Honeymoon With A Stranger

Iilang shot's pa lamang ang nainom niya mula sa alak na inorder pero nakakaramdam na siya ng pagkahilo. Ngunit sa kabila non ay wala siyang balak na itigil ang pag-inom.

Iyon naman talaga ang pakay niya kaya siya pumunta sa bar na iyon, ang magpakalasing at lunurin ang sarili sa alak para makalimot.

Hindi na nya magawa ang umiyak, napagod na yata ang mga mata niya sa kakaiyak.

Isang linggo na ang lumipas pero hanggang sa mga sandaling iyon ay sariwa pa rin ang mga masasakit na

ala-ala na tila kahapon lamang nangyari.

Ito sana ang araw na pinangarap nya ng halos dalawang taon, ito sana ang araw na pinaka-hihintay niya.

Her wedding day!

Ngayong araw sana ang kasal niya sa kanyang fiancé--to be exact kaninang umaga sana, kung hindi niya lang ito nahuli having an affair with another woman a week ago.

Noong una hindi siya naniwala, inisip niya na niloloko lang siya nung taong tumawag sa kanya at nagsabing nakita nito si Robert checked in into a hotel with a woman.

The caller even told her the name of the hotel and the exact room number. Sinabi rin nitong hindi naman daw siya nito pinipilit na maniwala, concern lang daw ito sa kanya.

After a moment of hesitation, nagdesisyon siya, mabilis pa sa alas kwatro siyang sumibat at pinuntahan ang nasabing hotel.

Her hands was shaking as she begin to push the button of the doorbell in that hotel room. Kahit na ilang ulit na sinigurado ng caller na si Robert nga iyon, still, she is hoping that it was not.

She never doubted him even once dahil hindi naman ito nagbigay ng motibo sa kanya.

Until that day!

Kung na shocked siya sa nakita, mas higit ito, his eyes widened the moment he saw her standing infront of the door. Hindi na siguro ito nag- abalang sumilip sa peephole, sadyang parang may hinihintay talaga ito.

"Hon ang wine na ba iyan?" narinig niya ang boses ng isang babae na alam nyang papalapit na sa kinaroroonan nila.

Her eyes filled with raged as she look straight into him, tears begin to form. Ramdam nya ang pamumula ng mukha niya sa galit habang tinitingnan ang namumutla nitong mukha.

"Angelie!" yun lang ang tangi nitong nasambit.

Nang idiretso nya ang tingin, nakita niya ang isang babaeng nakatapis ng tuwalya at halatang bagong paligo lamang.

Napatiimbagang siya ng muling ibalik ang tingin sa mukha ni Robert. She was speechless, stunned and in so much shocked!

Isa lang ang gusto nyang gawin ng mga sandaling iyon--ang umalis at lumayo sa lugar na iyon.

Narinig nya pa ang pagtawag ni Robert sa pangalan nya ng tuluyan siyang tumakbo papunta sa elevator.

Sa kotse na siya nagawang humagulgol.

"Angelie, babe mag-usap tayo please, let me explain." halos nagkakandarapa ito habang kumakatok sa salamin ng kanyang kotse. "Please..please babe hear me out!"

Pinahid niya ang kanyang mga luha, ayaw niya na sana nitong kausapin pero meron siyang gustong malaman. Binuksan niya ang bintana ng kotse pero nanatili ang tingin nya sa manibela.

"Kailan pa?" mahina pero puno ng pait na tanong nya, hoping for at least an honest answer.

"I..I met Georgia five months ago, but we're just seeing each other lately, about two months."

So Georgia was her name!

mapait siyang ngumiti.

"But please babe, we're not-"

hindi na nito naituloy ang sasabihin nang isarado niya ang bintana ng kotse at pina-andar.

Sapat na ang kanyang narinig. Two months? ganoon na pala siya katagal nitong niloloko, kung hindi pa dahil sa babaeng iyon na tumawag sa kanya para ipaalam ang escapades nito ay hindi nya pa malalaman.

Isipin pang malapit na silang ikasal!

"Angelie please.. please talk to me!", kalampag nito sa kanyang kotse, hindi pa ito nakontento humarang pa ito sa harapan.

"hindi ako aalis dito hangga't hindi tayo nakakapag-usap ng maayos, please!",

"Kung gusto mo pang mabuhay, aalis ka dyan! but if you don't want to.. well, I'm more than willing to kill you myself!" puno ng poot na sabi niya saka mabilis na pinaharurot ang kanyang kotse.

Mabilis naman itong umiwas at nang tingnan nya ang kanyang side mirror, nakita niyang nakasunod ang nanlulumo nitong tingin sa kanyang kotse.

To hell with you!

Nang medyo malayo na ang itinakbo ng kanyang sasakyan saka niya lamang ito inihinto sa gilid ng kalsada at doon muli siyang humagulgol ng iyak.

How could he do that?

Minahal niya ito at pinangarap na makasama habang buhay. She already plan their future together, akala niya matutupad na ang lahat ng iyon.. hindi pala!

How could he betrayed and hurt her that much?

Ngayon pa kung kailan handa na ang lahat!

Hindi niya na alam kung ilang oras siya nanatili doon.

All she could remember is that she cried a pool of tears before she finally leave that place.

Ilang ulit pang tinangka ni Robert na kausapin siya, pabalik-balik ito sa apartment niya at sinundan pa siya nang umuwi siya sa kanila sa San Pascual. Hindi na siya nakapagkaila sa magulang at kapatid, umiiyak at puno ng sakit niyang ikinuwento ang ginawang panloloko ni Robert.

Nang mga panahong iyon kailangan na kailangan niya ng karamay at natagpuan niya iyon sa piling ng kanyang pamilya.

Galit na galit ang mga ito, lalo na ang daddy niya, kuyom ang kamao at nangangalit ang bagang nito ng mga sandaling iyon, she even heard him cursed hundred of times.

Pero sa huli siya pa rin ang pinagdesisyon ng magulang niya. Kung patatawarin niya ito at itutuloy pa rin ang kasal ay susuportahan pa rin daw siya ng mga ito o tuluyan niya ng puputulin ang kaugnayan niya sa lalake.

Mas pinili niya ang huli, mahal niya ito pero hindi pa rin niyon kayang takpan ang sakit na idinulot nito sa kanya. She was in so much pain that she wonder if she could ever forgive him even in the nearest future.

At kung darating man ang araw na mapapatawad niya ito ay hindi niya na rin siguro masisikmura ang makasal pa dito. Habang buhay niya lang maaalala ang tagpong iyon nang datnan niya ito at ang babae nito sa hotel na iyon.

Hindi rin siya magiging masaya.

"Thanks god, pumayag ka na kausapin ako!" tila nakakita ito ng liwanag ng mga sandaling iyon.

Nagdesisyon siyang kausapin na ito matapos ng ilang araw na pagmumukmok. Para tapusin na ang lahat sa pagitan nilang dalawa at para tumigil na ito sa pangungulit at panggugulo sa buhay niya.

Tinangka pa siya nitong yakapin pero umiwas siya at sa malamig na tinig sinabi niya ang kanyang nais sabihin.

"Let's end this now Rob, from now on stay away from me!"

Umiling-iling ito.

"No, no.. please, please babe, I know I hurt you, I'm sorry, I'm really really sorry, pinagsisihan ko na ang lahat, so please forgive me?" nakikiusap pati ang mga mata nito ng masdan niya. Doon niya lang din napansin ang haggard nitong anyo, nanlalalim ang mga mata, humpak ang magkabilang pisngi at halatang ilang araw ng hindi nakakapag-ahit.

But it was not enough to heal her broken heart.

"Hindi madali yang hinihingi mo, you hurt me so much that I don't think I can easily forgive you!"

"Paano ang kasal natin?" desperado nitong tanong.

Kung wala lang siya sa sitwasyong iyon ay matatawa siya.

"Do you still expect me to marry you after what happened? after what you did to me?" sarkastiko niyang tanong.

"Angelie..."

Ang munting pag-asa na mayroon sa mga mata nito kani-kanina lang ay tuluyan ng naglaho.

"Georgia and I were not inlove with each other at kaya ako nakipagkita sa kanya sa hotel na iyon ay para putulin at tapusin na kung ano man ang namamagitan sa amin. Believe me babe, please, I don't love that woman, ikaw ang mahal ko!'

Mapait siyang nagpalatak.

"Sa ganoong estado ng datnan ko kayo sa hotel, nakatapis lang ng tuwalya ang babae mo and you, with that boxers, do you expect me to believe that your there just to talk and end whatever the fuck that you have? Ganoon na ba ako katanga sa tingin mo?"

"Tinapos ko na ang tungkol sa amin ni Georgia!"

"Isn't it a bit late for doing that?"

"I'm begging you, just this once babe, please give me this one chance. I promise you I won't do it again, so please.. please don't cancel our wedding!"

"You're asking for too much Rob, minahal kita unconditionally, alam mo iyon. I even trusted you with all my heart, pero anong ginawa mo? Sinira mo ang lahat!"

"So ganoon nalang ba kadali para sayo na tapusin ang dalawang taong pinagsamahan natin?"

Napatingin siya rito saka nagtiimbagang. Ramdam niya ang biglang pag-init ng mukha niya sa galit! Her face darkened more when she turn to look at him.

At kasalanan niya pa, ganoon?

"Hindi ako ang nagtapos kundi ikaw!" nag-alsa na ang boses niya.

"That's why I am begging and asking you for another chance!" paos na nitong sambit.

Napapiksi siya ng hawakan nito ang kamay niya. All of a sudden pakiramdam niya ibang tao ang kaharap niya, wala na yung kilig at excitement na nararamdaman nya sa tuwing hinahalikan siya nito o sa tuwing hinahawakan nito ang kanyang kamay.

"I'm sorry Rob, but it's all over." Mahina at pinal nyang sabi na ikina-angat ng tingin nito sa kanya.