Mula sa Panaginip

Pinalaki ng aking ama ang pitong napakatalinong ulila para maging mga potensyal kong asawa. Sa loob ng maraming taon, iisa lang ang tinitibok ng puso ko, ang malamig at mailap na si Damien Paulo, sa paniniwalang ang distansya niya ay isang pader na kailangan ko lang tibagin.

Gumuho ang paniniwalang iyon kagabi nang matagpuan ko siya sa hardin, kahalikan ang kinakapatid niyang si Eva—ang kahabag-habag na babaeng kinupkop ng pamilya ko dahil sa hiling niya, ang babaeng itinuring kong parang sarili kong kapatid.

Pero ang tunay na katatakutan ay dumating nang marinig ko ang anim na iba pang Iskolar na nag-uusap sa aklatan.

Hindi sila naglalaban para sa akin. Nagtutulungan sila, nag-oorkestra ng mga "aksidente" at kinukutya ang "tanga at bulag" kong debosyon para ilayo ako kay Damien.

Ang kanilang katapatan ay hindi sa akin, ang tagapagmanang may hawak ng kanilang kinabukasan. Ito ay para kay Eva.

Hindi ako isang babaeng dapat pag-agawan. Isa akong hangal na pabigat na kailangang pamahalaan. Ang pitong lalaking kasama kong lumaki, ang mga lalaking may utang na loob sa pamilya ko, ay isang kulto, at siya ang kanilang reyna.

Ngayong umaga, pumasok ako sa opisina ng aking ama para gumawa ng desisyon na susunog sa mundo nila hanggang sa maging abo. Ngumiti siya, nagtatanong kung sa wakas ay napa-ibig ko na si Damien.

"Hindi po, Papa," sabi ko, matatag ang boses. "Pakakasalan ko si Hunter del Mar."

Kabanata 1

Ang pangalan ko ay Alena Barrantes, at ako ang nag-iisang tagapagmana ng isang pandaigdigang imperyo sa logistics. Mula nang magkaisip ako, ang mundo ko ay umikot sa pitong binatang kinupkop ng aking ama. Sila ang mga Iskolar ng Barrantes, mga kapus-palad na henyo na hinuhubog ng aking ama. Isa sa kanila ang nakatakdang maging asawa ko at kahalili niya.

Sa loob ng maraming taon, iisa lang ang tinitibok ng puso ko: si Damien Paulo.

Siya ang pinakamatalino, pinakamagaling, at pinakamailap. Ginugol ko ang aking kabataan sa paghabol sa kanya, isang aninong nakakapit sa kanyang liwanag. Nag-bake ako ng cookies para sa kanya na hindi naman niya kinain. Hinintay ko siya pagkatapos ng kanyang mga klase, pero palagi niya akong nilalampasan nang walang imik. Sinasabi ko sa sarili ko na ang lamig niya ay bahagi lang ng kanyang pagkatao, isang pader na itinayo niya dahil sa isang madilim na nakaraan.

Naniniwala ako na kung magsisikap lang ako, matitibag ko iyon.

Kagabi, gumuho ang paniniwalang iyon.

Hindi ako makatulog, kaya naglakad-lakad ako sa hardin na naliligo sa liwanag ng buwan. Doon ko sila nakita, nagtatago sa lilim ng matandang puno ng akasya. Nakasandal si Eva Cruz, ang kinakapatid ni Damien, sa puno habang hinahalikan siya nito na para bang dito nakasalalay ang buhay niya, isang sidhi ng damdamin na pinangarap ko lang matanggap.

Si Eva, ang babaeng kinupkop din ng pamilya namin dahil sa hiling ni Damien. Ang babaeng tingin ng lahat ay mahinhin at marupok. Ang babaeng itinuring kong parang sarili kong kapatid.

Isang iglap lang, winasak nito ang lahat.

Ngayong umaga, pumasok ako sa opisina ng aking ama at gumawa ng desisyon na magpapabago sa takbo ng buhay ko.

"Papa, nakapagdesisyon na po ako kung sino ang pakakasalan ko."

Tumingala si Don Ricardo Barrantes mula sa kanyang mga papeles, isang mainit na ngiti ang sumilay sa kanyang mukha. "Napa-ibig mo na ba sa wakas si Damien? Alam kong kaya mo 'yan, anak."

Umiling ako, matatag ang boses. "Hindi po. Gusto kong pakasalan si Hunter del Mar."

Nawala ang ngiti ng aking ama. Ibinaba niya ang kanyang pluma at tiningnan ako, nakakunot ang noo sa pagkalito. "Si Hunter? Ang tech mogul mula sa Silicon Valley? Alena, hindi siya isa sa mga Iskolar. Ano'ng ibig sabihin nito?"

"Mahal niya ako, Papa. Totoong-totoo."

"Matalino ang mga Iskolar. Pinalaki sila sa tabi mo. Si Javier ay isang dalubhasang strategist, si Kenneth naman ay may nag-aalab na pagnanasa na kayang magpatag ng bundok. Sinuman sa kanila ay karapat-dapat na kapareha."

Nakaramdam ako ng pait sa aking bibig. "Karapat-dapat? Papa, wala po kayong ideya."