The Man Who'll Stay

ar

bit insensitive

iiba ang timpla niya dahil lan

anan ko rin naman. If I were him, maiinis talaga ako kung bibiruin ako ng gano

sa loob lang ako at hindi lumalabas. I tried to take a nap pero hindi rin ako

na nag-aayos ng mga kahoy na panggatong. Wala itong damit pang-i

r way of apolog

gon sa akin. Seryoso ang mukha niya. Siguro dapat ko nang sanayin ang sarili ko na makita siyang ga

kahoy na panggatong at tumayo. Nagpunas ito ng kanyang paw

a, sa joke ko, pasensya na. Hindi ko sinasadyang ma-badtrip ka roon." Ngumiti ako n

ng tingin sa akin. "Hindi ko rin sinasadyang magsalita ng gano'n sayo kanina. Ayoko lang talaga

pa, sino ba naman ako para alamin ang nakaraan niya o ang est

ako na 'yong umiwas ng tingin at binaling nalang ang

para bumili ng mga kailangan mo." Napatingin ako kay Trevor nang magsalita siya. He's ki

gan ko habang nandito ako sa Makalimot. Hindi naman pwedeng umasa

iti ako sa kanya. Tumango naman ito. "Bihis lang ako tapos ta

ng!" Narinig k

ko ng sando kanina. Nang makapagsuot ng T-shirt,

vor. Thank God at may suot siyang pang-itaas n

sa kanya ang wallet ko. "Medyo mahal ang ilang produkto rito na makikita mo sa syudad.

a kanya. Seryoso lang ako nitong tiningnan. "Biro lang. Tara na. Magdidilim na rin,

ada rito sa labas. Pinaandar na niya ang makina no'n tapos ay

ong pag andar ng makina,

uhin mo lang 'tong tinatahak natin, makakarating ka na roon nang

ks." Mahina k

Habang nasa gano'ng sitwasyon, I was able to glimpse at the sunset. Sumisilip ito sa mga agwat n

pas no'n sa balat ko ay masarap sa pakiramdam. Ibang

or ang motor niya sa isang gilid. Matapos naman akong makababa ay namangha ako sa lugar. Hindi i

condiments. Sa tabi naman nito ay ang mga tindero ng seafood. May hipo

sa liit nitong luga

mga tinderong nagtitinda ng mga processed f

nalang ako nang marinig ang boses ni

o na ang mga tindahang bibilhan ko. "Hinta

mga anti-mosquito lotion. Bumili ako ng mga iyon. Pagkatapos no'n ay bumili rin ako ng mg

n ni Trevor ay naakit akong bum

nom si Trevor. Just a thank you gesture for his kin

o ng dala

ang ginang na nagtitinda ng hipon. Mukhang kilala siya ng mga tao rito. Ang kakaiba lang sa itsura niya ngayon ay ang ngit

ang cellphone mula sa aking bulsa. I opened the camer

ibinulsang muli ang cellphone ko. His smile slowly faded. Nag

igla nitong kinuha ang mga dala ko.

ungo sa nakaparada niyang motor, binuksan niya

Hindi naman niya kailangang gawin 'yo

Umangkas na ulit ako sa kanya. Pinaandar na niy

sa cellphone ko, mag-a-alas sais na ng gabi. Walang gaanong ilaw sa da

ah?" Alam kong sarkastiko iyon dahil

na rin naman ako, bakit hindi ko pa susulitin 'diba?" Tugon k

ah. Mukhang iinom ka ngayong gabi." Pagpuna niya. Nakita niya pala iyon. "Ayaw mo ba

uminom mamaya kaso mukhang sa gin ri

ro sige, kung gusto mo talaga ng inuman, banatan natin 'yan. Ako nang baha

naman sa pulutan. Since nakabili naman ako ng pwedeng

hil gusto ko ring bumawi sa mga kinain kong

o at napailing dahil once again, tinawag na naman niya akong boy kahit sin

prominente na ang itsura ng bilog na buwan sa kalangitan at ngayo'y h

Nagpaalam ako kay Trevor na magluluto na ako ng pagkain at sinabi ko

y. Nabili ko iyon roon sa pamilihan kanina dahil matagal-tagal na rin mula noong nagluto ako no'n

niya. Nahuhuli ko itong nakatingin sa aking ginagawa ngunit tuwing

lagay ko na iyon sa lalagyan nito at dinala sa

sabi. Nakatingin ito sa niluto kong sinigang.

de na," tumingin ito sa akin nang sabihin niya iyon nang

mi gaanong nag-usap habang kumakain kami dahil nadala na ako kaninang tan

na inilabas niya nang dalawang metro ang layo mula sa kanyang kubo at doon inilagay ang bin

binuksan ko. Kinuha niya ito. Hawak ko na

ita ang malawak na kalangitan na puno ng bituin. Hindi ko

nasabi habang nakatingala. "Ang relaxing lang tingnan. Lalo pa't ang payapa rin ng pali

umingin rin ito sa akin matapos tunggain ang beer na hawak niya. "Minsan, kung kailan mo sila kailanga

ako at uminom rin ng beer. "Ang importante naman kahit hindi sila laging nand'yan, b

tumungga siyang muli. Napakunot naman ako ng noo dahil sa sinabi

. Hindi ko na itatanong pero alam kong may isang taon

taong iniwan ako, hindi na bu

di ko lang mapigilan. Tumingin ako kay Trevor. He's looking at me. "Iniwan kami ng mama ko noong 7 years old ako. Hindi na siya bumalik pa magmula noon. Kahit nangako siyang babalikan niya ako. Si papa naman, namatay siya noong 10 years old ako, sa

ang nakatitig sa

o 'yon. Galit siya sa akin dahil sinisisi niya ako sa pagkamatay ng nanay ko. Wala na siya ngayon. Namatay siya dahil sa sakit sa baga nang hindi man lang kami nag-uusap at nagkakasundo. Kaya mula no

ring what happened to his parents makes me sad. Sa isang band

ndi ko mapigilang mapaisip. Kasama kaya ito sa mga dahilan kung bakit nagtagpo ang

ang. "But for sure, your mom and your L

pos ng pag-aaral, wala pa akong nararating at pagde-deliver lang ng gulay an

laban pa rin sa buhay at malakas." Sagot ko sa kanya. "Look at yourself, you're a one fine guy. Hindi kita gano'n kakilala pero I can see that you are a kind person. Hindi mo 'ko hahayaang

ipilian kaya pinatuloy kita rito. Isa pa, ginawa naman kitang assistant sa pagde-deliver k

ggap ang compliment ko sa kanya. Nailing

er, Tre

hat I could learn a piece about his life and about his

na naming nag-iinuman dahil pareho naming nagawang magba

anger to you but at the same time, you'll be this comfort

stranger