Yüz Puanlık Boşanma Planı

Yüz Puanlık Boşanma Planı

Gavin

5.0
Yorum(lar)
1.9K
Görüntüle
23
Bölümler

Üç yıl boyunca evliliğimin yavaş yavaş can çekişmesini siyah bir deftere kaydettim. Bu benim 100 puanlık boşanma planımdı: Kocam Barlas, ilk aşkı Arya'yı bana tercih ettiği her seferinde puan kırıyordum. Puan sıfıra ulaştığında, gidecektim. Son puanlar, bir araba kazasında kanlar içinde ölmemi beklediği gece silindi. Uğruna dualar ettiğimiz çocuğumuza sekiz haftalık hamileydim. Acil serviste hemşireler çılgınca onu arıyorlardı; can çekiştiğim hastanenin yıldız cerrahını. "Dr. Atasoy, kimliği belirsiz, 0 Rh negatif bir hastamız var, kanaması durmuyor. Hamile ve hem anneyi hem de bebeği kaybetmek üzereyiz. Acil kan transferi için onayınıza ihtiyacımız var." Sesi hoparlörden geldi, buz gibi ve sabırsızdı. "Yapamam. Önceliğim Arya Hanım. Hasta için elinizden geleni yapın ama şu anda hiçbir kaynağı başka yere yönlendiremem." Telefonu kapattı. Eski sevgilisinin küçük bir operasyon sonrası her ihtimale karşı kaynakları hazır bulunsun diye kendi çocuğunu ölüme mahkûm etmişti.

Bölüm 1

Üç yıl boyunca evliliğimin yavaş yavaş can çekişmesini siyah bir deftere kaydettim. Bu benim 100 puanlık boşanma planımdı: Kocam Barlas, ilk aşkı Arya'yı bana tercih ettiği her seferinde puan kırıyordum. Puan sıfıra ulaştığında, gidecektim.

Son puanlar, bir araba kazasında kanlar içinde ölmemi beklediği gece silindi. Uğruna dualar ettiğimiz çocuğumuza sekiz haftalık hamileydim.

Acil serviste hemşireler çılgınca onu arıyorlardı; can çekiştiğim hastanenin yıldız cerrahını.

"Dr. Atasoy, kimliği belirsiz, 0 Rh negatif bir hastamız var, kanaması durmuyor. Hamile ve hem anneyi hem de bebeği kaybetmek üzereyiz. Acil kan transferi için onayınıza ihtiyacımız var."

Sesi hoparlörden geldi, buz gibi ve sabırsızdı.

"Yapamam. Önceliğim Arya Hanım. Hasta için elinizden geleni yapın ama şu anda hiçbir kaynağı başka yere yönlendiremem."

Telefonu kapattı. Eski sevgilisinin küçük bir operasyon sonrası her ihtimale karşı kaynakları hazır bulunsun diye kendi çocuğunu ölüme mahkûm etmişti.

Bölüm 1

Barlas Atasoy o defteri bulmayı hiç beklemiyordu.

Ortak giyinme odasının arkasında, babasından hediye kalan en sevdiği platin kol düğmelerini arıyordu. Parmakları, Ceylin'in kışlık botlarının arkasına saklanmış bir ayakkabı kutusunun içindeki deri kaplı bir deftere değdi. Bu onun değildi; Ceylin'in defterleri hep rengarenk olur, mimari çizimlerle dolup taşardı. Bu ise dümdüz siyahtı. Nadiren hissettiği bir duygu olan merak onu ele geçirdi. Defteri açtı.

İlk sayfada Ceylin'in düzgün, kusursuz el yazısıyla bir başlık vardı: 100 Puanlık Boşanma Planı.

Barlas kaşlarını çattı. Altında yazan kuralları okudu.

Başlangıç Puanı: 100.

Bu evliliğin bir hata olduğunu kanıtlayan her eylem için puan düşülecektir.

Puan sıfıra ulaştığında, boşanma davası açacağım. İstisna yok.

Kısa, alaycı bir kahkaha attı. Bir oyun. Karısının oynadığı aptalca bir oyun olmalıydı. Sayfaları çevirdi. Her giriş tarihliydi, sözde ihlallerinin titiz bir kaydıydı.

-1 Puan: Yıldönümümüzü unuttu. Yine. Arya ile akşam yemeğindeydi.

-2 Puan: Arya'nın köpeği hasta olduğu için tatilimizi iptal etti. Hafta sonunu onun dairesinde geçirdi.

-1 Puan: Yanlışlıkla bana Arya dedi.

-3 Puan: Aylardır aradığım yıllanmış özel bir şarabın son şişesini alıp doğum gününde Arya'ya hediye etti.

Liste sayfa sayfa uzayıp gidiyordu. İhmalkârlığının ayrıntılı, acı dolu bir günlüğüydü. Barlas suçluluk değil, bir öfke kıvılcımı hissetti. Bunu kendi başarısızlıklarının bir kaydı olarak değil, Ceylin'in Arya Gürsoy ile olan arkadaşlığına duyduğu takıntının bir kanıtı olarak gördü. Arya onun ilk aşkıydı, yıllar önce onu terk ettiğinde kalbini paramparça eden kadındı.

Ceylin bunu biliyordu. Barlas, Ceylin'le bir anlık hevesle evlenmişti; iyi bir aileden gelen, uygun, istikrarlı bir seçimdi. O kariyerine odaklanırken ve dürüst olmak gerekirse kırık kalbini avuturken Atasoy hanesini idare edebilecek biriydi.

Defteri kapattı, öfkesi soğuk bir kayıtsızlığa dönüştü. Defteri kutuya geri fırlattı. Saçma, çocukça bir liste. Hiçbir anlamı yoktu. Kol düğmelerini buldu ve dolabın kapısını kapattı, defter çoktan aklından silinip gitmişti. Düşünmesi gereken daha önemli şeyler vardı. Evrak çantasında Arya için özel yapım bir kolye duruyordu. Sanat galerisinin büyük açılışı vardı ve orada olmalıydı.

Salona yürüdü. Ceylin kanepede oturmuş, büyük bir çizim defterine bir şeyler çiziyordu, kaşları konsantrasyonla çatılmıştı. Barlas içeri girince başını kaldırdı, gözlerinde Barlas'ın çoktan fark etmeyi bıraktığı umut dolu bir ışık vardı.

"Erken geldin," dedi yumuşak bir sesle.

"Yakında tekrar çıkmam gerekiyor," diye yanıtladı Barlas, kravatını gevşeterek. "Arya'nın galeri açılışı."

Gözlerindeki ışık söndü. "Ah. Doğru."

Sehpanın üzerindeki başka bir defteri, Ceylin'in eskiz defterlerinden birini gördü. Açık bir sayfaya göz gezdirdi. Yumuşak ışıklarla dolu, detaylı bir bebek odası çizimiydi. Bir beşik, üzerinde minik yıldızlar olan bir dönence, bir sallanan sandalye. Göğsünde tuhaf bir sızı hissetti, adını koyamadığı yabancı bir duygu. Bir yılı aşkın süredir çocuk sahibi olmaya çalışıyorlardı.

"Bu bir müşteri için mi?" diye sordu, sesi düzdü.

Ceylin hızla eskiz defterini kapattı. "Sadece bir fikir."

Barlas üstelemedi. Umurunda değildi. Aklı Arya'daydı. Saate baktı. Yakında çıkmalıydı. Oraya ilk varan olmak, kolyeyi gördüğünde Arya'nın yüzündeki ifadeyi görmek istiyordu.

Orada, aralarında sessiz bir duvar gibi dururken telefonu çaldı. En yakın arkadaşı Mert'ti.

"Barlas! Haberleri aç! Hemen!" Mert'in sesi telaşlıydı.

Barlas kumandayı kaptı ve televizyonu açtı. Canlı bir haber yayını ekranı doldurdu. Bir bina alevler içindeydi. Yoğun siyah duman gece gökyüzüne yükseliyordu. Muhabirin sesi acildi.

"İtfaiye ekipleri, şehir merkezindeki yeni Gürsoy Galerisi'nde, planlanan büyük açılıştan sadece bir saat önce çıkan büyük yangına müdahale ediyor..."

Barlas'ın kanı dondu.

Arya.

Dünya o tek düşünceye daraldı. Anahtarlarını, ceketini kaptı ve Ceylin'e tek kelime etmeden kapıya fırladı. Arkasına bakmadı. Gidişini izlerken Ceylin'in yüzündeki o mutlak yıkım ifadesini görmedi.

Ceylin onu takip etti. Nedenini bilmiyordu. İçindeki umutsuz, aptal bir parça bunu kendi gözleriyle görmek istiyordu. Şehirde arabasını sürerken elleri direksiyona sıkıca kenetlenmiş, kalbi göğsünde hastalıklı bir ritimle çarpıyordu.

Vardığında, tam bir kaos hakimdi. Polis barikatları, yanıp sönen ışıklar, yangının kükremesi. Barlas arabasını terk etmiş, bir itfaiyeciyle tartışıyordu, yüzü ham bir panik maskesiyle kaplıydı.

"İçeride! Onu almalıyım!" diye bağırdı Barlas, adamı itmeye çalışarak.

"Efendim, çok tehlikeli! Yapı dengesiz!" diye karşılık verdi itfaiyeci.

"Umurumda değil! Mahsur kaldı!"

Mert oradaydı, onu zapt etmeye çalışıyordu. "Barlas, sakin ol! Onu çıkaracaklar!"

"Yeterince hızlı değiller!" Barlas'ın sesi, Ceylin'in ondan hiç duymadığı bir çaresizlikle titriyordu. Onun için değil. Asla onun için değil. Yanan binaya sanki tüm dünyası içindeymiş gibi bakıyordu. O anda Ceylin, gerçekten de öyle olduğunu anladı.

Mert'i itti ve girişe doğru koştu.

"Ellerim!" diye bağırdı kolunu tutan itfaiyeciye. "Kim olduğumu biliyor musun sen? Ben Barlas Atasoy! Bu eller milyonlar ediyor! Mucizeler yaratıyor! Ama sırf onun güvende olduğunu bilmek için hepsini, tüm kariyerimi feda ederdim! Bırak beni!"

Bu bir ilandı. Bir itiraf. O kadar acımasız bir gerçekti ki, fiziksel bir darbe gibi hissettirdi.

Mert o an gölgelerde duran, yüzü solgun Ceylin'i gördü. Dehşete düşmüş görünüyordu.

"Ceylin... Ben..."

Ceylin, Mert'in karısı Selin'in ona fısıldadığını duydu: "Aman Tanrım Mert, liseden beri Arya'ya takıntılı. Ceylin'le evlenmenin onu düzelteceğini sanmıştım ama daha da kötüleşti."

Selin'in sözleri her şeyi doğruladı. Bu sadece ihmal değildi. Bu, onun içinde yer almadığı bir aşk hikayesiydi. O sadece bir engeldi. Sonradan akla gelen bir detay.

Üç yıl boyunca denemişti. Onu tüm varlığıyla sevmiş, bir gün onu göreceğini ummuştu. Evlerini dekore etmiş, sosyal yükümlülüklerini yönetmiş, uzun ameliyatlardan sonra onu teselli etmiş ve ailesinin soğuk bakışlarına katlanmıştı. Aşkının sonunda onun eski yaralarını iyileştirebileceğine, yeterli olabileceğine inanmıştı.

Bu kendine söylediği bir yalandı. Gerçek başından beri oradaydı; kaçırılan her yıldönümünde, iptal edilen her planda, sanki camdan yapılmış gibi onun içinden baktığı her an.

100 puanlık plan bir oyun değildi. Bir can simidiydi. Aşkının yavaş, kanamalı ölümünü ölçmenin bir yoluydu. Onu içten içe çürüten bir evlilikten kendine bir bitiş çizgisi, bir kaçış kapısı vermenin bir yoluydu. Ve bu gece, onun başka bir kadın için yanmaya hazır olduğunu izlerken, o puanların büyük bir kısmının un ufak olduğunu hissetti.

Kalabalıktan bir alkış koptu. Barlas, kucağında Arya ile dumanların arasından çıktı. Arya bilinci yerinde, öksürüyordu ama başka bir zararı yok gibiydi. Onu dünyanın en değerli şeyiymiş gibi tutuyordu, yüzü Arya'nın saçlarına gömülüydü. Onu ambulansa taşıdı, sadece Arya'nın duyabileceği şeyler fısıldıyordu.

Bir kez bile Ceylin'i aramadı.

Arya'nın sağlık görevlileriyle güvende olduğundan emin olduktan sonra, Barlas'ın bedeni sonunda pes etti. Adrenalin çekildi ve duman zehirlenmesinden bilincini kaybederek yere yığıldı.

Hastanenin steril beyaz bekleme odasında, keskin antiseptik kokusu burnuna dolarken, Ceylin'in zihni geçmişe daldı. Onunla ilk tanıştığı hayırseverlik balosunu hatırladı. Gördüğü en zeki, en büyüleyici adamdı. Güçlü Atasoy ailesinden dahi bir beyin cerrahıydı. O, gelecek vaat eden genç bir mimar olarak cesur davranmıştı. Onun peşinden gitmişti.

Barlas, Arya'nın başka bir adamla evlenmesinin yasını tutuyordu. Bunu biliyordu. Ama altı ay sonra evlenme teklif ettiğinde, kazandığını sanmıştı. Sadakatinin sonunda onun mesafesini kırdığını düşünmüştü.

Bu yanılsama, evliliklerinin birinci yılında paramparça oldu. Bir partide, Barlas'ın sarhoş ve ağzı gevşek arkadaşlarından birinin birine gerçeği anlattığını duydu. "Barlas onunla sadece Arya evlendiği için evlendi. Bir oyalama, ailesini tatmin edecek bir eş lazımdı. Zavallı kız gerçekten onu sevdiğini sanıyor."

O gün Arya kalbinde bir diken, evliliğinde sürekli, acı veren bir varlık haline geldi. O gün gidip o sade siyah defteri satın aldı. Bu onun son kendini koruma eylemiydi. Acıyı, taşınamayacak kadar ağırlaşana dek ölçmenin bir yoluydu.

Arya'nın bir yıl önce kendi boşanmasından sonra İstanbul'a dönmesi her şeyi hızlandırmıştı. Listesindeki puanlar korkutucu bir hızla yok oldu. Bir zamanlar umutla dolu olan kalbi, soğuk ve ağır bir hale gelmişti.

Bir doktor ona yaklaştı ve onu düşüncelerinden sıyırdı. "Bayan Atasoy? Eşinizin durumu stabil. Çok fazla duman solumuş ama iyi olacak. Arya Hanım da iyi, sadece birkaç sıyrığı var."

Mert ve Selin yanına geldiler, yüzlerinde acıma ifadesi vardı. "Ceylin, aklı başına gelecektir," dedi Selin, elini Ceylin'in koluna koyarak. "Atasoy ailesi sana doğru davranmasını sağlar."

Ceylin onlara baktı, ağzında acı bir tat vardı. Ayağa kalktı ve bekleme odasından çıktı, onları geride bıraktı.

Eve, sessiz, boş eve döndüğünde, dolaba yürüdü ve siyah defteri çıkardı. Son girişe açtı.

-5 Puan: Onun için yanan bir binaya daldı.

-10 Puan: Kariyerini onun için feda edeceğini söyledi.

Kaleminin kapağını açtı. Eli sabit duruyordu.

-10 Puan: Onu kurtardıktan sonra bayıldı ve ilk ve son düşüncesi o oldu, ben değil.

Hesap yaptı. Sadece birkaç puan kalmıştı. Çok az. Son yakındı.

Okumaya Devam Et

Gavin tarafından yazılan diğer kitaplar

Daha Fazla
Onun Piyonundan Kraliçesine

Onun Piyonundan Kraliçesine

Romantik

5.0

Ben Asya Koray, siyasi bir hanedanın asi gazetecisiydim. Tek kaçışım, buzdan ve mantıktan yoğrulmuş güçlü bir CEO olan Demir Arslan ile yaşadığım gizli ve tutkulu bir ilişkiydi. O bana "benim güzel felaketim" derdi; onun lüks rezidansının duvarları arasına hapsedilmiş bir fırtına. Ama ilişkimiz bir yalan üzerine kuruluydu. Onun beni sadece başka bir kadına, babamın özel kalem müdürünün kırılgan kızı Ceylin'e olan ödenemez borcuna karşılık bir iyilik olarak "evcilleştirdiğini" keşfettim. Herkesin önünde beni değil, onu seçti. Gözyaşlarını bana hiç göstermediği bir şefkatle sildi. Onu korudu, onu savundu ve ben bir avcı tarafından köşeye sıkıştırıldığımda, onun yanına koşmak için beni terk etti. En büyük ihanet ise, "dersimi almam gerektiğini" tıslayarak beni hapse attırıp dövdürmesiyle geldi. Son darbe bir araba kazası sırasında geldi. Bir an bile tereddüt etmeden kendini Ceylin'in önüne attı, vücuduyla ona siper oldu ve beni çarpışmayla tek başıma yüzleşmek için bıraktı. Ben onun aşkı değildim; feda etmeye hazır olduğu bir yüktüm. Bir hastane yatağında kırık dökük yatarken sonunda anladım. Ben onun güzel felaketi değildim; onun aptalıydım. Ben de yapabileceğim tek şeyi yaptım. Onun mükemmel dünyasını yakıp kül ettim, bana huzur vaat eden iyi kalpli bir milyarderin evlilik teklifini kabul ettim ve aşkımızın küllerini arkamda bırakarak yeni bir hayata başlamak için çekip gittim.

Kırılmamış Mirasçı

Kırılmamış Mirasçı

Çağdaş

5.0

İstanbul'un köklü siyasetçi ailelerinden birinin kızı olan Asya Tekin, her şeye sahip olduğunu sanıyordu: Ankara'nın yükselen yıldızı Ateş Karam ile göz kamaştırıcı bir düğün ve iki güçlü ailenin kusursuz birleşimi. Ancak Çankaya'daki o devasa evdeki sessizlik ve Ateş'in, evlatlık kız kardeşi Ceyla'ya olan sarsılmaz bağlılığı, bambaşka bir gerçeğe işaret ediyordu. Bir gece, o gerçek patladı. Asya, Ateş'in evliliklerinin "amaca giden bir araçtan" ibaret olduğunu ve kendisinin "hiçbir anlam ifade etmediğini" itiraf ettiğini duydu. Ateş'in tüm sadakati yalnızca Ceyla'ya aitti. Kalbi tuzla buz oldu, hayatının o güzel görünen cephesi etrafında un ufak oldu. Ateş, Asya'nın acısını açıkça görmezden geldi ve Ceyla'nın kötü niyetli eylemlerini korumayı seçti. Hatta Ceyla'nın, Asya'nın en yakın arkadaşı Meyra'yı öldürdüğünü soğukkanlılıkla itiraf etmesini bile örtbas etti. Ailesinin akıl almaz gücünü kullanan Ateş, Ceyla'nın serbest kalmasını sağladı, gerçeği çarpıtarak Asya'yı suçlu gösterdi ve sadık asistanını tehdit etti. En büyük ihanet ise felaketle sonuçlanan bir yat partisinde yaşandı. Ateş, içgüdüsel olarak önce Ceyla'yı kurtardı ve çaresiz Asya'yı Göcek'in azgın sularında boğulmaya terk etti. Sevdiği adam, hayat arkadaşı olması gereken adam, onu nasıl bu kadar acımasızca ölüme terk edebilirdi? Neden manipülatif bir sosyopat olduğu bu kadar açık olan bir kız kardeşe körü körüne bağlıydı? Sınırın en ucuna itilmiş, bu derin adaletsizlik ve bir hiç uğruna harcanabilir olduğu gerçeğiyle tamamen yıkılmış olan Asya, olduğu yere yığıldı. Ancak iyileşirken, içinde soğuk ve sarsılmaz bir kararlılık filizlendi. Ateş'in Ceyla'ya olan bu sapkın sadakatinin ardındaki tüm gerçeği ortaya çıkaracak ve Meyra'dan esirgenen adalet için savaşacaktı. Gözden çıkarılan eş Asya, şimdi onlar için geliyordu. Güçlü bir aileyi, her seferinde bir sırrı açığa çıkararak yerle bir etmeye hazırdı.

Zulmü, Dirilişi

Zulmü, Dirilişi

Romantik

5.0

Kocam Kenan, benim kahramanımdı. Üç yıl önce, onun saplantılı aşığı Ceyda, çizim yaptığım elimi sakat bırakarak mimarlık kariyerime son vermişti. Kenan bana adalet sözü vermiş, işlediği suçun cezasını çekmesi için onu ücra bir dağ evine hapsetmişti. Beşinci evlilik yıldönümümüzde, kayıtlarımı güncellemek için nüfus müdürlüğüne gittim. Memur bana acıyarak baktı. "Hanımefendi, kayıtlarımıza göre üç yıl önce boşanmışsınız. Eski eşiniz Kenan Soykan, aynı gün yeniden evlenmiş." Hemen ardından okuduğu isim dünyamı başıma yıktı: Ceyda Yılmaz. Ceza bir yalandı. Onların hapishanesi, bir aşk yuvasıydı. Üç yıl boyunca çifte bir hayat yaşamış, bizim yıldönümümüzü diğer karısıyla kutlamıştı. Onu "iyileşme sürecim" için olduğunu iddia ederek hizmetçi olarak evimize getirmişti. Hatta onu kurgulanmış bir düşüşten kurtarmak için beni herkesin içinde yere itmişti. Son ihanet, Ceyda'nın bana iftira atmasıyla geldi. Kenan'ı, ona saldırmaları için adam tuttuğuma ikna etmişti. Beni karanlık bir odaya sürükledi, bir maskenin ardında beni tanımadı bile. Gerçek karısına zarar veren bir yabancı olduğuma inanıyordu. "Kim karımın kılına dokunursa," diye dişlerinin arasından tısladı, "bin katı acıyı tadar." Beni tam doksan dokuz kez kendi elleriyle kırbaçladı. Beni korumaya yemin eden adam, aslında gerçekte sevdiği kadını savunduğuna inanarak benim celladım olmuştu. İşi bitirmeleri için adamlarına emir vererek beni ölüme terk etti. Ama kaçtım. Kanlar içinde ve paramparça bir halde, yeni bir kimlikle ülkeden kaçtım. Kalbimde tek bir şey vardı: Paris mimarlık yarışmasına katılmak ve onun yok etmeye çalıştığı hayatı geri almak. Kanatlarımı kırdığını sanmıştı ama bana sadece küllerimden nasıl uçulacağını öğretmişti.

Mahkumdan Anka'ya: Pişmanlığı

Mahkumdan Anka'ya: Pişmanlığı

Milyarderler

5.0

Üç yıldır, zar zor geçinen bir MMA dövüşçüsü olan Kaan'la mutlu bir evliliğim olduğunu sanıyordum. Geçinebilmek için iki işte çalışıyor, yaralarını sarıyor, onun tek dayanağının benim sevgim olduğuna inanıyordum. Özellikle de bir araba kazası hafızamı silip süpürdüğünden ve onu benim bütün dünyam haline getirdiğinden beri. Sonra, küçücük mutfağımızın zeminini ovarken, yerel haberlerde bir manşet parladı: "Teknoloji devi Kaan Demirkan, Demirkan Holding'in CEO'su, bugün Başkan Yardımcısı Selin Altan ile nişanlandığını duyurdu." Ekranda, bir gökdelenin önünde duran, göz alıcı bir kadına sarılan adam, benim kocamdı. Üzerinde, tanıdığım yaralı bereli dövüşçünün aksine, özel dikim bir takım elbise vardı. Yıldönümümüz için özenle yaptığım küçük, oyma ahşap kuş, o kadını derinden, sahiplenircesine öperken göğsünde duruyordu. Mideme kramplar girdi, başım zonklamaya başladı ve onun için pişirdiğim biftek dumanlar çıkarmaya, sıkışık dairemizi acı, yanık bir kokuyla doldurmaya başladı. Cevaplar için çaresizce Demirkan Holding'e bir taksi çevirerek dışarı fırladım. Orada, Selin'le gülerken gördüm onu, benim varlığımdan habersizdi. Aramamı sessize alıp mesaj attı: "Toplantıdayım bebeğim. Konuşamam. Bu gece geç geleceğim. Beni bekleme. Seni seviyorum." Kelimeler gözyaşlarımın arasından bulanıklaştı. Yüksek ve ham bir hıçkırık koptu benden. Başımda bir şimşek çaktı ve sonra anılar sel gibi geri geldi: Araba kazası bir kaza değildi, şoför Selin Altan'dı ve babamın himayesindeki Kaan, bu koca yalanı, sadakatimi ölçmek için bu zalim oyunu tezgahlamıştı. Her şeyimi almıştı - kimliğimi, servetimi, ailemi - ve beni, onu koşulsuz sevmeye devam edip etmeyeceğimi görmek için yoksulluğa atmıştı. O bir canavardı ve ben onun esiriydim. Ama göğsüme soğuk, sert bir kararlılık oturdu: Dünyasını başına yıkacaktım ve işe kendi ölümümü sahneleyerek başlayacaktım.

Ayrıca beğenebilirsiniz

Eski Eşin Muhteşem Dönüşü

Eski Eşin Muhteşem Dönüşü

Gavin
5.0

Kocam Barlas, hayatımın aşkı, beni sonsuza dek koruyacağına yemin eden adam olmalıydı. Ama bunun yerine, canımı en çok yakan o oldu. Beni boşanma belgelerini imzalamaya zorladı, şirket casusluğu yapmakla ve projeleri sabote etmekle suçladı. Bütün bunlar olurken, sözde ölmüş olan ilk aşkı Hande, karnında onun çocuğuyla yeniden ortaya çıktı. Ailem dağılmıştı, annem beni reddetmişti ve babam ben bir gece mesaiye kaldığımda ölmüştü; bu, hayatım boyunca pişman olacağım bir seçimdi. Ölüyordum, son evre kanserdim ve o bunu bilmiyordu, hatta umursamıyordu bile. Hande ile meşguldü; benim onun için baktığım, Hande sevdiği için onun da çok sevdiği o çiçeklere alerjisi olan Hande ile. Beni, aynı zamanda doktorum olan ve bana gerçekten değer veren tek kişi olan evlatlık abim Kaan ile ilişkim olmakla suçladı. Bana iğrenç, bir iskelet olduğumu söyledi ve kimsenin beni sevmediğini haykırdı. Eğer karşı koysaydım, telefonda sesini duyma hakkımı bile kaybedeceğimden ölesiye korkuyordum. O kadar zayıftım, o kadar acizdim ki. Ama onun kazanmasına izin vermeyecektim. Boşanma belgelerini imzaladım ve ona her zaman yok etmek istediği şirket olan Soykan Holding'i verdim. Sonunda mutlu olacağını umarak kendi ölümümü planladım. Ama yanılmışım. Üç yıl sonra, Asya Aydın olarak geri döndüm; yeni bir kimliğe sahip, güçlü bir kadın olarak, ona yaptığı her şeyin bedelini ödetmeye hazırdım.

Bölümler
Şimdi Oku
Kitabı İndir