De Wonderen van den Antichrist

ongi

en der oude Alagona's geweest, dan zou men hem misschien hebben laten verhongeren. Hij was immers slechts een kind, en had

pt was, kwam een pater hem uit de school roep

ie overleden was. Maar pater Jozef beweerde, dat er familie van hem, e

hem uit het klooster nemen? Daar zou z

mmers mon

ozef haar niet zeggen, dat Gaetano het klooster nooit zou

laten vertrekken, zonder dat zij hem gezien had,

waren zwart en rond als paarlen. Zij droeg een kanten sluier op het hoofd, en haar zwarte kl

en des kruises, to

een echte Alagona!" riep

Hoe zij dat nu opeens was te weten gekomen? Ja, Luca had zijn naam in de courant gelezen. Die had gestaan bij degenen, die een prijs gekregen hadden. Dat was nu een half jaar geleden, maar het was een verre r

Antonelli geweest. Er bestond nog één Alagona, dat was haar broeder. Hi

t hoofd. Neen dat kon z

onte Chiaro. Weet je wa

ee

l schalks uit. ?De Monte Chiaro ligt op de

den Etna zou weten. En zij lachten alle drie, zij, zoowel als pater Jozef en G

mante, den Etna en den Monte C

ning en de bergen rondom hem liggen op hun knie?n en wagen het niet hun blikken te verh

dat dit hem zo

n had, eikenloof in den baard, en wijnranken om het middel en dat hij tot over de knie?n in oranjebosschen trapte. En langs den berg stroomden groote, breede

n zij was zoo blij, dat hij dit had kunnen raden

en drie dagen noodig heeft om er omheen, en drie d

nog zoo klein niet waren, ofschoon de berg zoo groot was, dat deze niet meer in het oog vielen dan een zwerm vliegen op een kerkdak. En dat er gro

ndien men daarvan dronk. Andere stroomen waren er, die alleen overdag vloeiden en weer andere, die alleen gedurende den winter stroomden, sommige verborgen zich bijna voortduren

En of hij een schoonheidssluier droeg als een signora? Of hij gelijk een tafel was, bedekt met pluche kleeden? Of hij een tunica van gouddraad en een mantel van pauweveeren droeg? Hij zou zeker ook gaarne willen weten of het waar was, dat de oude koning Arthur daar in een grot zat? Donna Elisa zei, dat het zeer zeker was, dat hij nog op den Etna woonde, wa

n, die wist wel, dat koning Arthur

stoel voor haar neer. Zij moest echter niet denken, dat dit was, omdat hij met haar mee wilde gaan. Hij vond het werkelijk heerlijk haar van heur berg te hooren

een gaslantaarn. Hij kon rollen en rommelen, lava spuwen, met s

, viel stad na stad omver alsof de huizen ka

werd Mongibello genoemd, omdat dit beteekende: berg

iet zou kunnen weerstaan. Zij had zooveel rimpels in haar gez

g er zoo merkwaardig uit, maar no

rg lagen veel geboeide reuzen en er was een zwart slot, dat bewaakt werd door een hond met vele koppen. Er werd

rg een zwavelzee was die kookte als een oliek

geen gevaar om er te wonen, omdat de berg God vreesde. Donna Elisa zei, da

hem waren, zooals ze moesten, dan kon g

zij zeide. Hoe was hij daar gekomen en waarom kon hij n

hij om haar nie

uisteren, nu kwam ze aan het allergewichtigste. Hij moest haar volgen naar de Zuidzijde van den berg, zoo ver naar beneden, dat ze dicht bij de groote vlakte van Catania waren en daar zou

zooveel tooverij. Kon hij begrijpen, dat alle slangen en draken en heksen, die in de kokende lava lagen, er mee uitstroomden, wanneer er een uitbarsting was? Daar lagen ze en krioeld

, no

iet zoo onvruchtb

ompelde en stortte, dat viel en kroop, dat liep op de knie?n en op het hoofd en op de ellebogen. Het was binnen en buiten het dal,

anders zijn d

en grond bewerkte gelijk een boer? Wist hij, d

gezicht. De cactus was de beste toovenaar, die o

raceen, want hij hie

cactus ergens wortel geschoten had, wil

na. Ze waagt zich nauwelijks op den zwarten bode

het zien als

te veld te midden van de grauwe cactussen, zijn ze zoo onschuldig

an dat zwarte dal. Ze beproefde haar parapluie op den grond te laten staan. Zóó ston

wijnstok naast wijnstok. Het was een heer in een groot-bloemigen slaaprok. Het was ee

ar hand naar zich toe als een geroofden schat. Maar wat zou hij daarmee doen? Streelen? Indien hij het heel zachtjes probee

eeds door. Neen, ze merkt

veel, dat ze w

gs als haar geschi

an het dal. Hoe, was de dag des oordeels aangebroken? De stad nam in allerijl haar huizen op den

der arme menschen mochten juist neerrollen, waar ze wilden of konden. Daarvoor had men geen tijd. Men kon niets beters verlangen dan gedrang en nauwe en bochtige straten. Neen, dat kon men werkelijk niet. Groote stra

marktplein aangelegd, en daarop het raadhuis

t marktplein op den bergtop en hem wijzen waar de grondbezittingen der oude Alagona's op den Etna

en dat alles zien en nog veel me

dat ze lang gesproken had, maar

gen huis gekomen, donna Elis

rs was te zien. Wat ze Gaetano 't allereerst wilde wijzen, was

ot en toen de oude Alagona's in hun bloeitijd waren, woonden ze

lijk park en open booggangen langs beide zijvleugels. En op het dak was een terras, dat was bev

toch zeker

t was zoo. Zij was het gewoon. Zij merkte er in 't geheel niets van. Zij vertelde maar door van het paleis. Daarin was een groote praalwoning, waar de oude Alagona's gedanst en gespeeld hadden. Er was een groote za

dacht, dat zij in he

oopman en had zijn winkel beneden en daar hij nog geen s

wonderlijk, dat zij niets merkte. En het was een geluk, anders zou ze gel

nu meer dan ooit m

en paar malen haar wenkbrauwen allergrappigst in de ho

enste ervan. Zij had een kleinen winkel, waar zij medaillons en waskaarsen en alles verkocht, wat bij den godsdienst behoorde. Maar met allen eerbied voo

beelden en rozenkransen te snijden, w

n, zooals in de gevangenissen der oude koningen en een trap op, dan waren er een paar kleine kippenhokken. In een daarvan h

hij gaarne haar w

hij niet met haar meeging. Zou

sluiks naar

nd te staren, en zuchtte,

ano, en zij, zij merkte

stmeisje had, dat Pacifica, e

ud en sedert zij doof was geworden, was zij zoo prikkel

n moest, had nooit tijd om in de werkplaats te zijn, maar hij w

ar Gaetano moest niet denken dat daarin iets bizonders groeide. Bij

hij een der oude Alagona's was. En thuis had

meer zorg krijgen; als w

e Madonna, dat z

ag, of hij wat wilde ontb

g wat Gaetano dacht te antwoorden. Het was de wil van de

ij in de wereld ging, omdat hij

acht van donna

was niet zoo gemakk

ijk neen te zeggen

ef kwam h

e over een paar uur ant

dacht dan monnik te worden," ze

n beproefde er vroolijk uit te zie

est hij zich bed

ebben. Nu woonden daar slechts boeren, maar eens leefden daar

en gevierd dan ergens anders; en er waren zeer vele heiligen en nog heden ten dage kwamen daar een menigte pelgrims. En hij, die i

enken, indien hij dat wilde.

e naar de deur. Hij zei geen woord, dat hij dankbaar was voor haar bezoe

r terug zou komen, en aan de school en aan den door hooge muren omgeven kloostertuin en aan een geheel lev

in tranen uit. 't Was zoo hard voor donna Elisa. O! dat zij nu genoodzaa

hij dat snikken slechts laten! Pater Jozef zuchtte en prevelde gebeden, zooals hij ge

bello," zei pater Jozef, ?niema

e hem door nog he

che aarde, daarop worden alle planten en luchtstreken, alle schoonheid, alle betoovering,

aarde krachtige armen uitstrekte om hem te vangen. Hij voelde, dat

slechts naar haar verlangen, indien hij in het klooster bleef. Als hij de a

voelde optillen door pater Jozefs armen en terugdragen naar

gewonnen," zei pater Jozef. ?Gij moet hem den Mongib

g, dat het hem onmogelijk was nog eens van haar te vluchten. Hij was zoo gevangen,