Noli me tangere

ond-pa

namiddag aangekondigd, reeds het onderwerp van alle gesprekken in Binondo uitmaakte, evenals in andere buitenwijken en zelfs te Intramuros. Capitán Tiago ging toen door v

n. Sommigen zorgden voor schoensmeer; anderen keken om naar knoopen en dassen, maar allen waren vervuld van de gedachte hoe ze wel den heer des huizes op de gemeenzaamste wijze

en het nog zou kunnen herkennen, indien ten minste de aardbevingen het nog niet vernield hebben. We gelooven niet, dat zijn eigenaar het zal laten s

badplaats, riool, wasch- en vischgelegenheid, vervoer- en verkeersmiddel, ja, zelfs van waterleiding voor de dorstigen, ingeval de Chineesche waterdrager zulks oorbaar acht. Het is vermeldenswaard dat deze machtige slagader der voorstad, waar

teeren, om daar in 't water te springen, tot groote verrassing des afgetrokken stervelings,

gen en orkanen, kon niemand met zekerheid zeggen. Een breede trap met groene leuningen en hier en daar belegd met een kleedje, leidt van de "zagnan" of voorhal, b

enend gerinkel van vaatwerk aantrekt, en gij zien wilt, hoe de avondpartijen daar ginds in de Parel van het Oosten toegaan. Met genoegen en voor mijn gemak zou ik u gaarne de beschrijving van het huis besparen, doch deze is zeer b

ond, gevangen in een prachtige en smaakvolle renaissance-lijst, die wel door een Arévolo kon gesneden zijn, een merkwaardig doek van groote afmetingen waarop men twee oude vrouwen ziet... Het onderschrift luidt: "Onze Lieve vrouw van Vrede en goede reis, die men in Antipolo vereert, in de gedaante van een bedelares, bezocht de vrome en beroemde Capitana Inés gedurende haar ziekte"1. De voorstelling, zoo ze al niet veel smaak en kunst verraadt, bezit daarentegen een overmaat van natuurlijkheid: de zieke lijkt wel een lijk in ontbinding door de gele en blauwe tinten van haar gelaat; de glazen en overige voorwerpen ter geleide der langdurige ziekten, zijn zoo nauwkeurig weergegeven, dat men zelfs zien kan wat erin zit. Bij 't aanschouwen van deze schild

een ongehoorde som gekost heeft, en die op bedoelden avond nog kostbaarder was, omdat niemand haar bespeelde. Daar vindt men Ook een groot olieverfportret van een mo

n wat ik aan mijn lijf h

n de gezondheid van zijn gasten, maar aan zijn eigen weelde. De dysenterie is wel iets vreesel

m te geeuwen, maar weten dat met hun waaiers te bedekken; ze murmelen te nauwernood eenige woorden; ieder gesprek, dat men waagt te doen, sterft weg in enkele lettergrepen, als geruchten die men 's nachts in een huis hoort, gedruisch va

ffelijkheid bestond daarin, dat ze aan de Spanjaarden een blaadje met sigaretten en "boejo" (sirih) aanbood, en zich precies als de monniken door de Filippijners de ha

acht maar

rscheen

ngaat, die maakt

bedekte wijze. Twee vreemdelingen daarentegen, beiden in 't wit, liepen met de armen op den rug en zonder een woord te spreken, met groote stappen van 't eene uiteinde der zaal naar 't andere, zooals passagiers die zich vervelen, op

, had een vroegtijdige ernst over zich: het was de pastoor van Binondo, en in vroeger jaren was hij professor geweest aan San Juan de Setrán. Hij had de roep van een volleerd spreker, en wel zoo zeer, dat in de tijden, waarin de zonen van Guzmàn2 het waagden in spitsvondigheden den strijd aan te

n, waarover Heine spreekt in zijn "Goden in ballingschap", die op de September-nachtevening, ginds in Tyrol, te middernacht in een bootje een meer over voeren, en telkens in de handen van den armen veerman een zilveren munt achterlieten, koud als ijs, hetwelk hem met ontzetting vervulde. Evenwel was Fray Dámaso niet geheimzinnig zooals zij: hij was vroolijk, en hoewel zijn stem bruusk klonk, als van een man

ie naar zijn afmetingen te oordeelen, niet van hem kon wezen; de ander, een blond jongmensch scheen k

aanden langer in 't land bent, zult u 't wel met mij eens zijn, dat het hee

ar.

anders. Ga nu 's na. Nauwelijks was ik hier in 't land, of ik werd geplaatst op een dorp, wel klein, maar zeer werkzaam voor zijn landbouw. Ik kende toen nog niet goed Tagaalsch, maar ik nam de vrouwen al de biecht af, en we verstonden elkaar, en ze hielden ten

ewijst toch

oen die heenging kreeg hij nog meer uitgeleide, meer tranen en meer muziek, en dat terw

lt mij ver

sof ik hem gebaard en gezoogd had: ik wist aan welken voet deze mank ging, waar een ander de schoen wrong, wie 't hof maakte aan dit of dat meisje, welke mistappen dit gedaan had en met wie, wie de ware vader van 't kind was enz.; ik nam immers ieder levende ziel de biecht af, en ze wachtten zich wel, om hun plicht te verzui

tabaks-monopolie," antwoordde de blonde jongeman, gebruik makende van ee

las vallen. Hij bleef een oogenblik het jon

k, dat u dat niet inziet: 't is zoo klaar als de dag? Ziet u dan niet, m'n waarde heer

Het kleine ventje schudde het hoofd, alsof hij Fray Dámaso in 't gelijk stelde of 't niet

n heel ernstig vragen, terwijl hij d

eraan als aan 't Evangeli

langstelling bijzonder gaande maakt. Bestaat werkelijk die luiheid bij de inlanders, als iets ingeborens, of is 't eigenlijk zoo, dat-zooals een buitenlandsch reiziger opmerkte

die 't land ook kent. Vraag hem maar 's of de domheid en

bedoeld was: "nergens ter wereld ziet u luier ind

r en geen ondank

beschoft

egon met ongerustheid

eloof dat wij aan huis zijn bij

was hij erbij? Die beweringen zijn maar dwaasheden van nieuwelingen. Laten er maar een paar maanden voorbijgaan: u zult wel van meening vera

cht, een lotus-soort, die de menschen...

so lachend, "u slaat de plank mis. Tinola is een

t de jonge man eeni

als am

r eigen rekening, om het

Dámaso uit, terwijl hij hem nieuwsgierig opnam. "Voo

at hersens in je kop hebt ... kun je immers een heel dik boek schrijven

ikaan in, "dat u twintig jaren in het dorp San Diego geweest is, e

uurlijken en bijna onverschilligen toon gedaan wa

liet zich met geweld tegen d

ing nog onversc

laten waar men twintig jaren geweest is en

r was ik nog maar enkele maanden geweest... maar de superieuren

er afgetrokken. Op eens gaf hij een vuistslag op de

ggen: òf de pastoors zijn vrij òf ze zijn 't ni

eg hij met

ril door naar hem te kijken. De twee vreemdelingen, die heen-en-weer wandelden, stonden even stil,

verencia' genoemd heeft!" mompelde meneer

at scheelt u?" vroegen de dominikaan e

de ketters tegen de bedienaren van 't heilige woord!" g

kbrauw-fronsende luitenant nogmaal

! Ik, ik wil zeggen, dat wanneer een pastoor het lijk van een ketter uit zijn kerkhof wegdoet niemand, zelfs de koning niet, het re

ervanger van den Koning als beschermer v

ond. "In vroeger tijd zouden ze 'm wel eruit gezet hebben, zooals dat gebeurd is m

toestaan... Zijn Excellentie vert

! Voor ons is er geen ander

zijn soldaten richtte, "u trekt alles in wat u gezegd hee

met gebalde vuisten op hem toetredend. "Meent u soms dat ik, omdat ik geest

ige wending, doch gelukkig kwa

ie van den priester. Deze laatste als zoodanig-per se-kunnen nooit kwetsen, want ze komen voort uit de volstrekte waarheid. In die van den mensch moeten we nóg een onderscheid maken: de woorden die hij zegt ab irato, die hij zegt ex ore, maar niet in corde, en die h

San Diego, liet de coadjutor het lijk begraven van een heel waardig man... ja, meneer, een heel waardig man. Ik ben verscheidene malen met hem in aanraking geweest en heb ook wel bij hem gelogeerd. Dat hij nooit gebiecht heeft!... nu wat zou dat? Ik ga ook niet naar de biecht. Maar te zeggen dat hij zich van kant gemaakt heeft is een leug

ders heen, weet ik waar. Het dorp San Diego is zoo laf geweest om er heelemaal niet tegenop te komen. 't Is waar, dat maar heel weinigen ervan hoorden: de overledene had geen enkel familielid en zijn eenige zoon is in Europa. Maar de gouv

't groepje. Fray Sibyla verontschuldigde zich d

ekt, ook over den afwezigen gastheer, over wien aardigheden ten beste w

at in 't klooster van Antipolo.

eiligen Dominicus, stichter d

meester, ondernemer van kinder-tooneelvertooningen, directeur van