmişti.

Mahkumdan Anka'ya: Pişmanlığı

Mahkumdan Anka'ya: Pişmanlığı

Milyarderler

5.0

Üç yıldır, zar zor geçinen bir MMA dövüşçüsü olan Kaan'la mutlu bir evliliğim olduğunu sanıyordum. Geçinebilmek için iki işte çalışıyor, yaralarını sarıyor, onun tek dayanağının benim sevgim olduğuna inanıyordum. Özellikle de bir araba kazası hafızamı silip süpürdüğünden ve onu benim bütün dünyam haline getirdiğinden beri. Sonra, küçücük mutfağımızın zeminini ovarken, yerel haberlerde bir manşet parladı: "Teknoloji devi Kaan Demirkan, Demirkan Holding'in CEO'su, bugün Başkan Yardımcısı Selin Altan ile nişanlandığını duyurdu." Ekranda, bir gökdelenin önünde duran, göz alıcı bir kadına sarılan adam, benim kocamdı. Üzerinde, tanıdığım yaralı bereli dövüşçünün aksine, özel dikim bir takım elbise vardı. Yıldönümümüz için özenle yaptığım küçük, oyma ahşap kuş, o kadını derinden, sahiplenircesine öperken göğsünde duruyordu. Mideme kramplar girdi, başım zonklamaya başladı ve onun için pişirdiğim biftek dumanlar çıkarmaya, sıkışık dairemizi acı, yanık bir kokuyla doldurmaya başladı. Cevaplar için çaresizce Demirkan Holding'e bir taksi çevirerek dışarı fırladım. Orada, Selin'le gülerken gördüm onu, benim varlığımdan habersizdi. Aramamı sessize alıp mesaj attı: "Toplantıdayım bebeğim. Konuşamam. Bu gece geç geleceğim. Beni bekleme. Seni seviyorum." Kelimeler gözyaşlarımın arasından bulanıklaştı. Yüksek ve ham bir hıçkırık koptu benden. Başımda bir şimşek çaktı ve sonra anılar sel gibi geri geldi: Araba kazası bir kaza değildi, şoför Selin Altan'dı ve babamın himayesindeki Kaan, bu koca yalanı, sadakatimi ölçmek için bu zalim oyunu tezgahlamıştı. Her şeyimi almıştı - kimliğimi, servetimi, ailemi - ve beni, onu koşulsuz sevmeye devam edip etmeyeceğimi görmek için yoksulluğa atmıştı. O bir canavardı ve ben onun esiriydim. Ama göğsüme soğuk, sert bir kararlılık oturdu: Dünyasını başına yıkacaktım ve işe kendi ölümümü sahneleyerek başlayacaktım.

Ayrıca beğenebilirsiniz

Bölümler
Şimdi Oku
Kitabı İndir