Pag ibig Hanggang Kamatayan Chinese Drama

Kinaladkad ako ng asawa kong si Ethan sa isang party para sa ex-girlfriend niya, si Katrina Velasco. Ang limang taon naming pagsasama ay isang malaking kasinungalingan, isang kontratang pinirmahan niya para inisin si Katrina matapos siyang iwan nito. Ako lang ang kanyang pansamantalang asawa.

Sa isang laro ng "Seven Minutes in Heaven," pinili niya si Katrina. Paglabas nila mula sa banyo, basag na ang lipstick ni Katrina, at may bagong hickey sa leeg niya.

Kinagabihan, biglang pumasok sina Ethan at Katrina sa bahay namin. Inakusahan niya akong nagnakaw ng multi-milyong pisong kwintas na diyamante ni Katrina.

Hindi siya naniwala sa akin, kahit isumpa ko pang inosente ako. Tumawag siya ng pulis, na himalang natagpuan ang kwintas sa loob ng handbag ko.

Tiningnan niya ako nang may sukdulang pandidiri. "Hindi sana kita pinakasalan," idinura niya ang mga salita. "Isa ka lang basura mula sa iskwater."

Inaresto ako base sa salita ng babaeng naglagay sa akin sa alanganin. Walang kwenta ang limang taon kong tahimik na pagmamahal at dedikasyon. Ang lalaking palihim kong minahal ay tiningnan ako bilang isang hamak na magnanakaw.

Ginugol ko ang gabi sa isang malamig na selda. Kinabukasan, matapos makapagpiyansa, kinuha ko ang SIM card mula sa telepono ko, binali ito sa dalawa, at itinapon sa basurahan. Tapos na.

Pababagsakin ko sila. Susunugin ko ang buong mundo nila hanggang sa maging abo.

Kabanata 1

Martes nang dumating ang divorce papers. Nakapatong ang puting sobre sa ibabaw ng marble countertop, ang pangalan ko, Bea Alcaraz, ay naka-type sa isang malamig na font. Sa tabi nito ay isa pang pangalan: Ethan Sarmiento. Ang asawa ko.

Sa loob ng limang taon, ang titulong iyon ay parang isang costume na isinusuot ko. Isang pagkukunwari, isang pansamantalang kasal na pinasok niya para lang inisin ang kanyang socialite na ex-girlfriend, si Katrina Velasco, matapos siyang i-dump nito sa harap ng publiko.

Nakatayo ako sa isang sulok ng marangyang ballroom, hindi nagagalaw ang hawak kong flute ng champagne.

Tapos nakita ko sila. Si Katrina Velasco, balot sa isang kumikinang na silver dress, ay dahan-dahang lumapit sa akin. Ang mga kaibigan niya, isang kawan ng mga sosyal na babae, ay nakasunod sa kanya. Ang hangin ay bumigat dahil sa kanilang mamahaling pabango at hindi sinasabing paghamak.

"Bea, darling," malambing ang boses ni Katrina, pero may pamilyar na kalupitan sa kanyang mga mata. "Muntik na kitang hindi makilala. Ang galing mo palang mag-ayos."

Hindi ako ngumiti. Sinalubong ko lang ang tingin niya. "Katrina."

Tumawa ang isa sa mga kaibigan niya, isang matinis at kumakalansing na tunog. "Ang cold pa rin. Siguro nga, pwede mong alisin ang babae sa probinsya, pero hindi mo maaalis ang probinsya sa babae."

Ang mga salita ay para manakit, pero narinig ko na ang mga iyon, o mga bersyon nito, nang sanlibong beses. Wala lang ang mga iyon.

Pero alam ni Katrina kung saan tatama. Lumapit siya, ibinaba ang boses sa isang pasikretong bulong na sapat na malakas para marinig ng lahat sa malapit. "Nakita ko ang nanay mo noong isang araw. Paika-ika pa rin dahil sa aksidente sa pabrika, 'di ba? Nakakalungkot. Akalain mo, sa dami ng pera ni Ethan, hindi mo man lang siya nabigyan ng disenteng prosthetic."

Isang mainit at puting galit ang bumaha sa akin. Ang nanay ko ang linya ko. Ang nag-iisang bagay sa mundong ito na hindi nila pwedeng galawin.

Kumilos ang kamay ko bago pa ako makapag-isip. Ang lagapak ng palad ko sa pisngi ni Katrina ay umalingawngaw sa biglaang katahimikan.