Noli me tangere

en opst

rij frisch pleegt te zijn, scheen de lichte wolk van zijn voorhoofd te w

allerlei nationaliteit kruisten zijn pad. Met den ongelijkmatigen gang van den afgetrokkene of werklooze richtte zich

toren vertoonde nog steeds zijn klok met de doorzichtige wijzerplaat; 't waren nog dezelfde Chineesche winkels met hun vuile gordi

et ding weer

mompelde hij, en volgde d

huepes" of lampjes verlichtten nog altijd dezelfde stalletjes

t is dezelfde Chinees van zeven jaar

jarige reis door Europa! ... en, wel allemachtig! die steen

hoek van het wandelpad der C

schouder gelegd. Hij hief het hoofd op en stond tegenover den ouden luitenant, die hem bijna lachend aanke

ichtig zijn! Neem een les

n mijn vader gehouden heeft. Zou u me niet kunnen zeggen

u dat dan niet?

d, maar hij wo? 't me eerst morg

s iedereen! Hij is in d

chrede terug en keek d

e is in de gevangenis

zat gevangen!" ging de krijgs

Wat zegt u? Weet u wie mijn vader was? Bent u wel...?

e niet vergis: 't wa

l Ibarra!" riep d

wat er in Ibarra's ziel omging. "Ik veronderstelde, dat u..... maar laat u niet ontmoedi

tte Ibarra met flauwe stem na eenige oogenblikken zwijgen

scheen zich

lemaal niet op de hoogte van uw fami

gerust moest wezen als hij me niet schreef, want hij zou 't erg druk hebbe

ijn dood geschreven: 't zal gauw een jaar z

en was mijn v

me mee gaan? Ik ga naar de kazerne; ik zal 't

oude man scheen na te denken en streek onderwijl

igerwijze niet wat we moesten wezen; ik zeg dit zoowel voor een van uw voorouders, als voor uw vaders vijanden. De voortdurende vervanging door anderen, het zedelijk verval van de hoogere kringen, het werken met kruiwagens, het goedkoope en kor

weeg h

schuldigde hem dat hij niet biechtte: te voren biechtte hij evenmin en toch waren ze toen goede vrienden, zooals u zich nog wel herinnere

r idee van God,' zeide hij; 'voor mij wordt het eene kwaad niet met het andere hersteld en wordt er niet vergeven om ijdele huilpartijen, evenmin als om aalmoezen aan de kerk.' En hij gaf me dit voorbeeld: 'Als ik een huisvader heb vermoord, als ik van een vrouw een ongelukkige weduwe gemaakt heb en hulpelooze weezen van gelukkige kinderen, zal ik dan aan de eeuwige gerechtigheid voldaan hebben door me te laten ophangen, het geheim aan iemand toe te vertrouwen die he

gerechtigheden uit te wissen, die hij zeide dat zijn voorouders bedreven hadden. Maar om terug te komen op zijn onaangenaamheden met den pastoor, die namen een leelijken keer: pater Dámaso maakte t

t zweeg weer een

lemaal geen opvoeding gehad en de inlanders leerden hem gauw kennen. Voor hen is een Spanjaard die niet lezen of schrijven kan een fenomeen. Overal werd hij voor den gek gehouden: hij betaalde de belasting die hij inde, met beleedigingen, en hij besefte dat hij een voorwerp van spot was. Dit maakte zijn karakter, dat al vanzelf ruw en boosaardig was, nog erger. Ze gaven hem

de man wankelde, viel eenige passen verder neer en met zijn hoofd tegen een steen aan. Don Rafael nam kalmpjes den gewonden jongen op en bracht hem naar de rechtbank. De gewezen kanonnier braakte bloed en kwam niet meer bij: eenige minuten later was hij dood. Zooals natuurlijk was kwam de justitie tusschenbeide; uw vader werd gevangen genomen en toen verhieven zich al zijn verborgen vijanden. 't Regende van lasterlijke aantijgingen: hij werd aangeklaagd als opstandeling (filibustero) en als ketter. Ketter te zijn is overal een groot ongeluk, vooral in dien tijd, toen de provincie bestuurd werd door een 'alcalde', die zich op zijn vroomheid liet voorstaan, die met zijn bedienden hardop zijn rozenkrans bad; misschien deed hij het opdat iedereen hem hooren en met hem samen bidden zou. Maar filibustero is erger dan ketter en veel erger dan drie belastinggaarders vermoord te hebben, die allen lezen en schrijven kunnen. Iedereen viel hem af. Zijn papieren en boeken werden in beslag genomen. Men beschuldigde hem dat hij geabonneerd was op de Correo de Ultrámar en op de kranten van Madrid, dat hij u naar Duitsch-Zwitserland gezonden had, dat men bij hem gev

iende dat zijn metgezel zweeg en naar hem luis

dvokaat, den jongen A., maar deze weigerde zich met de zaak in te laten. 'Ik zou ze verliezen', zei hij mij

jk woord, Spanjaard van geboorte en die heel wat kan uitwerken.' Zoo deed ik, en de ber

an valsche getuigen en hun lasterpraatjes, die elders met een enkele ironische of sarkastis

den had meester gemaakt; ze vroegen hem vergoeding van allerlei schade; ze zeiden, dat hij betrekkingen onderhield met de struikroovers (toelisan's), om te maken dat ze zijn velden en zijn vee met rust lieten. Ten slotte raakte de kwestie zoo in de war,

t hij de kwaal kreeg, waaraan alleen 't graf een einde maakt. En toen alles uit zou wezen, toen hij vrijgesproken van de aanklacht van hoogverraad en moord op de

hen waren ze aan de poort van de kazerne aangekomen. De m

maar aan Capitán Tiago. En nu, goeden nacht.

magere hand en stil volgde hij hem met d

g een rijtuig voorbijkomen. Hij

a!" zeide hij

dacht de koetsier, terwijl hij

kaljee) is straa

oort bl