De Dominee en zijn Gemeente

kere gelegenheid in de war is gebracht door een preek over ?Gods Vaderschap" en dan in de studeerkamer van den dominee komt om te verklaren, dat hij altijd geloofd heeft, dat God een rechter was. Deze man is volmaakt eerlijk en behoort behandeld te worden met alle welwillendheid, omdat hij eenvoudig getrouw is aan zijn overge?rfd geloof en toch wel gaarne het nieuwe Evangelie zou opnemen. Laat hem een warm hoekje hebben in de kamer, en een gemakkelijken stoel en geef hem alle gelegenhe

in de Kerk. Hij kent honderd menschen, die zouden willen komen-en dit verblijdt den dominee ook zeer, omdat de goede man zelf bijna nooit tegenwoordig is. Een volgende week verneemt deze man van een of ander geheimzinnig persoon, dat deze kou heeft gevat door den tocht uit een van de ramen en onze vriend schrijft zestien bladzijden om te pleiten voor gordijnen, die zelfs de St. Pieterskerk afzichtelijk en zeker de godsdienstoefening onmogelijk zouden mak

ndelen, want er is geen grein boosheid in hem en ook is er geen goedhartiger mensch in de heele Gemeente. Hij zal al

e Heer

ging eischt en ik haast mij u te verzekeren, dat het zeer aanmoedigend is voor den dominee en de overige ambtsdragers van de Kerk

en

VAST, pr

gordijnen. Het is de moeite waard voor een Gemeente om, laat ons zeggen één Jump aan zich te verbinden om gebreken aan te wijzen en de zak

en plan, dat hij voorstelde of weigert iets te doen, wat hij vraagt. Nadat hij zijn vrouw gekweld heeft met de zaak, en zich zelf de koorts op den hals heeft gehaald tengevolge van gekwetste ijdelheid, geeft hij iedereen te verstaan, dat hij een grief heeft en neemt hij een martelaarsvoorkomen aan. Als een vormelijk protest blijft hij zelfs misschien wel twee Zondagen uit de kerk weg en dan wordt hij weer boos, omda

schuldigende van alle mogelijke zonden, van ketterij tot leugen toe. Hij begint een openbaar twistgeschrijf over de zaken der Gemeente in elk nieuwsblad, dat dwaas genoeg is zijn brieven op te nemen. Hij valt de verstandigste voorstellen aan van de ambtsdragers en beticht hen van de afschuwelijkste drijfveeren. Hij trekt de Gemeente door als een br

hij altijd om des gewetens wille en met klankvolle welsprekendheid plaatst hij altijd zich zelf en zijn tegenstanders voor de vierschaar der eeuwige gerechtigheid. Hij is zoo groot en zoo

lachten, noch zijn bedreigingen moeten één oogenblik in overweging genomen worden. Zijn eerste uitdaging moet worden aangenomen als een oorlogsverklaring en dan moet de oorlo

ongewoon, wanneer het toevallig een man van beteekenis en stand is, zooals deze knaap dikwijls schijnt; maar Gemeenten zijn in den regel al te bezorgd om ieder te behouden en begrijpen veel te laat, dat de afwezigheid van eenigen veel voordeeli

ominee half gebroken heeft? Waarom zou een Gemeente woning geven aan een man, die de zaken van een andere Gemeente in de war gestuurd heeft? Er is veel kans op, dat hij precies doet als de legers, die na één land opgegeten te hebben na

e nauwelijks kan bevroeden. Geen predikant, die dien naam waard is, schrijft zijn preeken zonder eenig verband met zijn Gemeente, alsof hij op een andere planeet leefde en alleen maar rekening hield met afgetrokken denkbeelden. Wanneer hij aan zijn schrijftafel zit, dan staat hij als op den preekstoel en de Gemeente zit voor hem; hij spreekt tot de menschen en zij antwoorden; hij ziet het eene hoofd opgeheven en het andere ter neder gebogen; den een zi

nschen oefent de oproerling een verbitterenden en ontstemmenden invloed uit, zoodat een prediker, bewust of onbewust, altijd rekening met hem houdt en de volgorde van de punten der preek wordt tot op zekere hoogte geregeld door het bestaan van dien man. Als de dominee een vriendelijk en vreesachtig man is, dan kan het gebeuren, dat hij al te zorgvuldig is en dingen verzwijgt, die hij behoorde te zeggen uit vrees van te beleedigen. In plaats dat de pre

bedreigt hem. De oordeelen der Heilige Schrift worden hem naar het hoofd geworpen; hare bevelen worden hem als een last op den rug gelegd; hij wordt buiten gesloten van de uitnoodigingen van het Evangelie en hij wordt voorgesteld als sprekend te gelijken op alle slechtaards uit de Bijbelsche Geschiedenis. Iemand, die de toespeling begrijpt, zal meenen, dat deze man hard behandeld is; maar wie iets v

het belemmeren van de werkzaamheid der K

nt hij te jammeren over het gemis van Christelijke offervaardigheid. Als hij wordt aangesteld tot penningmeester van een fonds, in de gedachte, dat hij daardoor iets te doen zal hebben, dan zal om zijn persoon ni

en krakeel kweekt. Als er een twist is in de Kerk, dan zal deze man hem opblazen tot een ruzie; en als het mogelijk is twee menschen tegen elkaar op te zetten, zal hij het zeker

een te laten staan. Even als de natuur soms een ettergezwel vormt en het met de een of andere stof zoodanig omgee

de stilte dan voelbaar zijn en laat de voorzitter dadelijk, als hij uitgesproken heeft, tot het volgende punt van bespreking overgaan, alsof er niets gezegd was. Als men er niet buiten kan hem toe te spreken, dan is de beste manier hem te behandelen als een onmogelijkheid e