Dakilang Sistema ng Kayamanan

Si Marco, ang asawa ko, dapat sana ang pag-ibig ng buhay ko, ang lalaking nangakong poprotektahan ako habambuhay. Pero sa halip, siya ang pinakamatinding nanakit sa akin.

Pinilit niya akong pirmahan ang divorce papers, pinaratangan akong nagnanakaw ng sikreto ng kumpanya at nananabotahe ng mga proyekto, habang ang una niyang pag-ibig, si Hannah, na akala ng lahat ay patay na, ay biglang nagpakita, buntis at nagdadalang-tao ng anak niya.

Wala na ang pamilya ko, itinakwil ako ng nanay ko, at namatay ang tatay ko habang nag-o-overtime ako sa trabaho, isang desisyong pagsisisihan ko habambuhay. Nag-aagaw-buhay ako, may malubhang kanser, at hindi man lang niya alam, o wala siyang pakialam. Masyado siyang abala kay Hannah, na allergic sa mga bulaklak na inaalagaan ko para sa kanya, mga bulaklak na paborito niya dahil paborito rin ni Hannah.

Inakusahan niya akong may relasyon sa kinakapatid kong si Miguel, na siya ring doktor ko, ang nag-iisang taong tunay na nagmamalasakit sa akin. Tinawag niya akong nakakadiri, isang kalansay, at sinabing walang nagmamahal sa akin.

Natatakot ako na kung lalaban ako, mawawala sa akin kahit ang karapatang marinig ang boses niya sa telepono. Sobrang hina ko, sobrang kaawa-awa.

Pero hindi ko hahayaang manalo siya.

Pinirmahan ko ang divorce papers, ibinigay sa kanya ang Salcedo Group, ang kumpanyang palagi niyang gustong wasakin.

Nagpanggap akong patay, sa pag-asang sa wakas ay magiging masaya na siya.

Pero nagkamali ako.

Tatlong taon makalipas, bumalik ako bilang si Aurora Montenegro, isang makapangyarihang babae na may bagong pagkatao, handang pagbayarin siya sa lahat ng ginawa niya.

Kabanata 1

Laging malamig sa law office ng Salcedo Group, mabigat ang hangin sa amoy ng papel at tahimik na ambisyon. Ito ay isang lugar ng kapangyarihan, at si Clarissa Salcedo dapat ang reyna nito.

"Ako, si Clarissa Salcedo, nasa hustong pag-iisip at malusog na pangangatawan, ay ipinapahayag na ito ang aking huling habilin at testamento." Mahina ang boses niya, pero umalingawngaw ito sa tahimik na silid.

Si Atty. Denise Castro, ang kanyang chief legal counsel at matalik na kaibigan, ay nakatingin sa kanya na may pag-aalala sa mukha. Malayo sa pagiging malusog ang katawan ni Clarissa. Payat na payat siya, tila unti-unting nauubos ang buhay sa kanya sa bawat araw na lumilipas.

"Ipinamamana ko ang aking buong ari-arian, kasama na ang lahat ng aking shares sa Salcedo Group, mga personal na pag-aari, at lahat ng iba pang assets, sa iisang tao."

Huminto ang panulat sa kamay ni Denise. Alam na niya kung ano ang susunod.

"Sa aking asawa, si Marco de Villa."

Ang pangalan ay nanatili sa hangin, isang testamento sa pag-ibig na hindi kailanman nasuklian.

Sa wakas ay binasag ni Denise ang pormal na proseso. "Clarissa, sigurado ka ba rito?"

"Sigurado ako, Denise."

"Hayaan mo man lang akong kumuha ng tubig para sa'yo. O tumawag ng doktor. Namumutla ka."

Umiling si Clarissa, may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. "Hindi, kailangan ko nang umuwi."

"Bakit?" pakiusap ni Denise, bahagyang nanginginig ang boses. "Wala naman siya roon."

"Kailangan kong magluto ng hapunan para sa kanya." Ito ay isang tungkulin na ginagawa niya araw-araw sa loob ng apat na taon nilang pagsasama. Isang tungkulin na hindi man lang niya pinansin sa pamamagitan ng pagkain ng kanyang luto.

Naalala niya ang hindi mabilang na gabi, ang mga perpektong inihandang pagkain na lumalamig sa mesa, ang kanyang pag-asa na unti-unting naglalaho kasabay ng paglubog ng araw.

Isang malalim na pakiramdam ng kawalan ang bumalot sa kanyang dibdib, isang pamilyar na kirot.

"Magkita tayo bukas, Denise." Tumayo si Clarissa, mabagal at maingat ang kanyang mga kilos.

Lumabas siya ng opisina, ang kanyang pigura ay mukhang payat at marupok laban sa malalaking salaming pinto.

Pinanood siya ni Denise na umalis, isang mapait na isipan ang dumaan sa kanyang isip. Si Clarissa Salcedo, ang tanyag na tagapagmana ng lungsod, ay isa na lamang anino, kumakapit sa isang lalaking kinasusuklaman siya.

Tahimik ang biyahe pauwi. Ang mga ilaw ng lungsod ay naging malabong guhit ng kulay, sumasalamin sa mga luhang namumuo sa mga mata ni Clarissa ngunit hindi kailanman tumulo.

Kinuha niya ang kanyang telepono, ang kanyang hinlalaki ay nag-aalangan sa ibabaw ng pangalan nito. Pinindot niya ang call button.

Ilang beses itong nag-ring bago niya sinagot. "Anong kailangan mo?" Ang boses niya ay kasing lamig pa rin ng dati.

"Marco," sabi niya, ang pangalan ay isang malambing na haplos.

"Huwag mo 'kong tawaging ganyan," singhal niya. "Nakakadiri."