The Man Who'll Stay

e that, a we

imot ngunit parang isang buwan na agad 'yong n

igising, mag-aagahan at magiging assistant ni Trevor sa

suplada nito kahit wala naman akong ginagawa. Still, I kept myself lowkey fine with a smile. Kahit sa loob-loob ko, gusto ko

gi sa isa't isa ng tungkol sa mga magulang namin ay pakiramdam ko ay gumaan ang loob ko sa kanya. We

on tungkol sa mga magulang niya. I can't blame him, though. Maski naman ako, hindi pa rin ako sobrang komportable na magbahagi pa ng mas maraming bagay sa kanya. After all, we

nina. Hindi ko tinanong kung saan ang lakad niya. Hindi rin siya

nito. Nakasuot lang ako ng sando at short kaya damang-dama ko ang malamig na klima rito sa

d siya at itinaas iyong cellphone ko sa ere upang sumagap ng s

o hindi ko magawa. Ewan ko ba? Tuwing susubukan kong gawin 'yon, nanghihinayang ako. Hindi lang sa mga li

malalim habang tini

a tuwing maaalala ko siya ay lagi nalang akong titingin sa mga litrato naming dalawa, malulungkot at mamimiss siya. H

gabi rito sa Makalimot, maraming bituin ngayon sa langit at maliwanag ang bilog na buwan

nog ng motor na paparating. Sa hindi kalayuan ay nakita ko ang ilaw no'n na

t ako sa up

glit siyang napahinto nang makita akong nakaupo rito sa labas. Ngayon lan

ng pagsasalita. Nakainom ito. Bigla nitong iminustra sa harap ko ang isang plastic na

tugon ko. "Ikaw? Kumain ka na ba? Sabayan mo 'kong kainin 'tong

ko kumakain ng hapunan. Madalas kasi ay halos sabay kami ni Trevor kumain. We sha

o kay Dylan. I don't know but my appetite came back when Trevor arriv

na pang-itaas ang lalakeng ito. Malamig naman ang gabi ngunit tila binabanas siya. Konti na

alita kaya ako na mismo

h?" I said. Napatingin ito sa

. Inaya ako ni bossing. Hindi naman ako nakata

nang marinig iyon. "Bakit? Totoo naman, ah? For sure, lumingkis na naman 'yon sayo buong oras

gat-labi nitong sabi with seductive look in his eyes. Napalunok ako s

ya ganyan ka magsalita. Tigilan mo 'yan," sambit

sa bahay nila." Ang sabi nito. "Kaya wala kang dapat ipag-alala, Charlie." Halos mabulunan ako sa narinig ko m

is time pero mas gugustuhin kong boy nalang kaysa may h

iya. Pareho kaming tumatawa ngayon. Bihira ko siyang makitang ganito, mad

naming dalawa ni Trevor. Ngayo'y nakatingin na ito

? Pwede ka namang bumalik sa pinanggalingan mo, eh. Hindi mo kailangang magtiis rito. Sigurado akong ayaw mo

okay na 'yong may ginagawa ako kaysa wala. Isa pa, buo ang loob kong pumunta rito at may usapan tayo. Tatapusin ko 'yon." Pagsag

probinsya kaysa sa syudad. Kahit 'yong mga turista noon, hindi rin umaabot ng isang linggo.Walang signal, may oras ang kuryente

a sinabi mo." Ngumiti ako sa kanya. "Saka, iba-iba naman ang tao. Kung sila hindi nila natiis ang isa

t iwan mo rin ako..." nabura ang ngiti sa labi ko nang marinig ang sinabi niya. Napakuno

n kami sa

ng-iwan na sa'yo noon rito." When I dropped those words, na

ulit ang mga mata sa akin. Nakatitig ako sa kanya na

ng ipinakita sa akin kasabay ng is

t's

niya noong araw na tinanong ko siya tungkol

Napaisip ako sa pangalawang pagkakataon. Halos pareho

ili ko na malungkot habang

buwan lang ako rito pero pwede kang magshare sa akin

" after saying those words tumayo na siya. "Magpapahinga na ako. Ma

ng mag-isa

Sino ba naman ako para pilitin siya? Naiintindahan ko 'yon. Hindi nama

l makes s

ng usapan. Kaya siya ganito, cold at palaging

ataon, nakikita ko an